Κάπου υπάρχει μια χώρα φάντασμα, μια χώρα στην οποία ο θάνατος κάνει την επέλαση του. Μια επίγεια κόλαση που η ανθρώπινη ζωή δεν αξίζει τίποτα. Τα καθεστωτικά μέσα συνήθως σιωπούν παρ όλο που μιλάμε για την μεγαλύτερη ανθρωπιστική κρίση αυτήν την στιγμή στον κόσμο.
Το μεγαλύτερο τίμημα αυτού του βρώμικου πολέμου το έχουν πληρώσει και το πληρώνουν οι άμαχοι, κυρίως γυναικόπαιδα. Η Υεμένη είναι η φτωχότερη χώρα του αραβικού κόσμου αλλά το σημείο που βρίσκεται είναι πάρα πολύ σημαντικό από γεωστρατηγικής άποψης γιατί ενώνει την Ερυθρά Θάλασσα με τον κόλπο του Άντεν, μια περιοχή που είναι «το πέρασμα του πετρελαίου».
Aυτό το πέρασμα είναι γνωστό ως ”οι πύλες των δακρύων” και είναι το μόνο πέρασμα από την Ερυθρά θάλασσα στον ινδικό ωκεανό. Πρόκειται για τον σημαντικότερο εμπορικό κόμβο μεταξύ Ευρώπης και Ασίας και ένα από τα σημαντικότερα γαιωστρατηγικά σημεία παγκοσμίως απ το οποίο καθημερινά περνούν περίπου 4 εκατομμύρια βαρέλια αργού πετρελαίου σύμφωνα με το Energy Information Administration.
Αιτίες και αφορμές της ”κόλασης”
Στις 22 Ιανουαρίου του 2015 ο Αμπντ Ράμπ Μανσούρ Χάντι παραιτείται και τον Μάρτιο δραπετεύει στην Σαουδική Αραβία. Τότε ο υπουργός Εξωτερικών ζητά την στρατιωτική επέμβαση του Συμβουλίου Συνεργασίας του Κόλπου έτσι ώστε ”να γλιτώσει ο λαός της Υεμένης από το Ιράν”.
Στις 27 Μαρτίου 2015 η Σ.Αραβία πραγματοποιεί επίθεση στην Υεμένη με τον κωδικό ”αποφασιστική καταιγίδα” με 150.000 στρατιώτες, 100 βομβαρδιστικά, 50 μαχητικά αεροσκάφη και με δικαιολογία την κατάληψη της εξουσίας απ τους αντάρτες, προσπαθώντας έτσι να ανακόψει την επιρροή του Ιρανικών δυνάμεων στην χώρα αλλά και στην Αραβική χερσόνησο γενικότερα, την στιγμή που μία ενδεχόμενη γενικευμένη αποσταθεροποίηση θα προκαλούσε μεγάλη ζημιά στους Αμερικανούς και στο Ριάντ και θα επηρέαζε την ενέργεια,την ελεύθερη διέλευση των δεξαμενόπλοιων και φυσικά την παγκόσμια τιμή του πετρελαίου κάτι που θα αποτελούσε τεράστιο πλήγμα για τις πολυεθνικές εταιρίες.
Η Σ.Αραβία και το Ιράν είναι δύο ανταγωνίστριες χώρες καθώς το πετρέλαιο και των δύο αυτών χωρών περνάει από τα λιμάνια της Υεμένης ενώ το 11% της παγκόσμιας παραγωγής πετρελαίου περνάει από το έδαφος της. Έτσι, όποιος ελέγχει την ηγεσία αυτής της περιοχής μπορεί να ελέγξει και το πετρέλαιο με ότι αυτό συνεπάγεται.
