Συνέχεια από εδώ
ΜΠΟΡΕΙ ΤΟΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΚΑΙΡΟ να αντιμετωπίζει την υπόθεση της Novartis ως μια σκευωρία με στόχο τον ίδιο και άλλα ηγετικά στελέχη της Νέας Δημοκρατίας, αλλά μέχρι πριν από λίγα χρόνια ο κ. Γεωργιάδης υπήρξε πρωτοπόρος στην καταγγελία σκανδάλων και δεν φειδόταν χαρακτηρισμών ή και ανοικτών καταγγελιών εις βάρος άλλων πολιτικών, και μάλιστα κυρίως ηγετικών στελεχών της Νέας Δημοκρατίας.
Ήδη προτού μπει στη Βουλή, από την εκπομπή του εγκαλούσε με βαριές εκφράσεις τον Κώστα Καραμανλή για την κάλυψη που εκείνος προσέφερε στον κ. Ρουσόπουλο: «Μία και μοναδική ερώτηση, η οποία είχε ενδιαφέρον όντως, έγινε από τον δημοσιογράφο της εφημερίδος “Πρώτο Θέμα” και αφορούσε στη βίλα, που απέκτησε ο κ. Θόδωρος Ρουσόπονλος. Μιλάμε για τον εκπρόσωπο Τύπου της κυβερνήσεως και υπουργό Επικράτειας. Ο πρωθυπουργός είπε ότι αυτή τη βίλα την απέκτησε ο κ. Ρουσόπουλος με τα χρήματα που είχε από τη δημοσιογραφική του καριέρα. Δεν εξήγησε όμως γιατί έπρεπε να περιμένει πέντε χρόνια και δεν είχε αποκτήσει τη βίλα όσο ήταν δημοσιογράφος. Το μείζον δεν είναι ότι ο η Ρουσόπουλος έχει αποκτήσει βίλα πέντε στρεμμάτων, με ελικοδρόμια, με γήπεδα μπάσκετ, με πισίνες, με γκαζόν, κ.λπ. Καλά να ‘ναι ο άνθρωπος και η γυναίκα του και να τη χαίρονται Το πρόβλημα είναι απλό. Ο κ. Ρουσόπουλος, σύμφωνα με τις αποκαλύψεις της εφημερίδος, δήλωσε στο πόθεν έσχες τον αυτή τη βίλα ως έχουσα αξία 180.000 ευρώ. Υπάρχει ένας Ελληνας που να πιστεύει ότι αυτή η βίλα κοστίζει 180.000 ευρώ; Άρα ο κ. Ρουσόπουλος έχει κάνει ψευδή δήλωση πόθεν έσχες. Σε κάθε περίπτωση, πρέπει ένας εισαγγελέας να επέμβει και να δει. Ή έχει δίκιο η εφημερίδα, και ο κ. Ρονσόπονλος έχει κάνει ψευδή δήλωση πόθεν έσχες, οπότε υπάρχουν συγκεκριμένες ποινές γι’ αυτόν (έκπτωση εκ του υπουργικού και του βουλευτικού αξιώματος, στέρηση πολιτικών δικαιωμάτων) ή η εφημερίδα είναι ένοχη συκοφαντικής δυσφημήσεως. Δεν μπορεί να μη γίνεται τίποτα. Και να βγαίνει ο κύριος μην πω, ο κ. Καραμανλής -πήγα να πω το παρατσούκλι τον, αλλά κακώς, δεν επιτρέπεται για τον θεσμικό ρόλο που εκπροσωπεί- και να μας λέει δεν υπάρχει θέμα. Και σεμνά και ταπεινά και δεν ξέρω τι άλλο. Όχι, κύριε. Υπάρχει θέμα και ως πρωθυπουργός είσαι υπόλογος για το θέμα που υπάρχει. Είναι έκθετος και ο πρωθυπουργός και ο κ. Ρουσόπουλος και η Δικαιοσύνη μέχρι να λυθεί αυτό το ζήτημα» (Τηλεάστυ, 11.9.2006).
Και την επομένη: «Ο ιθύνων νους πίσω από την απόφαση του ΕΣΡ [σ.σ. για το επαγγελματικό ασυμβίβαστο] σύμφωνα με τη δική μου άποψη έχει ονοματεπώνυμο. Ονομάζεται Θεόδωρος Ρουσόπουλος και είναι ο Μακιαβέλι, ο Ρασπούτιν, ο Μέτερνιχ αυτής της κυβερνήσεως, ο οποίος ερχόμενος από τον Συνασπισμό, ερχόμενος από την Κεντροαριστερά, έχει καταφέρει με κάποιο τρόπο -δεν ξέρω ποιος είναι αυτός- να ελέγχει πλήρως ποιος βλέπει και ποιος δεν βλέπει τον Καραμανλή και να κυβερνά την Ελλάδα, να αποκτά σπίτια, να βγάζει χρήματα, να κάνει, να ράνει. Θα μας βρει μπροστά του ο εν λόγω κύριος. Εγώ δεν είχα μιλήσει ποτέ γι’ αυτόν, αλλά εδώ ήταν casus belli.
