Του Γιώργη Γιαννακέλλη
Μπορούμε να πούμε ότι κάποιους αιφνιδίασε ο άκομψος τρόπος του ΣΥΡΙΖΑ, να ξαναδώσει τα διαπιστευτήρια του στην αστική τάξη, απομακρύνοντας τον Παύλος Πολάκη από τα ψηφοδέλτια του κόμματος. Κι αυτό γιατί δεν υπήρξε κανένα κομματικό όργανο του ΣΥΡΙΖΑ, ούτε ο ίδιος ο επικεφαλής του να αναλάβει την ευθύνη της απομάκρυνσης από τα ψηφοδέλτια του πρώην αν. υπουργού υγείας. Αντί γ’ αυτό πληροφορούμαστε για κάποιες “πηγές της Κουμουνδούρου” που σε ανακοίνωσή τους υπογραμμίζουν πως «όποιος πιστεύει ότι μπορεί να χαράζει δική του πολιτική, να διαμορφώνει ψηφοδέλτια και να επιβάλλει την ιδιωτική ατζέντα που ο ίδιος προκρίνει, με συνεχείς δημοσιεύσεις και αγνοώντας τις αρχές και την πολιτική του κόμματος, έχει προφανώς συνειδητά αποφασίσει να θέσει εαυτόν εκτός εκλογικής μάχης».
Προφανώς ο Αδωνις μπορεί να κραυγάζει το ναζιστικής έμπνευσης σύνθημα “θα ξαναγυρίσουμε και θα τρέμει η γη“, ο Βορίδης να δηλώνει “τσεκουράτα” ότι “Δεν θα παραδώσουμε τη χώρα στην Αριστερά, ό,τι κι αν χρειαστεί να κάνουμε”, ο Πλεύρης να καλούσε σε δολοφονίες μεταναστών και προσφύγων στα σύνορα, προκειμένου να αποτραπεί η είσοδος τους στη χώρα, αλλά όταν ο Π. Κουρουπλής λέει το αυτονόητο, ότι δηλαδή η κυβέρνηση ευθύνεται για πληθώρα θανάτων από την πανδημία του κορονοϊού, αφού με την πολιτική της απαξίωσε το ΕΣΥ και δεν δημιούργησε ΜΕΘ πρέπει να διαγραφεί από την Κ.Ο του ΣΥΡΙΖΑ. Ετσι και ο Π. Πολάκης δεν πρέπει να είναι στα ψηφοδέλτια του κόμματος γιατί κάνει “αντιθεσμικές” τοποθετήσεις όπως η πρόσφατη ανάρτησή του στο f/b.
Τηλεγραφικά και επί της ουσίας, προσπερνώντας τις ήδη υπάρχουσες αντιπαραθέσεις στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ με επίκεντρο τον Πολάκη.
Ο ΣΥΡΙΖΑ για να κατορθώσει να γίνει κόμμα εξουσίας, έδωσε πολιτική στέγη στα “ορφανά του Σημίτη” και σε ότι πιο φθαρμένο και απαξιωμένο πρόσωπο υπήρχε στο κατεστημένο πολιτικό σκηνικό. Και εκτός απ’ αυτό, για να βρεθεί στην πρωθυπουργική καρέκλα ο Τσίπρας έκανε τον Πάνο Καμμένο υπουργό και συνεργάστηκε με το ακροδεξιό μόρφωμα του. Γενικά δηλαδή έχει ξεκόψει οριστικά και μ’ αυτό που θα ονομάζαμε ρεφορμιστική αριστερά,
Ο Πολάκης ήταν μια διακριτή παρουσία στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ (Δείτε αυτή μας την ανάρτηση), γ’ αυτό και είχε δημιουργήσει πληθώρα εσωκομματικών αντιπάλων. Ταυτόχρονα όμως διαθέτει και σοβαρά ερείσματα στην οργανωμένη βάση του κόμματος, εκφράζοντας το λεγόμενο ρεύμα του “πολακισμού”. Από κει και πέρα δεν γνωρίζουμε αν είναι βάσιμα τα δημοσιεύματα που παρουσιάζουν τον Α. Τσίπρα να είναι αποφασισμένος όχι απλώς να αποκλείσει τον Πολάκη από τα ψηφοδέλτια του κόμματος αλλά και να τον διαγράψει από τον ΣΥΡΙΖΑ, όπως ζητάει η Ν.Δ. Οπως και να έχει πάντως αυτή η υπόθεση θα έχει συνέχεια, οπότε θα επανέλθουμε.
