Πηγή: Του Κώστα Βαξεβάνη
Οποιος φέρει τον τίτλο «άνθρωπος του προέδρου» πρέπει να γνωρίζει ότι ταυτόχρονα είναι ένα εξιλαστήριο θύµα, µαύρο πρόβατο εν αναµονή. Θα σφαχτεί για να µη µατώσει ο πρόεδρος. Αν µάλιστα κοµπάζει γι’ αυτό τον ρόλο του προσπαθώντας να αντλήσει δανεική εξουσία, αντί να επιλέγει την ευεργετική πολιτικά αφάνεια, µετατρέπει αυτοβούλως τον εαυτό του σε µελλοντικό στόχο κάθε δυσαρεστηµένου.
Ο κανόνας αυτός ισχύει για όλους και κυρίως για τον Γιώργο Μυλωνάκη, άνθρωπο του Κυριάκου Μητσοτάκη και όσων άλλων κέντρων εξουσίας, ορατών και αοράτων, πηγάζουν από αυτόν.
Στη Ν∆ τού αποδίδουν τον τίτλο του «επίµονου µπιστικού», του ανθρώπου δηλαδή που πάλεψε µε µεγάλη επιµονή να γίνει αυτός που έχει το προτέρηµα να ανοιγοκλείνει την πόρτα του Κυριάκου Μητσοτάκη και να του µεταφέρει διάφορα. Σε αυτά τα «διάφορα» κρύβεται η αντιπάθεια των υπουργών και των κοµµατικών στελεχών προς το πρόσωπό του και όχι µόνο στην πρόσφατη περιπέτεια στην οποία έχει ρίξει την κυβέρνηση. Του χρεώνουν ότι οι παρεµβάσεις του και η πληροφόρηση προς τον πρωθυπουργό δεν είχαν πάντα την κοµµατική ανιδιοτέλεια και την καταγραφή των γεγονότων, αλλά ήταν ένας τρόπος για να τον σπρώχνει εκεί που ήθελε εµφανίζοντας τερατώδεις συνωµοσίες και κινδύνους να τον απειλούν. Ετσι λένε οι παλιοί του οµοτράπεζοι στο µεγάλο τραπέζι του Μαξίµου κατάφερνε να γίνεται απαραίτητος στον Μητσοτάκη.
Για να µην αδικούµε όµως τον Γιώργο Μυλωνάκη, την πρακτική αυτή ακολουθούν γενικώς οι άνθρωποι των προέδρων στην πολιτική σκηνή στην Ελλάδα. Παράγουν τεχνητή επικινδυνότητα, φόβο και τρικυµία στον κάθε πρόεδρο, για να µπορούν να εµφανίζονται ως σωσίβιο σωτηρίας και ανάχωµα. Στις λιγότερο αθώες περιπτώσεις χειραγωγούν και κατευθύνουν αυτόν που έχουν κληθεί να υπηρετήσουν. ∆εν είναι τυχαίο που άνθρωπος πρώην προέδρου έχει απολέσει στην πολιτική και επαγγελµατική πιάτσα το όνοµά του, αφού όλοι αναφέρονται σε αυτόν ως «η µουσίτσα».
Περιπτώσεις ανθρώπων του προέδρου όπως εκείνη του Αντώνη Λιβάνη δεν υπάρχουν πια. Ο Λιβάνης υπήρξε πραγµατική πολιτική προστασία του Ανδρέα Παπανδρέου, ένας σύµβουλος παλαιάς κοπής, χωρίς προσωπικές φιλοδοξίες και περιττό θόρυβο. Στη Ν∆, όταν µιλούν για τον Γιώργο Μυλωνάκη, επικαλούνται συχνά τον Αντώνη Λιβάνη για να περιγράψουν τι δεν είναι ο νυν αντ’ αυτού του Μητσοτάκη. Ο Μυλωνάκης, λέει πρώην στέλεχος του Μαξίµου, κοµπάζει σε κάθε συνάντησή του ότι είναι η προστασία και η φωνή του πρωθυπουργού. Αρέσκεται στη σκιώδη εξουσία και τη µετατροπή της φήµης σε πληροφορία, µε σκοπό να δηµιουργήσει την ευεργετική για τον ίδιο ανακατωσούρα. Στο Μαξίµου είχε γίνει ανέκδοτο ο διακαής πόθος του Μυλωνάκη να αναλάβει την ΕΥΠ και να έχει πρόσβαση στο πεδίο πληροφοριών, που απ’ ό,τι αποδείχτηκε για την κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν περιοριζόταν σε εθνικά χρήσιµες πληροφορίες και µόνο.
Είτε έχουν δίκιο είτε άδικο οι άσπονδοι φίλοι του Μυλωνάκη, που τον αξιολογούν ως την πιο επιζήµια επιλογή του Μητσοτάκη, σήµερα έχει µετατραπεί σε βαρίδι για τον πρωθυπουργό που επιταχύνει τον ρυθµό καθόδου της κυβέρνησης. Η κυβέρνηση δέχεται οµοβροντία από τα κόµµατα της αντιπολίτευσης για να ελεγχθεί ποινικά ο Μυλωνάκης για όσα έχει αποκαλύψει το Documento. Κατείχε υλικό από τις νόµιµες υποκλοπές για το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ και ενηµέρωσε µάλιστα για το περιεχόµενό τους βουλευτές της Ν∆, οι οποίοι φαίνεται να ήταν υπό παρακολούθηση. Επιπλέον, ενώ είχε ζητήσει και πήρε ενηµερωτικό σηµείωµα για τις ευθύνες υπουργών της Ν∆ από πρώην στέλεχος του ΟΠΕΚΕΠΕ, απέκρυψε τις πληροφορίες ενώ η Ν∆ προχώρησε στη γνωστή τακτική της συγκάλυψης.