Και όταν μπούμε στη Βουλή, θα δούμε περί τίνος πρόκειται» (Τηλεάστυ, 12.9.2000).
Ως υπεύθυνο για ία σκάνδαλα της Νέας Δημοκρατίας ο κ. Γεωργιάδης υποδείκνυε τον Κώστα Καραμανλή, συνοδεύοντας τις καταγγελίες του με βαρείς χαρακτηρισμούς: «Ο Λουδοβίκος της εποχής -Καραμανλής λέγεται σήμερα- ο οποίος την έχει ψωνίσει ο άνθρωπος, είναι προφανές αυτό. Αντί να βγει να πει στη Βουλή αυτό που έπρεπε, λέει τα δικά του. Υπάρχουν φίλοι μου νεοδημοκράτες που αντιδρούν γι’ αυτά που λέει, αλλά οι αλήθειες να λέγονται. Αποκαλύπτεται ένα σκάνδαλο. Χάθηκαν 5 εκατ. ευρώ σε μετρητά. Μάλιστα διάβασα ένα πολύ ωραίο. Το σύνθημα της Νέας Δημοκρατίας ήταν ‘Σεμνά και ταπεινά”, ενώ τώρα άλλαξε. Είναι “Σεμνά και μετρητά”. Διότι πήραν τα 5 εκατ. ενρώ σε τσάντες. Φαντάζεστε 5 εκατ. ευρώ σε τσάντες; Τι λέει τώρα η κυβέρνησις για να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα; Θα κάνουμε έλεγχο για να βρούμε τι γινόταν από το 1998. Δηλαδή, ναι, εμείς κλέψαμε, αλλά κλέβατε κι εσείς. Άκου δικαιολογία που βρήκε η Νέα Δημοκρατία» (Τηλεάσιν, 22.3.2007).
Ο κ. Γεωργιάδης ήταν βέβαια πάντοτε προσεκτικός. Προκειμένου να μην ξεστομίσει ο ίδιος ότι ο κ. Καραμανλής εμπλέκεται προσωπικά στα σκάνδαλα, βάζει την καταγγελία στο στόμα μη κατονομαζόμενου μεγαλοδημοσιογράφου: «Συνάντησα έναν πάρα πολύ γνωστό δημοσιογράφο. Από τα πρώτα ονόματα της τηλεόρασης. Γνωστό νεοδημοκράτη. Παλιό ΟΝΝΕΔίτη, για να καταλάβετε. Νεοδημοκράτη μέχρι τα μπούνια. Τον ήξερα από την εποχή που ήμουνα στη ΔΑΠ. Πολύ σπουδαίος άνθρωπος, πολύ καλός δημοσιογράφος. Πολύ καλή πένα, σε δεξιά εφημερίδα. Οι τηλεοπτικές του εκπομπές ξεχωρίζουν για την υψηλή στάθμη τους. Και πιάνοντας την κουβέντα για τα ομόλογα, γυρίζει και μου λέει αυτός ο άνθρωπος την εξής φράση: Είμαι σοκαρισμένος από την προσωπική εμπλοκή Καραμανλή στο σκάνδαλο με τα ομόλογα. Εγώ τρελάθηκα. Γιατί η δική μου άποψη είναι ότι ο πρωθυπουργός δεν μπορεί να είχε ιδέα γι’ αυτή την τεράστια ρεμούλα. Και του λέω, νομίζω ότι κάνεις λάθος.
Όλα μπορώ να τα δεχτώ για τον Καραμανλή, ότι είναι αδρανής, ότι είναι αδιάφορος, ότι αργεί να λάβει αποφάσεις. Αλλά δεν μπορώ να δεχτώ σε καμία περίπτωση ότι ο ίδιος ο Καραμανλής εγνώριζε την κλοπή του δημοσίου χρήματος. Και τι μου ανταπάντησε (και μιλάμε για σκληρό καραμανλικό μέχρι προχτές): Άδωνι, δύο περιπτώσεις υπάρχουν. Είναι τόσο μεγάλο αυτό το σκάνδαλο, είναι τόσα πολλά τα εμπλεκόμενα ταμεία, που μόνο ο ίδιος ο πρωθυπουργός μπορεί να έχει δώσει τέτοια εντολή. Εάν παρ’ ελπίδα, δεν έχει δώσει εντολή και έγινε όλο αυτό το πράγμα χωρίς να το ξέρει, τότε είναι πραγματικά επικίνδυνος. Δεν κάνει γι’ αυτή την καρέκλα. Εκεί ομολογώ ότι δεν μπόρεσα να βρω αντεπιχείρημα* (Τηλεάστυ, 16.4.2007).