Δεν μπορούμε όμως να μην επισημάνουμε τα αντανακλαστικά σε χρόνο gt που έδειξε το Διοικητικό Συμβούλιο της ΕΣΗΕΑ και με ανακοίνωσή του καταδίκασε την στάση του Πολάκη “ο οποίος για πολλοστή φορά επιλέγει την στρατηγική της έντασης δηλητηριάζοντας τον δημόσιο λόγο με αλαζονεία και απειλές”. Βλέπετε “δηλητηριάζεται” ο δημόσιος λόγος με κάποιες άκομψες ομολογουμένως τοποθετήσεις του Συριζαίου βουλευτή Χανίων ενώ προάγεται η δημοσιογραφία όταν το Δ.Σ της ΕΣΗΕΑ -πρόεδρος του είναι η Μαρία Αντωνιάδου, της Ν.Δ και γ.γ. ο Σταύρος Καπάκος του ΣΥΡΙΖΑ – έφτασε στο απόγειο της ξεφτίλας αποτελώντας την μοναδική περίπτωση στον κόσμο που παρόμοιο συνδικάτο συναινεί στα κυβερνητικά σχέδια για την επιβολή λογοκρισία στα ΜΜΕ.
Ακόμα μια επισήμανση. Ο προϊστάμενος της Εισαγγελίας Πρωτοδικών Αθήνας, Αντώνης Ελευθεριάνος, έδωσε εντολή για τη διενέργεια προκαταρκτικής εξέτασης για δύο τουλάχιστον αδικήματα, αυτό της διέγερσης πολιτών στη διάπραξη εγκλημάτων και της βίας κατά δικαστικών λειτουργών για την ανάρτηση Πολάκη. Επίσης η Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων με ανακοίνωσή της “σχετικά με τις προγραφές και τις απειλές του πρώην Υπουργού και νυν Βουλευτή Π. Πολάκη για ομαδικές «εκκαθαρίσεις» Θεσμικών Οργάνων του Δημοκρατικού Πολιτεύματος της Χώρας”, ζητάει “την άμεση αποκατάσταση της συνταγματικής νομιμότητας”.
Την ίδια στιγμή, άπαντες οι δεξιοί δημοσιολόγοι καυτηριάζουν όσους/ες σχολίασαν αρνητικά την ετυμηγορία που πήραν “ανώτατοι δικαστές” για τον πρώην υπουργό Νίκο Παππά.
Εχοντας γράψει την άποψη μου για την σχετική καταδικαστική απόφαση που υπήρξε θα προσθέσω δυο λόγια για τους “ανώτατους δικαστές”.
Σ’ αυτή την δικαστική κάστα ανήκαν οι λειτουργοί της Θέμιδας που δικαίωσαν στους τους μαυραγορίτες, τους δωσίλογους και γενικά οι τους πλουτίσαντες επί Κατοχής, οι οποίοι για ένα κομμάτι ψωμί έπαιρναν τις περιουσίες του φτωχού κόσμου. Να θυμίσουμε ότι την περίοδο που η χώρα μας ήταν υπόδουλη στις στρατιωτικές δυνάμεις του άξονα, μπροστά στην πείνα και την απελπισία όσων είχαν να θρέψουν οικογένεια, κυρίως μικρά παιδιά, άρχισε να παίρνει τρομακτικές διατάσεις η αγοραπωλησία ακινήτων που κατέληγαν στα νύχια των οικονομικών δοσίλογων που συνεργαζόταν με τους κατακτητές.
