Σώπα όπου να ‘ναι θα σημάνουν οι καμπάνες του φασισμού

Σήμερα με το συλλαλητήριο στην Αθήνα έκανε επίδειξη δύναμης ο φασισμός.

Ειδοποιήθηκαν μετανάστες και πρόσφυγες, να κρυφτούν, να προσέχουν, να μην κυκλοφορούν στους δρόμους, γιατί δεν μπορεί κανείς να εγγυηθεί την σωματική τους ακεραιότητα. Βίωσαν τις τελευταίες μέρες την αγωνία και το φόβο μήπως γίνουν σάκος του μποξ, πάνω στον οποίο τα τάγματα εφόδου των ναζιστών θα αποδείξουν εμπράκτως την εθνική τους υπερηφάνεια και την καθαρότητα της ελληνικής φυλής τους.

Σήμερα  δόθηκε το ελεύθερο σε υπόδικους χρυσαυγίτες, σε δολοφόνους, σε εγκληματικές συμμορίες, να παρελάσουν και να κυκλοφορήσουν περήφανα προβάλλοντας την πιο σάπια εκδοχή του ανθρώπινου είδους. Τι είδους συλλαλητήριο είναι αυτό που αποτελεί την αιτία άνθρωποι να χρειάζεται να κρυφτούν, και να τρέμουν με την ιδέα μήπως ομάδες παραστρατιωτικές τους επιτεθούν, αν όχι φασιστικό;

Πατριδοκαπηλία, εθνικιστικές εξάρσεις, κραυγές άναρθες,ανιστόρητες, που βαδίζουν χέρι χέρι με το αυγό του φιδιού.

Και παρόλα αυτά έγινε μια προσπάθεια να μην προσβληθούν κάποια ιερά τέρατα γιατί είναι ελεύθερα, όπως ειπώθηκε να επιλέγουν και θα πρέπει να γίνονται σεβαστές οι επιλογές τους, λόγω του σημαντικού τους παρελθόντος.

Τίθενται μετά από αυτό όμως, ειλικρινή και χωρίς καμία προβοκατόρικη διάθεση, ερωτήματα:

Τελικά η συνέπεια και ο διαρκής αγώνας έχει σημασία ή όχι ; Τα στερνά τιμούν τα πρώτα, ή τα πρώτα τα στερνά; Κοινώς αν κάποιος ξεπουλάει τα ιδανικά για τα οποία έχει αγωνιστεί αν γίνεται λιθαράκι που θα πατήσει πάνω του ο φασισμός, αν γίνεται κομμάτι ενός συστήματος που καταπατά όλα αυτά για τα οποία αγωνίστηκε, συγχωρείται και μένει στο απυρόβλητο λόγω του παρελθόντος του, που είναι και πολύ μακρινό παρελθόν μάλιστα;

Ποιος είναι τελικά πιο επικίνδυνος; Αυτός που ξεπουλάει αγώνες, ξεχνάει αδικίες και βασανιστήρια και τα εξαγοράζει βάζοντας τον εαυτό του δίπλα στον εχθρό και περπατά δίπλα σε δολοφόνους φασίστες, ή ο βασανιστής, ο φασίστας, που πάντα ήταν γνωστό τι υπερασπιζόταν, είναι αναγνωρίσιμος και δεν υπήρχε ποτέ η αμφιβολία για το τι υπερασπιζόταν;

Εφόσον κάποιος στο παρελθόν, στα νιάτα του, αγωνίστηκε, εξορίστηκε και βασανίστηκε για παναθρώπινες ιδέες όπως η ελευθερία, η ισότητα, τα ανθρώπινα δικαιώματα και στη συνέχεια σιγά, σιγά άρχισε τις εκπτώσεις, συνεργάστηκε με αυτούς που πολεμούσε, βοήθησε να ενισχυθούν, ξέπλυνε φασιστικές συγκεντρώσεις, πήρε υπουργικές θέσεις διευκολύνοντας καταστάσεις και συνθήκες που ισοπέδωναν τον λαό, πρέπει όλα αυτά να διαγράφονται στο όνομα ενός τίμιου νεανικού παρελθόντος;