Ο έλεγχος της Υεμένης σημαίνει και έλεγχος στην διώρυγα του Σουεζ. Από το 2011 η Σ. Αραβία με την βοήθεια των ΗΠΑ αλλά και άλλων χωρών όπως η Γαλλία βομβαρδίζουν περιοχές της Υεμένης όμως δεν περιορίζονται μόνο σε στρατιωτικούς στόχους και όπου βρίσκονται αντάρτες αλλά χτυπάνε αδιάκριτα στοχεύοντας σχολεία, νοσοκομεία,αγορές και αλλά σημεία και περιοχές που βρίσκεται άμαχος πληθυσμός.
Εκτός από την Σ.Αραβία και τις ΗΠΑ στις στρατιωτικές επιχειρήσεις συμμετέχουν η Γαλλία η Τουρκία και η Βρετανία, η Αίγυπτος, το Μαρόκο, η Ιορδανία, το Σουδάν και το Πακιστάν.
Οι βιασμοί, οι ξυλοδαρμοί, τα βασανιστήρια και οι απαγωγές είναι ένα σύνηθες φαινόμενο. Η κατάσταση χειροτερεύει συνεχώς και δεν δείχνει να μπορεί να αλλάξει κάτι προς το καλύτερο και σε λίγο καιρό θα μιλάμε για αφανισμό.
20 εκατομμύρια άνθρωποι χρειάζονται ανθρωπιστική βοήθεια εκ των οποίων τα 11 είναι παιδιά, 7 εκατομμύρια δεν έχουν φαγητό ενώ 400.000 παιδιά κινδυνεύουν άμεσα να πεθάνουν από την πείνα.
1 παιδί πεθαίνει κάθε 6 λεπτά,τα μισά ιατρεία και νοσοκομεία είναι εκτός λειτουργίας και περίπου 15 εκατομμύρια άνθρωποι δεν έχουν πρόσβαση στην υγειονομική περίθαλψη. Η χολέρα έχει σκοτώσει περίπου 1 εκατομμύριο ανθρώπους σε μία χώρα που έχει το υψηλότερο ποσοστό κρουσμάτων χολέρας παγκοσμίως. Ο καθένας λοιπόν καταλαβαίνει ότι μιλάμε για έναν ζωντανό εφιάλτη…
Το παρελθόν και το παρόν της Υεμένης
Η Υεμένη από πάντα ήταν χωρισμένη σε δύο κομμάτια, στο βόρειο και στο νότιο τμήμα. Οι θρησκευτικοί πόλεμοι και οι εμφύλιες διαμάχες ουσιαστικά δεν σταμάτησαν ποτέ.
Το 1967 είχε περάσει ήδη στο άρμα επιρροής των Σοβιετικών. Τις επόμενες δεκαετίες έγιναν πολύ σκληρές συγκρούσεις ενώ το 1994 ξέσπασε εμφύλιος πόλεμος αφού πρώτα η πτώση της Σοβιετικής Ένωσης έφερε την ένωση Βόρειας και Νότιας Υεμένης το 1990.
Στις αρχές της δεκαετίας του 1990 οργανώθηκε ένα θρησκευτικό/επαναστατικό κίνημα και λίγο πριν από το 1995 ξέσπασε πάλι εμφύλιος. Από το 2004 έως το 2010 υπήρξαν έξι μεγάλες συγκρούσεις μεταξύ ανταρτών και κυβερνητικών δυνάμεων.
Το 2011 έγινε μια μεγάλη εξέγερση με αίτημα την παραίτηση της κυβέρνησης. Στις αρχές του 2012 ο Abdrabbuh Mansour Hadi ανέλαβε την ηγεσία με την στήριξη της Σαουδικής Αραβίας και των Ηνωμένων Πολιτειών μια εποχή που η οικονομία ουσιαστικά βρισκόταν σε ελεύθερη πτώση. Ήδη από το 2004 η Υεμένη χρωστούσε χρήματα στο ΔΝΤ και τα μέτρα λιτότητας που είχαν επιβληθεί είχαν γονατίσει τον λαό της χώρας.
