Οι μυλόπετρες του εργοδοτικού κέρδους “λαδώθηκαν” και σήμερα με εργατικό αίμα. Ενα παλικάρι μόλις 29 ετών, εργάτης σε μια εταιρεία στο Ωραιόκαστρο Θεσσαλονίκης, άφησε την τελευταία του πνοή παλεύοντας για το μεροκάματο, όταν για άγνωστους λόγους, έπεσε από μηχάνημα το οποίο χειριζόταν και στη συνέχεια το εν λόγω μηχάνημα τον παρέσυρε, με αποτέλεσμα να χάσει με τραγικό τρόπο τη ζωή του.
Τηλεγραφική η είδηση που έχει πηγή το ΑΠΕ και η οποία ανακυκλώνεται σε ορισμένες ιστοσελίδες το μόνο που προσθέτει είναι ότι “προανάκριση για τις συνθήκες του θανατηφόρου εργατικού ατυχήματος διενεργεί το Αστυνομικό Τμήμα Ωραιοκάστρου”.
Βλέπετε, σε τέτοιες περιπτώσεις για τους συντάκτες των ΜΜΕ αρκεί ένα μονόστηλο για να αναφέρει μια τραγωδία. Βλέπετε, οι εργάτες είναι αναλώσιμοι και μπορεί εύκολα να αντικατασταθούν. Και για τους διαμορφωτές της λεγόμενης κοινής γνώμης θεωρείτε πολυτέλεια να αφιερωθεί πάνω απ΄ένα λιτό μονόστηλο για τον χαμό ενός νέου ανθρώπου, θύμα του καθημερινού ταξικού πολέμου.
Δυστυχώς στον καθημερινό ταξικό πόλεμο η εργατική τάξη χύνει το αίμα της και σε εργατικά δυστυχήματα παλεύοντας για ένα μεροκάματο. Όταν πριν χρόνια οι Κατσιμιχαίοι τραγουδούσαν «για ένα κομμάτι ψωμί» πιθανόν δεν θα μπορούσαν να φανταστούν ότι μετά από δεκαετίες, αυτό το κομμάτι θα ταίριαζε γάντι στην νέα εργατική βάρδια και στον αγώνα της για να αποκτήσει ένα άθλιο μεροκάματο.
Περιττή πολυτέλεια για τους τηλεπαρουσιαστές των δελτίων ειδήσεων η παραμικρή αναφορά σ’ αυτό το γεγονός.
Προφανώς κανένας πολιτικός αρχηγός δεν θα στείλει συλλυπητήριο τηλεγράφημα στην οικογένεια του νεκρού, η βουλή δεν θα “υιοθετήσει” τα παιδιά -αν έχει ο νεκρός- και δεν θα εκδοθεί τιμητική σύνταξη στην γυναίκα του νεκρού … βλέπετε και τα εργατικά δυστυχήματα έχουν “διαβαθμίσεις” … Αλλο να χάσεις την ζωή σου εργαζόμενος σαν πιλότος στην πολεμική αεροπορία, σαν ιπτάμενος πυροσβεστικού ελικοπτέρου ή σαν μπάτσος την “‘ώρα του καθήκοντος” και άλλο να είσαι … “πλεμπαίος” οικοδόμος.
Αφήστε μια απάντηση