Του Γ.Γ
Παρακολουθώντας τον τρόπου που χτες και σήμερα τα ΜΜΕ του Ομίλου Μαρινάκη παρουσίασαν την χθεσινή ομιλία του Αλέξη Τσίπρα στο συνέδριο του Economist, αναζήτησα από το αρχείο μου το σκίτσο του Γιάννη Δεμέρτζογλου, που αναρτώ.
Πραγματικά, είναι μεγάλη συζήτηση αν ο πλουτοκράτης Βαγγέλης Μαρινάκης -που παράλληλα είναι και κουμπάρος της πρωθυπουργικής οικογένειας-, για τους δικούς του λόγους, έχει πάρει την απόφαση να χρησιμοποιήσει τα μέσα που διαθέτει για να στραφεί ενάντια στον Μητσοτάκη και να προωθήσει το αναμενόμενο μόρφωμα του Τσίπρα. Επιφανειακά τουλάχιστον αυτό εμφανίζεται. Κι αυτό εντοπίζεται χαρακτηριστικά από μια έκφραση που επαναλαμβάνεται κατά κόρο στα ρεπορτάζ του Mega και των Νέων: “αναβιώνει το δίπολο Τσίπρα – Μητσοτάκη”. Μια παραλλαγή αυτής της άποψης εκφράζεται από το σημερινό πρωτοσέλιδο των “Νέων”.
Αν ακόμα υποθέσουμε ότι οι προθέσεις του Β. Μαρινάκη, είναι αυτές που του αποδίδει το Μέγαρο Μαξίμου, το ερώτημα είναι αν έχει την δυνατότητα να επηρεάσει σε τέτοιο βαθμό το εκλογικό σώμα. Εδώ κάθε απάντηση είναι παρακινδυνευμένη, πόσο μάλλον σε ένα τόσο ρευστό πολιτικό σκηνικό.
Σε κάθε περίπτωση πάντως θα συνιστούσα ανεπιφύλακτα τους αναγνώστες/ιες μας να διαβάσουν το καταπληκτικό βιβλίο του πανεπιστημιακού δασκάλου Γιώργου Ρούση: “Ο μύθος της Ελεύθερης βούλησης της πλειοψηφίας”. Σ’ αυτό διαλύεται με μια σειρά επιχειρήματα, η παγιωμένη ψευδαίσθηση ότι επιλέγουμε ελεύθερα τους δυνάστες μας.
Επίλογος με ένα μικρό απόσπασμα από κείμενο του Μ. Μπρεχτ: “Αν μείνουνε τα πράγματα όπως είναι, είσαστε χαμένοι. Φίλος σας είναι η αλλαγή, η αντίφαση σύμμαχός σας. Από το τίποτα πρέπει κάτι να κάνετε, μα οι δυνατοί πρέπει να γίνουν τίποτε. Αυτό που έχετε απαρνηθείτε το, και πάρτε αυτό που σας αρνιούνται.”
Αφήστε μια απάντηση