Γιατί το ΚΚΕ αρνείται πολιτικό αγώνα ανατροπής;

Πηγή: Μιχάλης Ρίζος – «Πριν»

Στο σύντομο αυτό σημείωμα δεν θα αναφερθούμε στις ψευδολογίες του ΚΚΕ για δήθεν στήριξη της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ από την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, τις παρεμβάσεις των εκπαιδευτικών, τις αγωνιστικές κινήσεις των ΟΤΑ, την ΕΑΑΚ, την ΑΡΣΙ και γενικά σε ό,τι κινείται αριστερά του. Η προσπάθεια συκοφάντησης του ρεύματος της αντικαπιταλιστικής Αριστερός και της σύγχρονης κομμουνιστικής προοπτικής δεν γίνεται πιστευτή ούτε από τα μέλη του και είναι εκ προοιμίου αποτυχημένη. Από την πρώτη στιγμή ανάληψης των καθηκόντων της νέας κυβέρνησης οι δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ πρωταγωνιστούν στους χώρους δουλειάς και στα συνολικά πολιτικά μέτωπα, για να οργανώσουν τη μαζική λαϊκή αντεπίθεση και τις πρώτες απεργίες κόντρα στο κλίμα της δηλητηριώδους αναμονής. Να προωθήσουν την αριστερή αντιπολίτευση στην κυβερνητική πολιτική της υποταγής στην ΕΕ, το ΔΝΤ και το κεφάλαιο, να ενισχύσουν το πλαίσιο της αντικαπιταλιστικής ανατροπής ενάντια στον «έντιμο συμβιβασμό» με το δημοσιονομικό σφαγείο και τους δανειστές-ληστές που οδηγεί σε νέο Μνημόνιο. Και αυτό το έχουν δει όλοι, πλην του ΠΓ του ΚΚΕ.

Θα προσπαθήσουμε να απαντήσουμε στο ερώτημα γιατί το ΚΚΕ (εξακολουθεί να) απέχει από την πολιτική μάχη, με μαζικούς – εργατικούς όρους, ενάντια στην ΕΕ, το ληστρικό χρέος, την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και την επερχόμενη νέα αντιλαϊκή συμφωνία. Και αναφερόμαστε σε πολιτικές μάχες με όρους εργατικής πάλης, για να τη διαχωρίσουμε από τις ανούσιες αντιπαραθέσεις στη Βουλή, τις «τρικυμίες στα ποτήρια» των τηλεοπτικών πάνελ και τις (σωστές κατά τα άλλα) εκτιμήσεις για τον ΣΥΡΙΖΑ στις ανακοινώσεις του ΠΑΜΕ ή του γραφείου Τύπου του κόμματος.

Ας δούμε τα γεγονότα: Πέρασαν 100 μέρες κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και το ΚΚΕ δεν έχει αναλάβει καμία πολιτική μαζική πρωτοβουλία συσπείρωσης δυνάμεων ενάντια στην ΕΕ, την εξυπηρέτηση του ληστρικού χρέους, την κατάργηση των μνημονιακών νόμων, τη ληστεία των αποθεματικών με ΠΝΠ. Ακόμα και τη δική του πρόταση για «κατάργηση του Μνημονίου με ένα νόμο» που κατέθεσε κοινοβουλευτικά, τη «στήριξε» με μια αναιμική κομματική συγκέντρωση.

Στα καλέσματα της κίνησης Διαγραφή του Χρέους Τώρα, των ΑΝΤΑΡΣΥΑ-ΜΑΡΣ και πολλών μαζικών φορέων για κινητοποίηση ενάντια στην καταβολή των δόσεων και στάση πληρωμών στο ΔΝΤ και την ΕΚΤ απαντά αρνητικά.