Σημειώνει ο ιστορικός Σπύρος Κουζινόπουλος: “Δυστυχώς, μετά το τέλος της Κατοχής και στο πλαίσιο του ανώμαλου καθεστώτος που επικράτησε στη διάρκεια του Εμφυλίου και το μετεμφυλιακά κράτος, οι μαυραγορίτες, οι δωσίλογοι και γενικά οι πλουτίσαντες επί Κατοχής, έμειναν ανέγγιχτοι και στο απυρόβλητο. Μάλιστα, προσέφυγαν στον Άρειο Πάγο και κατάφεραν να μπλοκάρουν την άμεση επιστροφή των ακινήτων που κατείχαν. Δυστυχώς, το ανώτατο δικαστήριο έκρινε τότε ότι ο νόμος περί ακύρωσης αγοραπωλησιών επί κατοχής ήταν… αντισυνταγματικός”.
“Ανώτατοι δικαστές¨ ήταν αυτοί που πήραν την εξωφρενική απόφαση του Αρείου Πάγου, που χαρακτήριζε το πραξικόπημα του 1967 “στιγμιαίο αδίκημα”, “ξελασπώνοντας” όλους τους χουντικούς που συμμετείχαν στις δικτατορικές κυβερνήσεις, ακόμα και τους πρώην πρωθυπουργούς Κόλλια, Μαρκεζίνη και Ανδρουτσόπουλο, οδηγώντας σε δίκη μόνο 24 πρωτεργάτες του πραξικοπήματος.
“Ανώτατοι δικαστές” ήταν αυτοί -ανάμεσα τους και ο πατέρας της σημερινής προέδρου της Δημοκρατίας- οι οποίοι δίκαζαν «Επαναστατικώ δικαίω» την εποχή της Απριλιανής χούντας, γεμίζοντας φυλακές και ξερονήσια με αγωνιστές.
“Ανώτατοι δικαστές” είναι αυτοί που νομιμοποίησαν όλα τα μνημόνια για να οδηγηθούν τα λαϊκά στρώματα στην φτώχεια και την μιζέρια.
“Ανώτατοι δικαστές” είναι αυτοί που σήμερα έδωσαν το πράσινο φως στα κοράκια των funds, που εδρεύουν στην Ελλάδα, να προβαίνουν σε πλειστηριασμούς και να ξεσπιτώνουν λαϊκές οικογένειες που δεν μπορούν να ανταποκριθούν στα τοκογλυφικά δάνεια τους.
Και επειδή ακόμα – με τη γελοία δικαιολογία ότι δεν “συμμορφωνόμαστε με τις Οδηγίες κοινότητας του Blogger”– δεν έχουν σβηστεί οι περισσότερες αναρτήσεις που έχουμε στο μπλοκ μας, μεταφέρω ένα κείμενο, που είχα γράψει στο παρελθόν, αφιερωμένο στους “ανώτατους δικαστές” που θίχτηκαν τώρα από την τοποθέτηση του Π. Πολάκη:
Αϊ σιχτίρ, λοιπόν υποκριτές, συνδικαλιστές δικαστικοί.
Του Γ. Γ.
Σε βέρτιγκο πρέπει να βρίσκονται αυτοί που διευθύνουν το συνδικαλιστικό όργανο των “υπηρετών της Θέμιδας”. Είναι μια κατάσταση που πολύ απολαμβάνουμε, γιατί παρουσιάζεται παραζαλισμένη η Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων από την μαζική λαϊκή απαξίωση που δέχεται η αστική “δικαιοσύνη” τους.
Με αφορμή τις εξελίξει με την υπόθεση Λιγνάδη ανακάλυψαν “δημόσια και υποκινούμενη για πολιτικές σκοπιμότητες προσβολή και διαπόμπευση της προσωπικότητας της Προέδρου του Μικτού Ορκωτού Δικαστηρίου Αθηνών”, εντόπισαν την λειτουργία “λαϊκών δικαστηρίων” τα οποία “κινούνται στην κινηματική λογική παρελθόντων ετών, που κύριο χαρακτηριστικό έχει την πόλωση και το διχασμό”.
