Εφιάλτης με τη σφραγίδα του ΟΗΕ: η πόλη της Γάζας ανακηρύσσεται κι επισήμως σε κατάσταση λιμού. Το ανακοίνωσε η Ενοποιημένη Κατάταξη Φάσεων Επισιτιστικής Ασφάλειας (IPC), που λειτουργεί με την υποστήριξη των Ηνωμένων Εθνών.
Δεν μιλάμε πλέον για φήμες ή καταγγελίες· μιλάμε για διεθνή επιβεβαίωση: εκατοντάδες χιλιάδες εγκλωβισμένοι Παλαιστίνιοι βρίσκονται αντιμέτωποι όχι μόνο με τους βομβαρδισμούς, αλλά και με τον αργό, βασανιστικό θάνατο από την πείνα.
Η πείνα στη Γάζα δεν είναι αποτέλεσμα θεομηνίας. Είναι εργαλείο πολέμου. Είναι το πιο βάρβαρο και ύπουλο όπλο που επιστρατεύει το Ισραήλ για να λυγίσει έναν λαό. Αποκλεισμοί, καταστροφή υποδομών, βομβαρδισμοί σε αποθήκες τροφίμων, στοχευμένα πλήγματα σε νοσοκομεία και αγωγούς ύδρευσης.
Ο λιμός είναι γενοκτονία με άλλο όνομα. Και το ξέρουν καλά στα γραφεία του ΟΗΕ, αλλά τολμούν απλώς να «ανακηρύξουν» την κατάσταση χωρίς να αγγίζουν την καρδιά του ζητήματος: τις ευθύνες του Τελ Αβίβ και των συμμάχων του.
Ευθύνες που δεν κρύβονται
Ακόμη κι έτσι, η ανακοίνωση της IPC επιρρίπτει σαφείς ευθύνες στο Ισραήλ. Η «λύσσα του στρατού κατοχής» δεν αφήνει περιθώρια παρερμηνειών: ό,τι γίνεται στη Γάζα δεν είναι «παράπλευρη απώλεια», αλλά συστηματικό έγκλημα πολέμου.
Την ώρα που το Ισραήλ επιχειρεί την κατάληψη της πόλης, ο πληθυσμός στερείται το δικαίωμα στη ζωή με τον πιο ωμό τρόπο: στέρηση τροφής, νερού, περίθαλψης.
Και η Δύση;
Οι ΗΠΑ και η ΕΕ συνεχίζουν να παίζουν το βρώμικο παιχνίδι του «μεσολαβητή», ενώ εξοπλίζουν και στηρίζουν τον θύτη. Η υποκρισία περισσεύει: κανείς δεν αγνοεί ποιος ευθύνεται για τον λιμό, κι όμως κανείς δεν σταματά την κτηνωδία.
Ο λιμός στη Γάζα δεν είναι μια «μακρινή τραγωδία». Είναι το πρόσωπο του ιμπεριαλισμού και της αποικιοκρατικής βαρβαρότητας στον 21ο αιώνα. Και απέναντι σε αυτόν τον εφιάλτη, οι λαοί όλου του κόσμου έχουν χρέος να σταθούν δίπλα στους Παλαιστίνιους.
Να βγουν στους δρόμους, να σπάσουν τη σιωπή, να απαιτήσουν:
➤ Άμεσο τερματισμό της γενοκτονίας.
➤ Τέλος στον αποκλεισμό της Γάζας.
Γάζα – Ζωντανό μνημείο αντίστασης.
Ο λιμός δεν θα λυγίσει την ελπίδα.
Αφήστε μια απάντηση