Λίγο καιρό αργότερα ήρθε σε δημόσια σύγκρουση με τον Νίκο Χατζηνικολάου, όταν εκείνος του ζήτησε στοιχεία για τις καταγγελίες του ΛΑΟΣ κατά της Νέας Δημοκρατίας. Ακολούθησε οξεία αντιπαράθεση και στο τέλος ο κ. Γεωργιάδης ζήτησε συγγνώμη: Χατζηνικολάου: «Φέρτε μας τις αποδείξεις που είπε ο αρχηγός σας στη Βουλή για σχέσεις υπουργοί) της κυβέρνησης με τη Siemens. Τι το κάναμε εδώ; American bar;» Γεωργιάδης: «Εσείς ενδιαφέρεστε για τη Νέα Δημοκρατία περισσότερο από τον κ. Καραμανλή; Τι είστε εσείς;» Χατζηνικολάου: «Αφήστε τα αυτά. Όχι σε μένα. Αυτά αλλού. Είσαστε έκθετοι σήμερα. Αλλού αυτά. Είσαστε πολύ φρέσκος για να με σπιλώσετε. Ο κ. Γεωργιάδης με προσέβαλε. Λήγει η παρουσία του στον σταθμό. Με προσέβαλε κατά τρόπο απαράδεκτο».
Γεωργιάδης: «Δεν ήθελα να σας προσβάλω. Και αν σας προσέβαλα, ζητώ συγγνώμη».
Χατζηνικολάου: «Σας επιστρέφω αυτό που είπατε. Σας θεωρώ κοινό συκοφάντη»·
Γεωργιάδης: «Ζητώ συγγνώμη» (Alter, 27.6.2008).
Λίγες μέρες αργότερα, από τη δική του εκπομπή, ο κ. Γεωργιάδης επανήλθε με σκληρότερες κατηγορίες κατά της Νέας Δημοκρατίας: «Αμα το μυαλό τους το έχουν όλη την ώρα στη μάσα από τη Siemens πού να τους μείνει μυαλό για να βοηθήσουν και λίγο την πατρίδα» (Τηλεάστυ, 4.7.2008).
Με την ίδια ευκολία που διατύπωνε τις κατηγορίες αυτές ο κ. Γεωργιάδπς ήταν έτοιμος και να τις απαρνηθεί, ακολουθώντας την τακτική του τότε αρχηγού του, ο οποίος χρησιμοποιούσε την απειλή αποκάλυψης σκανδάλων με την παλιά αποτελεσματική συνταγή της κίτρινης δημοσιογραφίας.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει η στάση των ηγετών στελεχών του ΛΑΟΣ και βέβαια του ίδιου του κ. Γεωργιάδη στην υπόθεση του Βατοπεδίου, όπου γίναμε μάρτυρες μιας αιφνιδιαστικής στροφής 180 μοιρών μέσα σε λίγες μέρες. Ενώ στην πρώτη φάση αποκάλυψης του σκανδάλου το ΛΑΟΣ και τα στελέχη του είχαν πρωτοστατήσει στη διερεύνηση της υπόθεσης, μόλις άλλαξε η πολιτική συγκυρία, ήρθε στην κυβέρνηση το ΠΑΣΟΚ και ο κ. Καρατζαφέρης άρχισε να προετοιμάζει το έδαφος για μια κυβέρνηση συνεργασίας, το σκάνδαλο εξαφανίστηκε με ταχυδακτυλουργικό τρόπο.