Οι αποκαλύψεις του Documento έγιναν αντικείµενο κοινοβουλευτικού ελέγχου από την Πλεύση Ελευθερίας και τον ΣΥΡΙΖΑ. Ο Μυλωνάκης έκανε µερική παραδοχή των γεγονότων και ύστερα από αυτό το Documento διαβίβασε όσα είχε αποκαλύψει στην Ευρωπαία εισαγγελέα και στον Αρειο Πάγο µε µηνυτήρια αναφορά. Σκοπός µας δεν ήταν να αποκτήσουµε κάποια αντιδικία µε τον κ. Μυλωνάκη, αλλά να αναγκάσουµε τη ∆ικαιοσύνη να κινηθεί. Ο Γιώργος Μυλωνάκης, αντί να δώσει εξηγήσεις ως πολιτικό πρόσωπο, επέλεξε τη γνωστή τακτική της νοµικής απειλής. Εστειλε εξώδικο στο Documento. Ο επί χρόνια σύµβουλος του Μητσοτάκη υπήρξε πάντα οπαδός των διώξεων και των επιθέσεων στο Documento, σε αντίθεση µε άλλους στο Μαξίµου, που προέβλεπαν ότι αυτή η τακτική θα επιστρέψει ως µπούµερανγκ στην κυβέρνηση. Οσοι το έλεγαν έχουν δικαιωθεί, αλλά ο Γιώργος Μυλωνάκης δεν θέλει να αποβάλει το χούι.
Με δική του ευθύνη και µε τις πράξεις του έχει µετατραπεί όχι απλώς σε πέτρα στον λαιµό του Μητσοτάκη αλλά σε µυλόπετρα που τον αλέθει. Αργά ή γρήγορα ο Μητσοτάκης θα ενεργοποιήσει το πρωτόκολλο ασφαλείας «φάτε τον για να µη µας φάει» και θα θέσει εκτός τον Μυλωνάκη. Η άρνηση του Μυλωνάκη να πάει ως µάρτυρας στην Εξεταστική Επιτροπή για τον ΟΠΕΚΕΠΕ ήδη χαρακτηρίζεται (και είναι) συγκάλυψη. Οι βουλευτές της Ν∆, ακόµη κι αυτοί που είναι µέλη της εξεταστικής η οποία δεν τον κάλεσε, λένε ανοιχτά ότι πληρώνουν τον Μυλωνάκη στη χειρότερη περίοδο για την κυβέρνηση. Κάθε προσπάθεια να µείνει εκτός κάδρου βάζει σε απειλητικό πλαίσιο τον ίδιο τον Μητσοτάκη.
Η µηνυτήρια αναφορά που κατέθεσε το Documento εκ των πραγµάτων θα διαβιβαστεί στη Βουλή. Αν δεν γίνει άµεσα, ο εισαγγελέας που δεν τη διαβιβάζει αµελητί έχει ποινικές ευθύνες. Με δεδοµένο ότι όλη η αντιπολίτευση (ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ, Πλεύση Ελευθερίας, Κίνηµα ∆ηµοκρατίας, Νέα Αριστερά, Ελληνική Λύση) έχει ζητήσει την ποινική διερεύνηση των ευθυνών του, θα ζητηθεί (χρειάζονται 30 βουλευτές) για να ξεκινήσει η διαδικασία για προανακριτική επιτροπή της Βουλής. Στη µυστική ψηφοφορία που θα γίνει για να κριθεί το θέµα της παραποµπής του Μυλωνάκη, ούτε ο ελεγχόµενος αλλά ούτε και ο Μητσοτάκης µπορούν να αντιστρέψουν αυτό που διαφαίνεται ως αποτέλεσµα: ο Μυλωνάκης θα παραπεµφθεί και µε τις ψήφους βουλευτών της Ν∆. Αν λοιπόν ο αντ’ αυτού δεν θυσιαστεί από τον Μητσοτάκη έγκαιρα ώστε να φανεί ο πρωθυπουργός µη σχετιζόµενος, τότε η σφαγή θα γίνει σε δηµόσια θέα, µε πολλά χέρια βουλευτών της Ν∆ να µατώνουν µε τη θυσία του µισητού στο κόµµα Μυλωνάκη. Στην περίπτωση αυτή o Μητσοτάκης θα απορροφήσει προσωπικά όλο το κόστος, την περίοδο που δεν θέλει να αναλάβει κανένα.
Επειδή όµως ο Μητσοτάκης δεν κυβερνάει µόνος του και µέρος της εξουσίας πολλές φορές συγκεντρώνεται εκτός δηµόσιας θέας, µπορεί τελικώς να γίνει ο ίδιος θυσία για χάρη του συµβούλου του, αφήνοντάς τον να τον πάρει µαζί του στον πάτο.
Αφήστε μια απάντηση