Συνέχεια από εδώ
ΣΤΙΣ ΜΑΡΤΙΟΥ 2018 ο κ. Γεωργιάδης επισκέφτηκε επισήμως το Ισραήλ, όπου είχε συναντήσεις με ορισμένους αξιωματούχους. Ο ίδιος εξήγησε στη σελίδα του στο facebook τους λόγους της επίσκεψης αυτής: «Ήταν ένα προσωπικό στοίχημα να βγάλω από πάνω μου τις υποψίες περί αντισημιτισμού που κουβαλούσα από το παρελθόν και να αποδείξω ότι αυτά που λέω τα εννοώ».
Και τι είναι «αυτά που λέει» ο κ. Αντιπρόεδρος: Προφανώς αναφέρεται στη δήλωση συγγνώμης που ανάρτησε και πάλι στο facebook πέρυσι.
Με την ευκαιρία της Ημέρας Μνήμης για τα θύματα του Ολοκαυτώματος, επιθυμώ να αποσαφηνίσω την ξεκάθαρη θέση μου σχετικά με τις απόψεις μου για τον αντισημιτισμό που αποτελεί καίρια απειλή κατά του Εβραϊκού λαού και πλήγμα σας αξίες της Δημοκρατίας μας και του Δυτικού πολιτισμού.
Στο παρελθόν είχα συνυπάρξει και ανεχτεί τις απόψεις ανθρώπων που έδειξαν ασέβεια στους Εβραίους συμπατριώτες μου και γι’ αυτό το λόγο αισθάνομαι την ανάγκη να ζητήσω συγνώμη από την Εβραϊκή Κοινότητα.
Ακόμα περισσότερο λυπάμαι που υποστήριξα και προώθησα το υβριστικό για τους Εβραίους βιβλίο του Κώστα Πλεύρη.
Τα τελευταία όμως χρόνια έχω μάθει πολλά για τον Εβραϊκό λαό, την ιστορία τον και την προσφορά των Ελλήνων Εβραίων στην χώρα μας και έχω προσπαθήσει πολύ και προσπαθώ να ενημερώσω όλους τους συμπολίτες μας για την συνεισφορά τους αυτή- Το ολοκαύτωμα τον Εβραϊκού λαού αποτελεί το μεγαλύτερο αίσχος τον σύγχρονου πολιτισμού μας.
Ασφαλώς δεν έχουμε ξαναδεί τov κ. Γεωργιάδη τόσο ταπεινό, ενώ και το πολιτικό προσωπικό της χώρας στο σύνολό του δεν μας έχει συνηθίσει σε παρόμοιες ασκήσεις βαθιάς αυτοκριτικής. Η έκφραση αυτής της δημόσιας συγγνώμης είναι ούτως ή άλλως αξιοπρόσεκτη.
Βέβαια οι κακόπιστοι συνδύασαν αυτή την περυσινή δήλωση μεταμέλειας με το γεγονός ότι δυο μέρες αργότερα ο Κυριάκος Μητσοτάκης είχε οριστεί ως επίσημος ομιλητής στην εκδήλωση για την Εθνική Ημέρα Μνήμης των Ελλήνων Εβραίων Μαρτύρων και Ηρώων του Ολοκαυτώματος στη Θεσσαλονίκη. Καθώς φαίνεται, ο κ. Αντιπρόεδρος έκρινε ότι δεν αρκούσαν πλέον τα αυτοκριτικά μισόλογα στα οποία επιδιδόταν έως τότε, για να αποσείσει την κατηγορία του αντισημιτισμού. Θα ήταν άκομψο να συνοδεύει τον Πρόεδρό του σε μια παρόμοια εκδήλωση μνήμης η σκιά ενός αντισημίτη Αντιπροέδρου. Ακόμα κι έτσι, πάντως, υπήρξε μια σαφής παραδοχή.
Ούτως ή άλλως είχε επιχειρήσει να κάνει κάτι παρόμοιο και κατά την περίοδο που διεκδικούσε την αρχηγία της Νέας Δημοκρατίας. Σε συνέντευξή του στον Νίκο Χατζηνικολάου είχε ομολογήσει: «Αν με ρωτήσετε ποιο είναι το μεγαλύτερο λάθος της πολιτικής μου καριέρας μέχρι σήμερα, ήταν η εμπλοκή μου με το βιβλίο του Πλεύρη για τους Εβραίους» (Star, 5.10.2015).