Το επιχείρημα, το οποίο άρχισε να προβάλλει το ΛΑΟΣ προκειμένου να υποστηρίξει τον κ. Εφραίμ και τις συναλλαγές του με το Μαξίμου, ήταν ότι δεν νοείται ζημία του Δημοσίου, άσχετα από το αν οι «ιερές ανταλλαγές» (το νερό της Βιστονίδας απ’ τη μια και πανάκριβα ακίνητα από την άλλη) υπήρξαν ανισοβαρείς. Ο λόγος είναι ότι η συναλλαγή έγινε μεταξύ δύο φορέων του Δημοσίου, δηλαδή της Κτηματικής Εταιρείας του Δημοσίου (ΚΕΔ) και της Μονής, η οποία είναι Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου. Με άλλα λόγια, ακόμα και αν οι ανταλλαγές ήταν εντελώς άνισες και η Μονή Βατοπεδίου απέκτησε περιουσιακά στοιχεία πολύ μεγαλύτερης αξίας από εκείνα που παρέδωσε (ακόμα και το νερό της λιμνοθάλασσας) δεν υπάρχει ζημία στο Δημόσιο! Λες και δεν ήξεραν ότι η Μονή είναι ειδικού τύπου νομικό πρόσωπο, με απόλυτη αυτονομία και ανεξέλεγκτη δράση, ίδιοκιήιρια offshore κ.λπ. Άλλωστε οι εκθέσεις του ΣΔΟΕ αναφέρουν σαφώς: «Σημειώνεται ότι οι Μονές, αν και είναι Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου, στο θέμα που αφορά την κτηματική τους περιουσία αντιμετωπίζονται από το νόμο σαν Νομικά Πρόσωπα Ιδιωτικού Δικαίου» (Πρακτικό υπ’ αριθμ. 6 της Επιτροπής Εσωτερικού Ελέγχου ΣΟΕ).
Εκείνος που ανέλαβε να εξηγήσει αυτή τη μετα-στροφή ήταν ο Α. Γεωργιάδης. Σε ραδιοφωνική εκ-πομπή των Θανάση Λάλα και Κωνσταντίνου Μπογδάνου (ραδιοσταθμός Flash, 23.9.2010), ο τότε γραμματέας του ΛΑΟΣ και υποψήφιος περιφερειάρχης Αττικής θα αναλύσει ως εξής την υπόθεση του Βατοπεδίου: «Μπορεί να σας σοκάρω, αλλά θέλω να σας πω ότι σκάνδαλο Βαιοπεδίου δεν υπάρχει. Δεν υπάρχει καθόλου αυτό το σκάνδαλο. Είναι παραμύθι». Γελώντας με την έκπληξη των συνομιλητών του ο κ. Γεωργιάδης συνεχίζει: «Δεν υπάρχει υπό την εξής έννοια. Πρώτον, δεν έχει στοιχειοθετηθεί από πουθενά ζημιά του Δημοσίου. Σε κανένα δικαστήριο του κόσμου δεν μπορεί να σταθεί κατηγορία χωρίς να υπάρχει ζημιά. Πρέπει δε να σας πω ότι στην περίπτωση των ανταλλαγών όπου εστιάζει το ΠΑΣΟΚ το σκάνδαλο, εδώ υπάρχει ένα μεγάλο νομικό θέμα. Η Ιερά Μονή Βατοπεδίου είναι νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου, η ΚΕΔ είναι νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου. ‘Εχουμε λοιπόν μεταφορά ακινήτων από ένα νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου σε ένα άλλο νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου. Για να σας το πω απλά, όταν το υπουργείο Αμύνης π.χ. χαρίζει ένα στρατόπεδο για να γίνει πάρκο σε ένα δήμο, υπάρχει σκάνδαλο;».
Οι δημοσιογράφοι αντέτειναν ότι θα ήταν σκάνδαλο αν ο δήμος στη συνέχεια πουλούσε τον χώρο σε κάποιον ιδιώτη. Ο κ. Γεωργιάδης είχε έτοιμη την απάντηση: «Στην περίπτωση αυτή που λέτε, το υπουργείο Αμύνης έδωσε τον χώρο για να γίνει πάρκο, ενώ στην περίπτωση της Μονής Βατοπεδίου το κράτος έδωσε τα ακίνητα με το δεδομένο ότι θέλει να ανταλλάξει 65 εκατ. ευρώ. Εάν η αξία των ανταλλαγών είναι ίση με την αξία που έχει προϋπολογίσει ως ανταλλάξιμη το κράτος, πού είναι το σκάνδαλο;».
Έλα, όμως, που η «αξία» αυτή ήταν εις βάρος του Δημοσίου… Και γι’ αυτό υπήρχε απάντηση: «Η δίκη μου γνώμη για την υπόθεση είναι η εξής: Ο Κώστας Καραμανλής πήρε μια πολιτική απόφαση να βοηθηθεί η Μονή Βατοπεδίου μέσω των ανταλλαγών. Και (έπρεπε) να έρθει στη Βουλή και να πει ότι έλαβε ως πρωθυπουργός της χώρας αυτή την πολιτική απόφαση και να το φέρει και ως νόμο. Σας διαβεβαιώ ότι αν το έφερνε θα το ψήφιζε και το ΠΑΣΟΚ, διότι κανένα κόμμα πλην της Αριστεράς δεν θα πήγαινε κόντρα στην Ιερά Μονή Βατοπεδίου. Κανένα».
