Κίνηση Μνήμη και Δράση Λέσβου
Δεκαεπτά χρόνια από εκείνη τη νύχτα που πάγωσε το αίμα κάθε γονιού…
Το αίμα μας συνεχίζει να παγώνει κάθε φορά που τα ΜΑΤ εισβάλλουν στα Πανεπιστήμια, στα
σχολεία, στις πορείες, πετάνε χημικά, δέρνουν, τραβολογούν κάθε πολίτη που διαμαρτύρεται.
Τρομοκρατία, προσαγωγές, απαγορεύσεις, τραυματισμοί, κρατικές δολοφονίες, προσχηματικές
ΕΔΕ και καμία δίκη ένστολων.
Το κράτος παρανομεί. Χρησιμοποιεί τα «όργανα της τάξεως» για να εξυπηρετήσει, προστατέψει και υπερασπίσει συμφέροντα διαφορετικά από τα συμφέροντα των λαϊκών στρωμάτων.
Η Δικαιοσύνη στην Ελλάδα δεν μπορεί να προστατέψει τη Δημοκρατία. Η αστυνομία διαχρονικά δεν διαφυλάττει τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Ο σκοπός τους είναι ο φόβος! Να αδειάσουν οι πλατείες, να κλείσουν τα στόματα, να ψιθυρίζουμε τα δικαιώματά μας… να ατονήσουν τα κινήματα, να κλείσουν οι χώροι ανοιχτής συμμετοχής.
Σκοπός τους είναι να νιώθουμε ασφάλεια μόνο στους καναπέδες μας. Να σαπίσουμε κι εμείς μέσα στο σάπιο σύστημά τους. Να πάθουμε αμνησία…
Όμως εμείς θυμόμαστε και ξέρουμε πως «Δεν περισσεύει υπομονή», έτσι τιτλοφορούνταν και ο δίσκος που κυκλοφόρησε στην Ελλάδα, με το τραγούδι «Εις Μνημόσυνον» ή αλλιώς «Αϊ Γαρούφαλλό μου». Ένα τραγούδι γραμμένο στον ισπανικό εμφύλιο, ένα τραγούδι που κυκλοφόρησε στην Ελλάδα με την αρχική μουσική αλλά με άλλους στίχους, στίχους αφιερωμένους στον Μπελογιάννη.
Με τη μουσική από αυτό το τραγούδι μνήμης ντύσαμε τους νεκρούς της ειρηνικής ,της δημοκρατικής περιόδου, τους νεκρούς της αστυνομικής βίας .Όταν το φτιάξαμε είπαμε πως μπορεί να ήταν μέχρι εδώ η δολοφονική βία όμως η καταστολή συνεχίστηκε με τον Μάγγο, τον Σαμπάνη, τον Φραγκούλη, τον Μιχαλόπουλο, τον Μανιουδάκη .
Αυτοί νεκροί… κι οι άλλοι νεκροί… όλοι δολοφονημένοι.
«Αϊ Γαρούφαλλό μου» για τους νεκρούς της μεταπολίτευσης που θα ‘πρεπε να χορεύουν στους ρυθμούς της νιότης τους κι όχι να μνημονεύονται από εμάς που «από τύχη ζούμε» σε μια χώρα που βιάζει συνειδήσεις, σε μια χώρα και σε έναν κόσμο που ακυρώνεται, φιμώνεται, ποινικοποιείται η φωνή του λαού και ξαναγράφεται η ιστορία στα μέτρα τους , ανακατασκευάζεται συσκοτίζοντας το παρελθόν τόσο, ώστε να σταματήσουμε να θυμόμαστε, να μην επαναλαμβάνουμε ονόματα:
Σιδηρόπουλος, Τσίβικα, Τσιρώνης Βασιλακοπούλου, Κουμής, Κανελλοπούλου, Μαγλαρίδης, Καλτεζάς, Μαυροειδής, Γιακάς,Μαρίνος, Μουράτης, Γρηγορόπουλος….
«Ο αγώνας του ανθρώπου ενάντια στην εξουσία, είναι ο αγώνας της μνήμης ενάντια στη λήθη».
(Μίλαν Κούντερα).
Η 6 η Δεκέμβρη είναι ημέρα Μνήμης. Τιμάμε τα θύματα της αστυνομικής βίας με την παρουσία μας στον δρόμο ενάντια στην κρατική αυθαιρεσία και καταστολή.
Στις 6 του Δεκέμβρη στις 12:00 στην πλατεία Σαπφούς!
Κίνηση Μνήμη και Δράση
Αφήστε μια απάντηση