Σε μια κίνηση που δεν εκπλήσσει πλέον κανέναν με στοιχειώδη συνείδηση της ταξικής πάλης, η Νορβηγική Επιτροπή Νόμπελ ανακοίνωσε σήμερα ότι η φετινή βράβευση του Νόμπελ Ειρήνης απονέμεται στην María Corina Machado, την πρωτεργάτρια της βενεζουελανικής αντιπολίτευσης. Η αιτιολόγηση; «Το ακούραστο έργο της στην προώθηση των δημοκρατικών δικαιωμάτων του λαού της Βενεζουέλας και για τον αγώνα της για μια δίκαιη και ειρηνική μετάβαση από τη δικτατορία στη δημοκρατία». Λέξεις που, πίσω από το φιλελεύθερο τους πέπλο, μυρίζουν ιμπεριαλιστική προπαγάνδα χιλιόμετρα μακριά.
Ας μην κοροϊδευόμαστε. Η Machado δεν είναι κάποια «ήρωας της ειρήνης» που αγωνίζεται για τα δικαιώματα των καταπιεσμένων. Είναι μια πολιτικός που έχει αφιερώσει το έργο ζωής της στην ανατροπή της Βολιβαριανής Επανάστασης – αυτής της επανάστασης που, παρά τις δυσκολίες και τις επιθέσεις, έδωσε στους φτωχούς Βενεζουελάνους πρόσβαση σε εκπαίδευση, υγεία και γη, αρνούμενη να γονατίσει μπροστά στους ολιγάρχες και τις πολυεθνικές.
Από το 2002, όταν υπέγραψε το προδοτικό “δελτίο Carmona” για την αποπομπή του συνταγματολογικά εκλεγμένου Hugo Chávez, η Machado έχει πρωταγωνιστήσει σε κάθε απόπειρα υπονόμευσης της λαϊκής βούλησης.
Συμμετείχε ενεργά στο πραξικόπημα του 2002, χρηματοδοτούμενη από αμερικανικές πρεσβείες και ιδρύματα όπως το NED (National Endowment for Democracy), αυτό το «μαλακό» εργαλείο του CIA για την ανατροπή προοδευτικών κυβερνήσεων. Και ας μιλήσουμε για «δημοκρατικά δικαιώματα». Η Βενεζουέλα, παρά τις οικονομικές κυρώσεις και τον οικονομικό πόλεμο από τις ΗΠΑ, έχει διεξάγει δεκάδες εκλογές τα τελευταία 25 χρόνια – περισσότερες από οποιαδήποτε «φιλελεύθερη» δημοκρατία της Δύσης.
Ο λαός έχει ψηφίσει ξανά και ξανά υπέρ της Chavistικής κυβέρνησης, αρνούμενος να γυρίσει πίσω στην εποχή όπου το 80% του πλούτου κατέληγε σε μια χούφτα ελίτ.
Η Machado και οι όμοιοί της, αμφισβητούν κάθε νίκη της επανάστασης καλλιεργώντας χάος και βία, όπως στις ταραχές του 2014 και του 2017, όπου ο θάνατος δεκάδων αθώων Βενεζουελάνων –κυρίως φτωχών και εργατών– έγινε «ευκαιρία» για selfies και tweets από το Μαϊάμι.
Το έργο της για «ειρηνική μετάβαση» δεν είναι παρά μια φάρσα. Η Machado ονειρεύεται ιδιωτικοποίηση του εθνικού πλούτου – του πετρελαίου, των μεταλλείων, των υδάτων– που θα το παραδώσει πίσω στα χέρια των Chevron, Exxon και των βενεζουελανικών ολιγαρχών. Αυτός είναι ο «αγώνας» της: να ξαναγίνει η Βενεζουέλα προτεκτοράτο του ιμπεριαλισμού, όπως πριν το 1999, όταν η φτώχεια έφτανε το 60% και τα παιδιά πέθαιναν από πείνα.
Και όταν ο ιμπεριαλισμός δεν πετυχαίνει με πραξικοπήματα και κυρώσεις (που έχουν σκοτώσει χιλιάδες μέσω της λιτότητας), στρέφεται σε πιο ωμά μέσα: σχέδια επεμβάσεων, όπως αυτά που ψιθυρίζονται από το Πεντάγωνο, ή υποκίνηση εμφυλίου πολέμου, όπως είδαμε στην Συρία και τη Λιβύη.
Η Machado είναι το πρόσωπο αυτής της «ειρήνης» – μιας ειρήνης νεκρών σωμάτων και λεηλατημένων πόρων. Αυτή η βράβευση δεν είναι απλώς άδικη· είναι μια ανοιχτή πρόκληση κατά της Λατινοαμερικανικής Αριστεράς και κάθε λαού που τολμά να υψώσει κεφάλι.
Το Νόμπελ, από την εποχή του ίδιου του Alfred Nobel –του εμπόρου όπλων–, έχει υπηρετήσει πάντα τα συμφέροντα της Δύσης: από τον Obama (τον «ειρηνευτή» με τα drones) μέχρι τον Zelensky (τον πρωταγωνιστή του proxy πολέμου).
Σήμερα, με την Machado, στέλνει μήνυμα: «Θα βραβεύουμε όσους πολεμούν την επανάσταση, όχι όσους χτίζουν πραγματική ειρήνη – την ειρήνη της κοινωνικής δικαιοσύνης, της εθνικής κυριαρχίας και της αλληλεγγύης των λαών».
Επίσης σε σχέση με την επικαιρότητα..δηλώνει πιστή υποστηρίκτρια του Ισραήλ με δημόσιες τοποθετήσεις της στο Χ που το χαρακτηρίζει “σύμμαχο της ελευθερίας”.. και επίσης συνήθιζε να λεει πως ο αγώνας της Βενεζουέλας είναι ο αγώνας του ισραηλ..