Όμως συνόδευε αυτή τη δήλωση με μια έμμεση αναίρεσή της: «Έλεγα πάντα ότι διαφωνώ με το περιεχόμενό του. Ποτέ δεν έλεγα ότι συμφωνώ. Παραταύτα, πρέπει να παραδεχτώ δημοσίως ότι ήταν λάθος που το έδειξα έστω και έτσι Και αν κάποιοι με χαρακτήρισαν αντισημίτη από αυτό, τους ζητώ εξαιρετικά συγγνώμη που τους έδωσα αυτή τη λανθασμένη εντύπωση, γιατί αντισημίτης δεν υπήρξα ποτέ. Η καλύτερή μου φίλη από το Πανεπιστήμιο είναι από την ισραηλιτική κοινότητα Ελλάδος και είναι εξαιρετικό κορίτσι».
Μάλιστα στην ίδια συνέντευξη επέμενε ότι το ΛΑΟΣ δεν υπήρξε ακροδεξιό κόμμα! Αλλά την ίδια περίοδο που εκείνος διαφήμιζε με κάθε τρόπο το βιβλίο του Πλεύρη, όντας ήδη εκπρόσωπος Τύπου του ΛΑΟΣ, η κομματική εφημερίδα Αλφα Ένα δημοσίευε κύρια άρθρα με φράσεις όπως «τον Εβραίο και αν τον πλένεις το σαπούνι σου χαλάς. Λίγο ακόμα να τους αφήσουμε θα σπάσουνε το ρεκόρ τον Χίτλερ» (23.7.2006), ενώ ο ίδιος ο Αρχηγός Καρατζαφέρης έγραφε ότι «είναι πλέον ευρέως γνωστό σε όλο τον κόσμο ότι ο Εβραίος μυρίζει Αίμα» (5.1.2009).
Όσο για το «επιχείρημα» ότι είχε μια φίλη Εβραία στο Πανεπιστήμιο, πρόκειται για τη συνηθισμένη δικαιολογία όλων των ρατσιστών. Το είχε χρησιμοποιήσει και ο ίδιος ο Καρατζαφέρης, όταν, για να αποκρούσει τις κατηγορίες περί αντισημιτισμού, ισχυριζόταν ότι στο ψηφοδέλτιό του για τις νομαρχιακές εκλογές του 2002 είχε περιλάβει δύο πολίτες εβραϊκού θρησκεύματος. Το Κεντρικό Ισραηλιτικό Συμβούλιο (ΚΙΣ) τον είχε διαψεύσει, αλλά ήδη είχαν δημιουργηθεί οι εντυπώσεις που ήθελε να προκαλέσει ο Καρατζαφέρης. Η αλήθεια είναι ότι στο ψηφοδέλτιο εκείνο περιλαμβάνονταν τέσσερα στελέχη της Χρυσής Αυγής.
Τα δεδομένα αυτής της θλιβερής ιστορίας έχουν αναλυθεί από τη στήλη του «Ιού» στην πάλαι ποτέ Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία και βρίσκονται αναρτημένα στον ιστότοπο της δημοσιογραφικής μας ομάδας (www.iospress.gr), όπου φιλοξενούνται και εκτενή απομαγνητοφωνημένα αποσπάσματα από τις επίμαχες εκπομπές.
Το ιστορικό της υπόθεσης5 έχει συνοπτικά ως εξής:
Η προβολή ίου βιβλίου του Πλεύρη δεν υπήρξε ένα «στιγμιαίο» σφάλμα του κ. Γεωργιάδη. Επί τέσσερα χρόνια από την εκπομπή του πρόβαλε με εξαιρετικά επιδοκιμαστικά σχόλια το βιβλίο αυτό (2006-2009).
Το αποκαλύψαμε από τις σελίδες του «Ιού», όταν ήδη είχαν περάσει αρκετές βδομάδες από την πρώτη σχετική εκπομπή και εκείνος συνέχιζε. Η αντίδρασή του στο δημοσίευμα του «Ιού» ήταν να μας στείλει εξώδικο, με το οποίο απειλούσε να στραφεί δικαστικά εναντίον μας. Και βέβαια πουθενά δεν μιλούσε για σφάλμα. Τότε το επιχείρημά του ήταν ότι απλά πουλάει το βιβλίο όπως κάθε βιβλιοπωλείο και ουδέποτε το διαφήμισε, διότι «διαφωνεί με το περιεχόμενό τον». Μάλιστα προκλητικά δήλωνε ότι «εάν διάβαζα έστω και μερικά από τα αποσπάσματα τον Ταλμούδ φέρ ειπείν που το βιβλίο αυτό περιέχει, τότε το βιβλίο θα πούλαγε δεκάδες χιλιάδες αντίτυπα».