Το αστείο είναι ότι για να αντικρούσει τις «ανοησίες» της Αριστερός περί διαχωρισμού Εκκλησίας και Κράτους ο κ. Γεωργιάδης ισχυρίστηκε ότι «η Ιερά Μονή Βατοπεδίου, όπως και το Αγιον Όρος, είναι ο ορισμός τον χωρισμού Εκκλησίας και Κράτους», αποσπώντας την επιδοκιμασία των δημοσιογράφων. Αλλά αν ίσχυε αυτό το επιχείρημα, καταρρέει ο ισχυρισμός περί ανταλλαγών μεταξύ δύο φορέων του Δημοσίου.
Όταν ένα χρόνο αργότερα ξεσηκώθηκε το κίνημα των «αγανακτισμένων» μοναχών του Αγίου Όρους, προκειμένου να υπερασπίσουν τον ηγούμενο Εφραίμ, του οποίου είχε διαταχθεί η προφυλάκιση, ο κ. Καρατζαφέρης συντάχτηκε στο πλευρό του. Τη μεταστροφή σχολίασε ο εκπρόσωπος του ΚΚΕ, Παναγιώτης Μεντρέκας: «Χτες για τον Γ. Καρατζαφέρη ο ηγούμενος Εφραίμ ήταν εταιρεία δολοφόνων, τώρα είναι θύμα σκοπιμοτήτων. Ο φαρισαϊσμός σε όλο του το μεγαλείο». Και βέβαια ο Άδωνις Γεωργιάδης ήταν εκείνος που καθόταν μαζί με τον Τάκη Μπαλτάκο και τον ηγούμενο Εφραίμ σε δείπνο στο ξενοδοχείο «Κάραβελ» στις 51.5.2013 και χειροκροτούσε τον πρώτο που έλεγε: «Η Ιερά Μονή Βαιοπεδίου έχει χίλια χρόνια ιστορία. Είναι αθώα και κανείς δεν μπορεί να της προσάψει τίποτε». Και όταν τον Μάρτιο του 2017 βγήκε τελικά η δικαστική απόφαση με την οποία απαλλάσσονταν όλοι οι κατηγορούμενοι ως αυτουργοί στην υπόθεση με πρώτο τον ίδιο τον Εφραίμ, ο Αδ. Γεωργιάδης ήταν μεταξύ των στελεχών της Νέας Δημοκρατίας που έσπευσε να πανηγυρίσει:«’Οταν ως βουλευτής τον ΛΑΟΣ ακόμη είπα ότι δεν υπάρχει σκάνδαλο Βατοπεδίου, έπεσαν όλοι να με φάνε. Σήμερα σιωπή από τους λασπολόγους», έγραψε στο twitter.
Μόνο που το σκάνδαλο είναι υπαρκτό. Απλώς εξαφανίστηκαν οι ένοχοι, μέσω μιας διαδικασίας δύο φάσεων. Στην πρώτη φάση παραγράφηκαν οι ευθύνες ίων πολιτικών προσώπων, κάτι που εξασφαλίστηκε με το πρόωρο κλείσιμο της Βουλής το 2009, και στη δεύτερη αθωώθηκαν οι αυτουργοί, ως ενεργούντες χωρίς δόλο και κατ’ εντολή των (ήδη απαλλαχθέντων) προϊσταμένων τους. Όμως το δικαστήριο έκρινε ότι η λίμνη της Βιστονίδας και οι παραλίμνιες εκτάσεις είναι ιδιοκτησία του Ελληνικού Δημοσίου και όχι της Μονής, δηλαδή αφαιρέθηκε από τη Μονή το νομικό επιχείρημα στο οποίο βασιζόταν εξαρχής το σχέδιο της ανταλλαγής του νερού της λίμνης με φιλέτα του Ελληνικού Δημοσίου και εν συνεχεία ο αποχαρακτηρισμός δασικών εκτάσεων προκειμένου να «αξιοποιηθούν». Αυτό είναι το πραγματικό σκάνδαλο του Βατοπεδίου: η μεθοδευμένη «ιδιωτικοποίηση» δημοσίων γαιών, που δεν θα μπορούσαν να περάσουν στα ιδιωτικά χέρια αν δεν μεσολαβούσε η ανταλλαγή τους με τη Βιστονίδα.
Αφήστε μια απάντηση