Λέει τα αναμενόμενα η ανακοίνωσή τους, επικρίνοντας τους “υποκινούμενους” που κατακρίνουν τους δικαστές οι οποίοι “επί σειρά ετών κοσμούν την Ελληνική Δικαιοσύνη, με την εξαίρετη νομική τους κατάρτιση, το ακέραιο ήθος και την ευσυνειδησία τους”, μπλα μπλα μπλα ,,,
Το ρεζουμέ είναι στο να μας πούνε ότι υπάρχει “Ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης” και “ότι ο έλεγχος της Δικαιοσύνης και ο εκφοβισμός των εκπροσώπων της δεν θα περάσει”.
Για να παίξουμε, λίγο στο γήπεδο τους, ξεχνώντας τα … γνωστά … παλαιοκομμουνιστικά μας.
Με ποια λογική μπορεί να είναι κάποιος “ανεξάρτητος και αντικειμενικός” απέναντι στον “προστάτη” του; Σ’ αυτόν που τον διόρισε δηλαδή στο αξίωμά του και του εξασφάλισε πλουσιοπάροχες ανταμοιβές;
Οι πάντες γνωρίζουν ότι η ηγεσία της “δικαιοσύνης” του είναι διορισμένη από την πολιτική ηγεσία και συνεπώς καθορίζουν και την υπόλοιπη επαγγελματική σταδιοδρομία των υφιστάμενων τους δικαστών. Μάλιστα αυτό το καθορίζει και ο υπέρτατος νόμος τους, το Σύνταγμα. Γράφει στο άρθρο 90 παρ. 5: “Oι προαγωγές στις θέσεις του προέδρου και του αντιπροέδρου του Συμβουλίου της Επικρατείας, του Αρείου Πάγου και του Ελεγκτικού Συνεδρίου ενεργούνται με προεδρικό διάταγμα που εκδίδεται ύστερα από πρόταση του Υπουργικού Συμβουλίου, με επιλογή μεταξύ των μελών του αντίστοιχου ανώτατου δικαστηρίου, όπως νόμος ορίζει”.
Απλά και ξεκάθαρα. Ποιον λοιπόν μπορούν να πείσουν μ’ αυτά που λένε οι όποιοι δικαστές; Οτι δηλαδή λειτουργούν “αντικειμενικά και αδέσμευτα” την στιγμή που γνωρίζουν ότι μια πιθανή απόφασή τους η οποία θα δυσαρεστήσει του προϊσταμένους τους, θα έχει αρνητικές συνέπειες για την επαγγελματική τους σταδιοδρομία; Μας δουλεύουν;
Αλλά να το δούμε και διαφορετικά γιατί η συναδελφική του συγκάλυψη χτύπησε κόκκινο. “Κοσμήματα της Δικαιοσύνης”, αποκαλύφθηκε ότι λαδωνόταν χοντρά συμμετέχοντας σε παραδικαστικά κυκλώματα. Που ήταν η “ευαισθησία” της Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων να εκδηλωθεί με μια καταδικαστική ανακοίνωσή της;
Συνάδελφοι τους με “εξαίρετη νομική κατάρτιση”, είχαν νταλαβέρια με δικηγόρους μεγαλοκαπιταλιστών οι οποίοι φέρεται να διακινούσαν τόνους ναρκωτικών. Πώς και δεν βρήκε το χρόνο το συνδικαλιστικό όργανο των “υπηρετών της Θέμιδας” να δημοσιοποιήσει μια τοποθέτησή του;
Δικαστές με “ακέραιο ήθος και ευσυνειδησία”, ήταν αυτοί που έστειλαν τον αθώο Τάσο Θεοφίλου για πέντε ολόκληρα χρόνια φυλακή και τον επίσης αθώο Αλέξανδρος Μ. τον επονομαζόμενο “Ινδιάνος” εφτά μήνες στα κάτεργα. Που ήταν τότε οι κ δικαστές συνδικαλιστές; Μ’ αυτές τις αποφάσεις δεν “υπονομευόταν” το “κύρος” του κλάδου τους;
Αϊ σιχτίρ, λοιπόν υποκριτές.
Τζάμπα το κουραζεις σ Γ Η σωστή απάντηση βρίσκεται στην πρόσφατη επίσκεψη Αμερικανού και τις εντολές που έδωσε Προφανώς ο Παύλος ήταν εμπόδιο για συγκηβερνηση