Τελικά οι αντάρτες κατέλαβαν την πρωτεύουσα Sanaa τον Σεπτέμβριο του 2014. Το 2015 υπογράφηκε ειρηνευτική σύμβαση για σχηματισμό κυβέρνησης την οποία απέρριψαν οι αντάρτες οι οποίοι κατέλαβαν το κοινοβούλιο και σχημάτισαν την δική τους κυβέρνηση. Τότε ξεκινούν οι στρατιωτικές επιχειρήσεις με επικεφαλής την Σαουδική Αραβία τον Μάρτιο του ίδιου έτους. Με την υπεροχή σε οπλισμό και την υποστήριξη των ΗΠΑ, η Σαουδική Αραβία, εκτιμούσε ότι η πολεμική σύρραξη θα τελείωνε μέσα σε λίγους μήνες. Από την άλλη οι αντάρτες πίστευαν ότι δεν θα έχουν μεγάλες απώλειες και με την βοήθεια του Ιράν, οι στρατιωτικές επεμβάσεις εις βάρος της χώρας δεν θα έπαιρναν τέτοιες τρομακτικές διαστάσεις.Και οι δυο πλευρές έκαναν λάθος…
Ο ρόλος των Αμερικανών και των ”άλλων”
Σε έγγραφα της ιστοσελίδας wikiliks αποκαλύφθηκε ότι οι ΗΠΑ προσέφεραν στήριξη στην Σ.Αραβία από το 2009 σε πολεμικό υλικό,αεροσκάφη, οχήματα και βόμβες. Τον Μάιο του 2017 οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Σ.Αραβία υπέγραψαν 34 συμφωνίες με 10ετη ορίζοντα για πετρέλαιο, οπλικά συστήματα και προμήθεια εξοπλισμών αξίας 380 δις. δολαρίων. Αυτή είναι η μεγαλύτερη συμφωνία πώλησης όπλων σε όλη την ιστορία των ΗΠΑ.
Μία απ τις αεροπορικές επιχειρήσεις τον Αύγουστο του 2018 άφησε πίσω της περίπου 40 νεκρά παιδιά όχι σε κάποιον στρατιωτικό στόχο, αλλά σε ένα λεωφορείο. Ο νομικός σύμβουλος της ερευνητικής επιτροπής του Αραβικού συνασπισμού Μασούρ Άχμεντ αλ-Μανσούρ δήλωσε πως οι υπεύθυνοι για το λάθος πρέπει να τιμωρηθούν.
Ο κύριος αλ-Μανσούρ μάλλον είναι πολύ έξυπνος γι αυτό και μίλησε για «λάθος», γιατί όταν ένας στρατός ελέγχεται για λάθος η ευθύνη φτάνει μέχρι τον τοπικό στρατιωτικό διοικητή ενώ όταν ελέγχεται για δόλο τότε η ευθύνη φτάνει στην κυβέρνηση. Το ίδιο χρονικό διάστημα ξέσπασε σάλος στις ΗΠΑ όταν αποκαλύφθηκε ότι η βόμβα που σκότωσε τα παιδιά στην Υεμένη είναι αμερικάνικης κατασκευής και είχε πουληθεί από τις ΗΠΑ στη Σαουδική Αραβία στο πλαίσιο μιας συμφωνίας που είχε επιτευχθεί μεταξύ του Ριάντ και του state department. Του state department που η εκπρόσωπος του, παριστάνει ότι δεν γνωρίζει τίποτα και μάλιστα εκπλήσσεται. Πρόκειται για βόμβα ακριβείας, κατευθυνόμενη με λέιζερ (LGB)Mark 82.
Οι βόμβες αυτού του τύπου κατασκευάζονται από την αμερικανική εταιρεία Lockheed Martin. Τον Οκτώβριο του 2016 μια βόμβα ίδιας κατασκευής είχε σκοτώσει 140 άτομα στην πρωτεύουσα Σαναά κατά την διάρκεια μιας κηδείας. Η προηγούμενη κυβέρνηση των ΗΠΑ είχε απαγορεύσει επισήμως αυτού του είδους τις βόμβες άλλα το 2017 ο Ν. Τραμπ επανέφερε την άδεια για την χρήση τους.
