Της Τ. Γ
Η Γάζα φλέγεται, η Γάζα πεθαίνει. Μαζί της πεθαίνει και η ανθρωπότητα…
Το κτήνος παρελαύνει μπροστά στα μάτια μας χωρίς μάσκα, χωρίς φορεσιά. Βλέπεις το αποκρουστικό του πρόσωπο, μυρίζεις την σαπίλα της σάρκας του. Αν είσαι Άνθρωπος, οι δρόμοι σε περιμένουν. Να φωνάξεις για το δίκιο “μέχρι τα χείλη σου να ματώσουν” κι η κραυγή σου να σπάσει την συνενοχή των αδιάφορων.
Σήμερα η Γάζα. Αύριο ποιός θα είναι ο επόμενος; Ίσως η δική σου πατρίδα, ίσως η δική μου. Σ’ ένα κόσμο- υπόκοσμο, εκεί που ο φασισμός των “ισχυρών” επικρατεί, δεν υπάρχει χώρος για κανέναν μας.
Η Γάζα δεν είναι μακριά. Η Γάζα είναι το μέλλον. Είναι εκεί που υπάρχουν ή θα υπάρξουν συμφέροντα των παράφρονων που κυβερνούν, αυτών που μέσα στην αποθηρίωση της ισχύος τους έχουν ξεχάσει την θνητότητα της ανθρώπινης ύπαρξης και δρουν ως αθάνατοι παντοκράτορες.
Κι έτσι αύριο, ίσως εγώ, ίσως εσύ γίνουμε μόνο ένας αριθμός. Ένας αριθμός που δηλώνει μια δολοφονία, έναν εντοπισμό, έναν θάνατο από λιμοκτονία. Όπως έγιναν εκατομμύρια άνθρωποι την περίοδο του Ναζισμού. Όπως γίνονται εκατομμύρια άνθρωποι σήμερα, στην εποχή του Σιωναζισμού.
Αφήστε μια απάντηση