Μπράβο άντρα των αντρών, μπράβο καστροπολέμαρχε, άσκυφτε, αγονάτιστε, ντρετόκορμε κι ολόρθε.
Ενίκησες τα ‘μοβόρικα θεριά, θανάσιμα τα λάβωσες και κατά γης βρίσκονται σωριασμένα.
Πανηγυρίζουνε μαζί σου όλοι οι οχτροί του άδικου, όλοι οι συμμαχητές του Δίκιου και της Αλήθειας.
Πανηγυρίζει κι ο εδικός μου νους, μα αντιστέκεται η ψυχή μου στα καλέσματα για γλεντοκόπι.
Γιατί, αυτή ‘ναι σοφότερη από το νου μου.
Ξανοίγει τα σωριασμένα στο χώμα λαβωμένα θεριά και μου φωνιάζει:
“Πρόσεχε κακομοίρη μου, γιατί το λαβωμένο θεριό είναι χίλιες φορές πλιό επικίντυνο από τ’ αλάβωτο”.
Αφήστε μια απάντηση