Ο κ. Γεωργιάδης ισχυρίζεται ότι συνόδευε πάντα την προβολή του επίμαχου βιβλίου με την τοποθέτησή του ότι «διαφωνεί». Αλλά πουθενά δεν μας λέει πού ακριβώς διαφωνεί. Για την ακρίβεια, υπάρχουν πολλές εκπομπές στις οποίες δύσκολα κρύβει τον θαυμασμό του για τις «συγκλονιστικές αποκαλύψεις» που περιλαμβάνει το βιβλίο, ενώ το περιεχόμενό του είναι «ωραία στοιχειοθετημένο, με αποφάσεις, με πράματα-θάματα, τρομερό», είναι «περίφημο», είναι «το αγαπημένο μου βιβλίο», έχει «συγκλονιστικά στοιχεία». Όσο για τον Πλεύρη, αυτός κατά τον Γεωργιάδη «στο συγκεκριμένο θέμα έχει μια εξειδίκευση, αναμφίβολα» και «έχει κάνει πραγματικά συστηματική εργασία, διότι οτιδήποτε γράφει μέσα, μα η παραμικρή παράγραφος, έχει την αναφορά της σε κάποια συγκεκριμένη πηγή»·
Το γεγονός όχι δεν έδειχνε το εξώφυλλο του βιβλίου αποτελούσε ένα φτηνό διαφημιστικό τρικ, προκειμένου να εξάψει τη φαντασία των τηλεοπαδών του. Γιατί την ίδια στιγμή οργάνωνε στο περίπτερο των εκδόσεων του στο Φεστιβάλ Βιβλίου, συνάντηση με τον Πλεύρη και αντικείμενο το βιβλίο για τους Εβραίους! Και βέβαια τον εκθέτει ο ίδιος ο μέντοράς του, ο Πλεύρης, στον πρόλογο της Β’ έκδοσης: «ευχαριστώ τον Αδωνι Γεωργιάδη που είχε το θάρρος να παρουσίαση τον βιβλίον εκ την τηλεόρασιν».
Η ταύτισή του με τις απόψεις του Πλεύρη επιβεβαιώνεται από το γεγονός ότι ο Α. Γεωργιάδης δεν αρκέστηκε στη διαφήμιση του βιβλίου. Δέχτηκε να καταθέσει και ως μάρτυρας κατηγορίας εναντίον των εκπροσώπων του Ελληνικού Εβραϊσμού και του ΕΠΣΕ, οι οποίοι είχαν καταφύγει στη δικαιοσύνη κατά του βιβλίου του Πλεύρη.
Στην κατάθεσή του ο κ. Γεωργιάδης δηλώνει ενόρκως ότι «ο κ. Πλεύρης είναι γνωστός δίκηγόρος και ιστορικός», ότι «το βιβλίο συγκέντρωσε διάφορα αποσπάσματα από τα ιερά για τους Εβραίους βιβλία». Όσο για το Ολοκαύτωμα, «στο βιβλίο υπάρχει αμφισβήτηση περί του Ολοκαυτώματος και του τελικού αριθμού των εξολοθρευθέντων Εβραίων κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Είναι αντιληπτό ότι πολλές από τις απόψεις του συγγραφέα έχουν ενοχλήσει κάποιους συμπολίτες μας εβραϊκής καταγωγής. Όμως σε κανένα σημείο του βιβλίου ο μηνυτής δεν εγκρίνει ή προτρέπει άλλους ανθρώπους σε βίαιες ενέργειες εναντίον των Εβραίων ούτε δικαιολογεί παρόμοιες πράξεις που έχουν κάνει άλλοι, κατά το παρελθόν».