(Σημείωση, πιθανόν αναγκαία, σαφώς η αναφορά γίνεται για την πολιτική πορεία και στάση του καθενός και όχι σε τυχόν αξία του καλλιτεχνικού έργου κάποιου, μιας και το καλλιτεχνικό έργο που αποτελεί και αυτό από μόνο του μια πολιτική πράξη, προχωρά πλέον και διανύει την ανεξάρτητη πορεία του αποκομμένο από τον δημιουργό και δεν υποβαθμίζεται από τις μετέπειτα επιλογές του.)

Αν λοιπόν τα πρώτα τιμούν τα στερνά και όχι τα στερνά τα πρώτα, δεν καταλαβαίνω γιατί θα πρέπει να ισχύει το απυρόβλητο μόνο για τους διάσημους, για τους «επώνυμους» και όχι για τον καθένα τελικά που ενώ κάποια στιγμή πιθανόν αγωνίστηκε, στη συνέχεια τα ξεπούλησε όλα και βοήθησε στην καταπάτηση όσων για τα οποία κάποτε μαχόταν να προασπίσει.

Την επόμενη φορά λοιπόν που κάποιος θα σκεφτεί να κατακρίνει όσους αυτοαποκαλούνται αριστεροί και υπογράφουν μνημόνια, καταπατούν εργασιακά δικαιώματα που έχουν κατακτηθεί με αγώνες, αφήνουν ανθρώπους στην πείνα και στον δρόμο, ψηφίζουν νόμους που αφαιρούν ελευθερίες, επικυρώνουν νομοθεσίες οι οποίες ποδοπατούν φυλακισμένους, ας φροντίσει πρώτα να ψάξει το παρελθόν τους, μπορεί να συμμετείχαν στην εξέγερση του Πολυτεχνείου, μπορεί να ήταν αντιστασιακοί, μπορεί να υπήρξαν και εξόριστοι, επομένως ας τεθεί στο απυρόβλητο ό,τι είδος ξεπούλημα κάνουν σήμερα.

Ας μην μας ενοχλεί επιπλέον ότι ένα ναζιστικό κόμμα είναι στη βουλή, ας μην μας ενοχλεί η άνοδος της ακροδεξιάς και του φασισμού σ’όλη την Ευρώπη, ας μη μας ενοχλούν οι φωτογραφίες κοινοβουλευτικών εκπροσώπων με τους ναζί χρυσαυγίτες στο Καστελόριζο,ας ξεχάσουμε την ιστορία και το αίμα που χύθηκε για να καταπατηθεί ο φασισμός, ας μην αγωνιζόμαστε ενάντιά του, όλοι μαζί αγαπημένοι βασανιστές με βασανιζόμενους, άλλωστε και το ιερό τέρας ο Μίκης στην ομιλία του στο Σύνταγμα τους αποκάλεσε αδέρφια του: «Αδέλφια μου φασίστες, ναζιστές, αναρχικοί, αριστεριστές» και πρόσθεσε: «Η πιο επικίνδυνη μορφή του φασισμού είναι η αριστερόστροφη».

Καταχειροκροτήθηκε, θεωρώ πως όλοι καταλαβαίνουμε από ποιους.
Μια τόσο μα τόσο βολική προώθηση, δια στόματος Μίκη, της θεωρίας των δύο άκρων.

Δεν υπάρχουν λόγια, όπως φαίνεται η εποχή των ΤΕΡΑΤΩΝ είναι εδώ και πρωτοστατούν σ’αυτήν πρώτα «τα ιερά τέρατα».

Ο Χίτλερ, οι τύραννοι και οι τυραννίσκοι έρχονται και παρέρχονται όμως εκείνοι που τους στρώνουν το δρόμο και το πλήθος που τους ζητωκραυγάζει και τους τρέφει έχει την μεγαλύτερη ευθύνη.

Πηγή: Σύλβια Βαρνάβα – omniatv

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Current ye@r *