Σαν σήμερα, στις 5 Γενάρη του 1948 γεννήθηκε στη μικρή πόλη της Σικελίας, Τσίνισι, ο Πεπίνο Ιμπαστάτο, σε μια από τις οικογένειες που συνδέονταν με τη Μαφία. Από μικρή ηλικία αποστράφηκε από το οικογενειακό περιβάλλον και έγινε ορκισμένος εχθρός της Μαφίας και συνολικά του διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος που είχε δημιουργήσει στις πόλεις της Σικελίας. Ήρθε σε επαφή με το Κομμουνιστικό Κόμμα, από το οποίο αργότερα απομακρύνθηκε κατακρίνοντας την ατολμία και την υποχωρητικότητά του, στα πλαίσια βέβαια και της ευρείας αριστερής αμφισβήτησης στο Κομμουνιστικό Κόμμα Ιταλίας τις δεκαετίες του 60 και του 70.
Μαζί με μια ομάδα νεαρών αγωνιστών, δημιούργησαν ένα ραδιοφωνικό σταθμό από τον οποίο ενημέρωναν και πάλευαν ενάντια στις δράσεις της Μαφίας, ενώ είχαν διαρκή πολιτική και κινηματική δράση. Σε ηλικία 30 ετών κατέβηκε στις δημοτικές εκλογές με την Προλεταριακή Δημοκρατία. Η προεκλογική εκστρατεία του είχε τεράστια απήχηση και η δυναμική του διαρκώς μεγάλωνε. Στις 9 του Μάη του 1978, δολοφονήθηκε από τη Μαφία. Μάλιστα, η δολοφονία σκηνοθετήθηκε έτσι ώστε να φαίνεται ότι ετοίμαζε μια τρομοκρατική βομβιστική ενέργεια. Στην είδηση της δολοφονίας του, χιλιάδες διαδήλωσαν για μέρες και υποσχέθηκαν τη συνέχιση του αγώνα του. Δύο μέρες μετά το θάνατό του, οι εκλογές τον ανακήρυξαν δημοτικό σύμβουλο, μια θέση που θα του έδινε ακόμα μεγαλύτερη δύναμη στον αγώνα, την οποία ωστόσο ποτέ δεν απέκτησε.
Πολλά έχουν γραφτεί και ειπωθεί στη μνήμη του. Από τις πιο γνωστές αναφορές είναι η ταινία “I Cento Passi” (τα εκατό βήματα, είναι η απόσταση που χώριζε το πατρικό του σπίτι από αυτό του αφεντικού της Μαφίας), το πρώτο κομμάτι της οποίας παρατίθεται εδώ:
Αν μας ακούγατε, θα πρέπει να παρατηρήσατε ότι πολλά πράγματα άλλαξαν. Μιλάμε για διάφορα πράγματα τώρα. Μέσω του Radio Aut προσπαθήσαμε να διαδώσουμε ένα κώδικα που να βασίζεται στην ελευθεριακή συμπεριφορά. Μας συναρπάζει η ιδέα της “ανάκτησης” του σώματός μας. Ποιός δεν πιστεύει ότι πρέπει να ζούμε τη σεξουαλικότητά μας ελεύθερα;
Αγαπάμε τους συντρόφους μας από το Μιλάνο, την Μπολόνια, ακόμα και την Ινδία. Τα κορίτσια από τη Γερμανία και την Αγγλία είναι πανέμορφα. Σε κάνουν να θες να παρατήσεις τα πάντα και να φύγεις μαζί τους.
Αλλά εδώ δεν είναι ούτε Παρίσι, ούτε Μπέρκλεϊ, ούτε Γούντστοκ.
Εδώ είναι Τσίνισι, εδώ είναι η Σικελία.
Περιμένουν από εμάς απλά να τα παρατήσουμε και να ξεκινήσουμε ξανά να ζούμε τις σιωπηλές ζωές μας. Ο λόγος που κατέλαβα τον σταθμό είναι για να πάρω την προσοχή. Αλλά δεν μπορώ να το κάνω μόνος μου. Πρέπει όλοι να γυρίσουμε πίσω στο να ενημερώνουμε, στο να λέμε την αλήθεια…
Οι Modena City Ramblers έγραψαν για την ταινία το παρακάτω τραγούδι
Επιμέλεια: Θάνος Ανδρίτσος
Πηγή: Η Λέσχη
Αφήστε μια απάντηση