Οργανισμός Ηνωμένων Υποκριτών
Ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών θυμήθηκε τον Αύγουστο του 2018 ότι ίσως να γίνονται και εγκλήματα πόλεμου στην Υεμένη και το ενδεχόμενο να υπάρχουν παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων όπως χαρακτηριστικά λέει η έκθεση των ερευνητών του.
Η Σαουδική Αραβία είναι από τις πρώτες χώρες αν όχι η πρώτη στην παραβίαση και στέρηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και μία χώρα φιλική προς τους τζιχαντιστές αλλά παράλληλα είναι και ο κύριος αγοραστής των όπλων της δύσης εδώ και χρόνια. Αυτό μάλλον δυσκολεύει τις χώρες του -κατά τα άλλα-πολιτισμένου κόσμου και γι αυτό δεν καταγγέλλουν τις δολοφονίες των αμάχων στην Υεμένη γιατί αν το κάνουν προφανώς θα χαλάσουν συμφωνίες δισεκατομμυρίων δολαρίων και η δύση δεν είναι διατεθειμένη να θυσιάσει κεφάλαια για τις ζωές φτωχών κάπου μακριά.
Μετά από χρόνια σφαγής και κάτω από τεράστιες πιέσεις, στα τέλη του 2017 το ευρωκοινοβούλιο θυμήθηκε να φέρει ψήφισμα για εμπάργκο στην πώληση όπλων προς τη Σαουδική Αραβία, αφού βέβαια πρώτα την είχαν προμηθεύσει με ολόκληρα καράβια γεμάτα όπλα και είχαν ενισχύσει την ευρωπαϊκή οικονομία με τα ματωμένα λεφτά του Ριάντ. Τελικά, η παράγραφος που αφορά στην πρόταση για το εμπάργκο υπερψηφίστηκε με 368 ψήφους υπέρ και 221 κατά.
Δεν είναι τόσο μακρυά…
Όποιος πιστεύει ότι οι αξιωματούχοι των κυβερνήσεων και των διεθνών οργανισμών έχουν ως ύψιστη αξία την ανθρώπινη ζωή, μάλλον θα πρέπει να το ξανασκεφτεί και να κοιτάξει τί γίνεται λίγο έξω απ την πόρτα του και την γειτονιά του. Η κατάσταση που επικρατεί σήμερα γύρω απ τα Βαλκάνια, ενισχύει αυτήν την άποψη. Ας κρατήσουμε τούτη την γνώση γιατί ποτέ δεν ξέρουμε που και πως θα μας χρειαστεί.
Αρκεί να σκεφτεί κανείς ότι η Υεμένη απέχει μερικές ώρες από τη νότια Κρήτη ενώ την δεκαετία του 90 οι Αμερικάνοι βομβάρδιζαν την Γιουγκοσλαβία μόλις μερικά χιλιόμετρα από τα βόρεια ελληνικά σύνορα. Ας μην ξεχνάμε ότι το ελληνικό κράτος είναι συνομιλητής και σύμμαχος με δυνάμεις που πραγματοποιούν στρατιωτικές επιχειρήσεις και βομβαρδισμούς και κάποια στιγμή ίσως μας ζητηθεί να μπούμε πολύ πιο ενεργά σε αυτό το βρώμικο και παρανοϊκό παιχνίδι, που μόνο παιχνίδι δεν είναι.Πρόσφατα στην ΔΕΘ με την παρουσία και του Υπουργού Εμπορίου των ΗΠΑ έγιναν προσεγγίσεις με Αμερικάνικα συμφέροντα και ήδη από καιρό έχει αποφασιστεί η αναβάθμιση της βάσης της Σούδας ενώ στο πρόσφατο παρελθόν η φρεγάτα Έλλη συμμετείχε στις στρατιωτικές επιχειρήσεις στην Συρία.
Γράφει ο Panos Flow
Αφήστε μια απάντηση