Η είδηση έχει ενδιαφέρον, αν και δεν μπορεί να χαρακτηριστεί αναπάντεχη για όσους παρακολουθούν την υποκριτική στάση της Εκκλησίας της Ελλάδος απέναντι στα κοινωνικά ζητήματα.
Ο υπουργός Μετανάστευσης και Ασύλου, το τέκνο του θεμελιωτή του νεοναζισμού στην Ελλάδα, ο Θάνος Πλεύρης, (αν γίνεται αναφορά στην καταγωγή του είναι γιατί αυτή τον κατέστησε “χρυσό κληρονόμο” και έναν απ’ τους πιο πλούσιους βουλευτές) –ναι, αυτός ο ίδιος που πριν χρόνια ζητούσε ανοιχτά να υπάρξουν νεκροί στα σύνορα για να σταματήσουν οι προσφυγικές ροές– επισκέφτηκε τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο. Θέμα συζήτησης; Η μετανάστευση.
Θα περίμενε κανείς, έστω και με έμμεσο τρόπο, ο εκπρόσωπος της «θρησκείας της αγάπης για τους ταπεινούς και καταφρονεμένους» (έτσι δεν το διατυμπανίζουν;) να βγάλει δυο λόγια συμπόνιας. Να καταγγείλει το ανελέητο κυνηγητό των προσφύγων στα σύνορα του Έβρου και του Αιγαίου. Να μιλήσει για τα απίστευτα περιστατικά που έχει καταγγείλει ο διασώστης Ιάσωνας Αποστολόπουλος: pushbacks, βασανιστήρια, εγκατάλειψη ανθρώπων στη θάλασσα. Να θυμίσει την ωμή παραβίαση της Συνθήκης της Γενεύης, που η Ελλάδα έχει μετατρέψει σε κουρελόχαρτο. Να υπερασπιστεί τους ανθρώπους που το μόνο τους «έγκλημα» είναι ότι διέσχισαν σύνορα αναζητώντας καταφύγιο από τη φτώχεια, την πείνα και τους πολέμους που μαστίζουν τις πατρίδες τους.
Αμ δε! Η συνάντηση Ιερώνυμου-Πλεύρη είχε όλα τα χαρακτηριστικά ενός επιχειρηματικού ντιλ. Όχι λόγια αγάπης, όχι καταγγελίες για την κρατική βαρβαρότητα. Μόνο μπίζνες.
Από τις ΜΚΟ στην Εκκλησία: Μεταβίβαση κερδών και ελέγχου
Ο Πλεύρης δεν δίστασε να το πει ανοιχτά: «Θέλουμε να εντείνουμε τη συνεργασία μας με την Εκκλησία της Ελλάδος στο πεδίο της μετανάστευσης και της στήριξης των ευάλωτων, όπου ένα μεγάλο μέρος του έργου υλοποιείται σήμερα από ΜΚΟ – άλλες με καλά αποτελέσματα, άλλες με λιγότερο καλά ή και καθόλου καλά». Και πρόσθεσε: Η κυβέρνηση εμπιστεύεται την Εκκλησία.
Μεταφράζοντας: Η κυβέρνηση Μητσοτάκη θέλει να αποσύρει τις ΜΚΟ από τη διαχείριση των προσφύγων και να παραδώσει το πακέτο στην Εκκλησία. Γιατί; Επειδή οι ΜΚΟ, –όσο και αν κάποιες είναι προβληματικές–, ελέγχονται δύσκολα, έχουν διεθνή εποπτεία, και συχνά καταγγέλλουν τις παραβιάσεις. Η Εκκλησία; Απολύτως ελεγχόμενη, απολύτως πειθήνια στην εξουσία. Και με τεράστια εμπειρία σε… φιλανθρωπικές μπίζνες.
Το σκάνδαλο της «Αλληλεγγύης»: Προάγγελος του επόμενου
Εδώ δεν πρέπει να ξεχνάμε το τεράστιο σκάνδαλο που ξέσπασε πριν μερικά χρόνια με την «Αλληλεγγύη», τη φιλανθρωπική οργάνωση της Εκκλησίας. Εκατομμύρια ευρώ από ευρωπαϊκά κονδύλια για πρόσφυγες και κρατικές επιδοτήσεις εξαφανίστηκαν σε αδιαφανείς διαδρομές. Υπεξαιρέσεις, πλαστά τιμολόγια, offshore εταιρείες – ένα πάρτι διαφθοράς που αποκάλυψε το πραγματικό πρόσωπο του ιερατείου.
Και τώρα; Μεταβίβαση δημοσίου χρήματος σε έναν θεσμό που λειτουργεί σαν επιχείρηση: ακίνητα, τράπεζες, funds, και τώρα… κέντρα φιλοξενίας προσφύγων. Οι πρόσφυγες γίνονται εμπόρευμα. Οι ανάγκες τους, πηγή κέρδους. Και η Εκκλησία, από «φύλακας της αγάπης», μετατρέπεται σε κρατικό εργολάβο.
Η υποκρισία σε όλο της το μεγαλείο
Ενώ ο Πλεύρης μιλάει για «στήριξη ευάλωτων», η πολιτική του είναι στρατόπεδα συγκέντρωσης, pushbacks, ποινικοποίηση της αλληλεγγύης. Ενώ ο Ιερώνυμος σιωπά για τα βασανιστήρια, ανοίγει την πόρτα σε νέα κονδύλια. Αυτή είναι η «αγάπη» της Εκκλησίας: Όχι για τους πρόσφυγες, αλλά για δημόσιο χρήμα και τα λεφτά της ΕΕ.
Η συνάντηση Πλεύρη-Ιερώνυμου δεν είναι τυχαία. Είναι κομμάτι της ευρύτερης στρατηγικής: Απονεύρωση της αλληλεγγύης, ιδιωτικοποίηση της φτώχειας, ποινικοποίηση της αντίστασης. Οι ΜΚΟ εκτοπίζονται, η Εκκλησία μπαίνει στο παιχνίδι, και οι πρόσφυγες μένουν αβοήθητοι απέναντι στην κρατική βία.
Αφήστε μια απάντηση