Η συνέντευξη του Αλέξη Τσίπρα στην Εφημερίδα των Συντακτών δεν ήταν απλά απογοητευτική – ήταν ένα κανονικό déjà vu από τα σκονισμένα εγχειρίδια της ΠΑΣΟΚικής ρητορείας.
Ο Τσίπρας, με ύφος που θα ζήλευε ο Τσοβόλας στα καλύτερά του, εξαπέλυσε «σφοδρή» επίθεση στον Μητσοτάκη, κατηγορώντας τον για «καθεστώς διαφθοράς» και «ολιγαρχικές» πρακτικές.
Μπράβο, Αλέξη, ανακάλυψες το νερό! Πες μας κάτι που δεν λέει ο κάθε ταξιτζής στον Πειραιά ή η παρέα που παίζει πρέφα σε καφενείο της Πετρούπολης. Η κριτική σου στον Κυριάκο είναι τόσο πρωτότυπη όσο το να πεις ότι ο ήλιος ανατέλλει από την Ανατολή.
Αλλά το ζουμί της συνέντευξης δεν ήταν η βαρετή επίθεση στη ΝΔ. Ήταν η ξεδιάντροπη ταφόπλακα που έβαλε ο Τσίπρας σε κάθε αριστερό προσωπείο του. «Η Αριστερά δεν πρέπει να είναι αυτοσκοπός, αλλά μέσο για την κοινωνική πρόοδο», μας είπε, και συμπλήρωσε: «Λίγη σημασία έχει πόσο αριστερά στην κλίμακα θα τοποθετήσουμε τον εαυτό μας. Αυτό που μετράει είναι να είμαστε αποτελεσματικοί». Μετάφραση: η ταξική πάλη, οι ιδέες της Αριστεράς, ο αγώνας ενάντια στην εκμετάλλευση; Πετάξτε τα στον κάδο της ανακύκλωσης!
Ο Τσίπρας δεν θέλει πια να είναι αριστερός – θέλει να είναι «αποτελεσματικός». Και τι σημαίνει αυτό; Ένα φανταχτερό, κενό περιεχομένου μόρφωμα, που μυρίζει σοσιαλδημοκρατία από χιλιόμετρα και φιλοδοξεί να γίνει ο νέος Αβραμόπουλος του ΚΕΠ, αλλά με καλύτερο μαλλί.
«Με παλιό διαβατήριο κανείς δεν περνά στη νέα εποχή», δήλωσε, καλώντας όσους «απογοητεύτηκαν αλλά δεν παραιτήθηκαν» να τρέξουν πίσω από το καινούργιο του μαγαζάκι. Μα, Αλέξη, το διαβατήριό σου είναι πιο τσαλακωμένο κι από μνημόνιο του ’15! Είναι το ίδιο που σφράγισες όταν υπέγραφες συμφωνίες με το ΔΝΤ, όταν παρέδιδες δημόσια περιουσία στους ιδιώτες, όταν έλεγες «go back» στους αγώνες του λαού.
Και τώρα, μας το παίζεις ανανεωτής; Με τι υλικά, σύντροφε; Με τις κουρασμένες συνταγές του ΔΗΚΚΙ, του Ποταμιού και κάθε άλλου πολιτικού φαντάσματος που υποσχέθηκε «πρόοδο» χωρίς ταξική αναφορά; Όπως έλεγε ο Μπρεχτ, «Έτσι το Παλιό έκανε την εμφάνισή του σε Νέο μασκαρεμένο» – και η μάσκα σου, Αλέξη, είναι τόσο διάφανη που βλέπουμε από πίσω το ίδιο το σύστημα που λες ότι πολεμάς.
Το «νέο» σου εγχείρημα δεν είναι τίποτα παραπάνω από μια ανακύκλωση κλισέ, ένας πολιτικός αχταρμάς που αποφεύγει τη λέξη «τάξη» σαν τον διάολο το λιβάνι. Η «αποτελεσματικότητα» που ευαγγελίζεσαι είναι ο κωδικός για υποταγή στο καπιταλιστικό status quo. Και η «νέα εποχή» σου; Ένα ριμέικ των ’90s, με λιγότερο φανελάκι και περισσότερο hipster λεξιλόγιο.
Ο λαός, όμως, δεν τρώει πια κουτόχορτο, ούτε περιμένει σωτήρες με φθαρμένα διαβατήρια. Η Αριστερά που χρειαζόμαστε δεν κρύβεται πίσω από γενικότητες και «προοδευτικές» φανφάρες – μιλάει για εκμετάλλευση, ανισότητα, καπιταλισμό, και δεν φοβάται να πει το όνομά τους.
Ο Τσίπρας μπορεί να ονειρεύεται ρόλο πρωταγωνιστή σε νέο πολιτικό σίριαλ, αλλά το σενάριο είναι παλιό, ξεθωριασμένο και γραμμένο από τα χέρια του συστήματος. Εμείς λέμε όχι στη μασκαράτα του. Η δική μας «νέα εποχή» χτίζεται στους δρόμους, στους αγώνες, στις απεργίες – όχι σε αστικά πολιτικά μαγαζιά, όποια ταμπέλα και να έχουν.
Αφήστε μια απάντηση