Στα σωματεία, τις ομοσπονδίες και τα εργατικά συνέδρια δεν έβαλε πρόγραμμα ή αιτήματα μαζικής απάντησης στους κεντρικούς πολιτικούς πυλώνες της αντιδραστικής πολιτικής, όπως διαγραφή χρέους, ρήξη – έξοδο από ΕΕ-ευρωζώνη, ισοσκελισμένο προϋπολογισμό κ.λπ. Αντίθετα, τα λοιδόρησε ή τα θεώρησε «ρεφορμιστικούς στόχους»! Στους δήμους που έχει πλειοψηφία εφαρμόζει τα ΕΣΠΑ και τις ελαστικές εργασιακές σχέσεις, τους ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς, «γιατί δεν μπορεί να κάνει αλλιώς».

Και το αποκορύφωμα: Απέχει από τη μεγάλη διαδήλωση της 11 ης Μάη ενάντια στην καταβολή των 780 εκατ. ευρώ στο ΔΝΤ (όταν όλα τα συστημικά μέσα -με το σιγοντάρισμα κυβερνητικών κύκλων- ουρλιάζουν για έλλειψη ρευστότητας!), που αντικειμενικά συγκρούεται με την κυβερνητική πολιτική και την ΕΕ, εκτιμώντας ότι είναι διαδήλωση στήριξης της… κυβέρνησης)! Θου Κύριε! Την ίδια ώρα καλεί, μέσω ΠΑΜΕ, τα σωματεία στο Εργατικό Κέντρο Πειραιά σε σύσκεψη για τις ΣΣΕ!

Τα γεγονότα μιλούν από μόνα τους. Το ΚΚΕ διστάζει να συμβάλει σε μέτωπο ανατροπής της κυβερνητικής πολιτικής, της ΕΕ, της χρεομηχανής και των Μνημονίων. Φοβάται την όξυνση της ταξικής πάλης που θα προκληθεί με τη λαϊκή συσπείρωση γύρω από μια τέτοια γραμμή, τη ρήξη με το κεφάλαιο και τη δυνατότητα ενός άλλου δρόμου έξω από το ευρώ και την ΕΕ, την προσέγγιση ακόμα και της επανάστασης. Γιατί βλέπει τα πράγματα γραμμικά και μηχανιστικά. Ταυτίζει την αλλαγή των πολιτικών συσχετισμών με την επιρροή του ΚΚΕ. Αντιμετωπίζει τη δυνατότητα ρήξης και μαζικής εργατικής ανυπακοής περίπου σαν δημοσκόπηση. Γι’ αυτό ο ΓΓ του θεωρεί καταστροφή την έξοδο από το ευρώ σε αυτές τις συνθήκες! Γι’ αυτό και όποιες κινητοποιήσεις παίρνει σε αυτή την κατεύθυνση τις περιορίζει σε ρουτινιάρικές και τυποποιημένες κομματικές εκδηλώσεις. Και ενώ απουσιάζει από τον πολιτικό αγώνα ανατροπής, βαφτίζει όσους καλούν και συμμετέχουν σ’ αυτόν «δεκανίκια της κυβέρνησης». Προσπαθεί έτσι να περιχαρακώσει τα μέλη και στελέχη του, που δίκαια διαμαρτύρονται.

Το ΚΚΕ χρόνια τώρα καλεί μόνο σε οικονομικό αγώνα: Για τη ΣΣΕ, τις απολύσεις, τις συνθήκες δουλειάς, για διαπραγμάτευση της αξίας της εργατικής δύναμης. Όχι για πολιτική ρήξη και χειραφέτηση με το κεφάλαιο και τους ιμπεριαλιστικούς μηχανισμούς. Τον πολιτικό αγώνα τον περιορίζει στις εκλογές, τις αποκαλύψεις και τα… συμπεράσματα. Καμιά κατάκτηση, ανατροπή ή επανάσταση δεν έγινε μόνο με συμπεράσματα.

Δεν υπάρχει άλλος δρόμος, συναγωνιστές του ΚΚΕ. Αγωνιστικό μέτωπο αντεπίθεσης, αντιπολίτευσης, ρήξης και ανατροπής σήμερα! Τα γεγονότα ξανάρχονται με μεγαλύτερη ορμή. Πρέπει να δηλώσουμε όλοι παρόντες στη μεγάλη αυτή πολιτική μάχη. Η αντικαπιταλιστική Αριστερά έχει τουλάχιστον σε αυτό πάρει ξεκάθαρη θέση.