Σαν σήμερα: 11 Νοέμβρη 1918 – Η λήξη του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου και η αυγή ενός αιώνα αίματος
Στις 11 Νοέμβρη 1918, στις 11 το πρωί, τα κανόνια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου σίγησαν.
Τέσσερα χρόνια μακελειού, δεκάδες εκατομμύρια νεκροί, τραυματίες και ξεριζωμένοι. Ένας ολόκληρος κόσμος βυθισμένος στη φρίκη της βιομηχανοποιημένης σφαγής.
Ο “Μεγάλος Πόλεμος”, όπως ονομάστηκε τότε, υποτίθεται ότι θα ήταν “ο πόλεμος που θα τερμάτιζε όλους τους πολέμους”.
Μα στην πραγματικότητα ήταν η απαρχή ενός αιώνα ιμπεριαλιστικών σφαγών, που συνεχίζεται με άλλες μορφές μέχρι σήμερα.
Οι εργάτες στα χαρακώματα – τα αφεντικά στα σαλόνια
Ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος δεν ήταν τίποτε άλλο παρά η σύγκρουση των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων για το μοίρασμα αγορών, αποικιών και πλουτοπαραγωγικών πηγών.
Εκατομμύρια εργάτες από την Ευρώπη, την Αφρική και την Ασία οδηγήθηκαν στα χαρακώματα να σκοτωθούν για τα συμφέροντα των τραπεζιτών, των βιομηχάνων και των βασιλιάδων τους.
Η “πατρίδα” και η “τιμή του έθνους” ήταν το προσωπείο μιας βρόμικης, ταξικής πραγματικότητας: οι φτωχοί πολεμούσαν, οι πλούσιοι κέρδιζαν.
Από τα χαρακώματα στις εξεγέρσεις
Μέσα στη φωτιά του πολέμου γεννήθηκε και η αντίσταση των λαών.
Το 1917, η Μεγάλη Οκτωβριανή Σοσιαλιστική Επανάσταση στη Ρωσία άνοιξε έναν άλλο δρόμο, δείχνοντας πως οι λαοί μπορούν να σηκώσουν κεφάλι, να γκρεμίσουν τα καθεστώτα της εκμετάλλευσης και να βάλουν τέλος στους πολέμους των αφεντικών.
Το επαναστατικό κύμα που ακολούθησε – από τη Γερμανία του 1918 έως την Ουγγαρία και την Ιταλία – τρόμαξε τις αστικές τάξεις όλης της Ευρώπης.
Αλλά και αποκάλυψε πως η πραγματική ειρήνη δεν είναι συμφωνία ανάμεσα σε κυβερνήσεις, αλλά έργο των λαών που αρνούνται να σκοτώνονται για ξένα συμφέροντα.
Η “ειρήνη” των νικητών: το σπέρμα του επόμενου πολέμου
Η Συνθήκη των Βερσαλλιών (1919) που ακολούθησε, όχι μόνο δεν έφερε δικαιοσύνη, αλλά έσπειρε τη νέα φρίκη: ταπεινώνοντας τη Γερμανία, ενισχύοντας τους αποικιοκράτες και ανοίγοντας τον δρόμο στον φασισμό.
Μέσα σε είκοσι χρόνια, ο κόσμος ξανακυλούσε στη φωτιά του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.
Έναν αιώνα μετά – ο ίδιος εχθρός
111 χρόνια μετά το ξέσπασμα του πολέμου, ο κόσμος ζει ξανά σε συνθήκες πολεμικής προετοιμασίας.
ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, Ε.Ε., Ρωσία, Κίνα – τα ίδια κέντρα εξουσίας συγκρούονται για ενέργεια, αγορές, γεωπολιτική κυριαρχία.
Οι λαοί, πάλι, πληρώνουν: με φτώχεια, με προσφυγιά, με αίμα.
Από τη Γάζα ως την Ουκρανία, από το Κονγκό ως τη Μέση Ανατολή, το σύστημα του κέρδους και της εκμετάλλευσης αποδεικνύεται ασυμβίβαστο με την ειρήνη.
Οσο υπάρχει καπιταλισμός, οι πόλεμοι δεν τελειώνουν – μόνο αλλάζουν μορφή.
Αφήστε μια απάντηση