Είναι περιττό να μεταφέρω εδώ τις διατυπώσεις του βιβλίου που διαψεύδουν όσα λέει ο κ. Αντιπρόεδρος. Αρκούμαι να θυμίσω ότι το φανατικά φιλοχιτλερικό βιβλίο είχε πάμπολλες διατυπώσεις του τύπου «έτσι θέλουν οι Εβραίοι, διότι μόνον έτσι καταλαβαίνουν, εντός 24 ωρών και εκτελεστικό απόσπασμα», ή «Εβραίος και άνθρωπος είναι έννοιες αντιφατικές, δηλαδή η μία αποκλείει την άλλη», «η όλη των εγκληματική συμπεριφορά δικαιολογεί τας πράξεις των Ναζί εναντίον των και κάτι περισσότερον. Τας δικαιώνει» και «η ιστορία της ανθρωπότητος θα καταλογίση στον Αδόλφο Χίτλερ τα εξής: Δεν απήλλαξε, ενώ ηδύνατο την Ευρώπη από τους Εβραίους». Ο κ. Γεωργιάδης στην κατάθεσή του ορκίζεται ότι οι μηνυτήριες αναφορές κατά του Πλεύρη για αυτές και πολλές άλλες διατυπώσεις του έχουν «άκρως ψευδές και συκοφαντικό περιεχόμενο».
Ακόμα και την αθλιότητα του Πλεύρη στην περιβόητη εκπομπή του Γ. Πρετεντέρη, ότι «ο όγκος» του κ. Πάγκαλου, «αξίζει μόνο για σαπούνι», ο κ. Γεωργιάδης τη θεωρεί δείγμα εξαιρετικού χιούμορ.
Στις ίδιες εκπομπές οι αδελφοί Γεωργιάδη υιοθετούσαν πλήρως το σκεπτικό των αρνητών του Ολοκαυτώματος, το οποίο συνοψίζεται σε τρεις βασικές θέσεις: την προσπάθεια συρρίκνωσης του αριθμού των θυμάτων του Ολοκαυτώματος, την αμφισβήτηση των θαλάμων αερίων και των κρεματορίων στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, και τέλος το επιχείρημα ότι όλο το ζήτημα αποτελεί οικονομική επιχείρηση.
«Για μένα δεν έχει καμιά σημασία αν σκοτώθηκαν 6 εκατ. Εβραίοι, 5 εκατ. Εβραίοι. 300 χιλ. Εβραίοι ή ένας Εβραίος» θα δηλώσει ο κ. Γεωργιάδης προκειμένου να δείξει τη δήθεν απόλυτη αντίθεσή του στο Τρίτο Ράιχ. Αλλά βέβαια για την ιστορική αποτίμηση του Ολοκαυτώματος αυτό είναι το κύριο ζήτημα. Γιατί η ιδιαιτερότητα του χιτλερισμού ήταν ότι ανέπτυξε αυτή την τερατώδη βιομηχανία εξόντωσης του εβραϊκού λαού.
Ένα από τα σημεία του βιβλίου που προβάλλει με πάθος ο Γεωργιάδης είναι ότι οι καμινάδες και οι φούρνοι χτίστηκαν το 1948 για τουριστικούς λόγους. Σε άλλο σημείο οι αδελφοί Γεωργιάδη υποστηρίζουν ότι οι Εβραίοι «κερδίζουν πολλά λεφτά απ’ αυτό, είναι επιχείρηση». Στην ίδια κατεύθυνση υπάρχουν και άλλες εκπομπές των δύο αδελφών, στις οποίες αναπαράγεται απροσχημάτιστα η αντισημιτική επιχειρηματολογία, χωρίς μάλιστα να συνοδεύεται αυτά από κάποιο έντυπο προς πώληση.
Πιο ακραίο σχετικό παράδειγμα, η προώθηση από τον Λεωνίδα Γεωργιάδη ενός τεύχους του ακροδεξιού περιοδικού Λαβύρινθος, με τίτλο «Εβραϊκή Θεσσαλονίκη, Μακεδονικό Ισραήλ», μπλέκοντας τους «Εβραίους δωσίλογους της κατοχής» με τον Τίτο και τον Τζορτζ Σόρος, «οι οποίοι έχουν φτιάξει ένα σχέδιο ανεξαρτητοποίησης της Μακεδονίας για να γίνει η μεγάλη εβραϊκή Θεσσαλονίκη».
Όταν εκδόθηκε η πρωτόδικη καταδικαστική απόφαση για το βιβλίο του Πλεύρη, ο κ. Γεωργιάδης έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου: «Θέλω να πω δυο λόγια για το αποτέλεσμα της δίκης για τον Κώστα τον Πλεύρη. Εγώ, ξέρεις, δεν τοποθετήθηκα στη δίκη αυτή, ούτε πήγα ούτε ανακατεύθηκα για προφανείς λόγους. Όμως νομίζω ότι πολλοί Έλληνες δεν έχουν καταλάβει πόσο επικίνδυνη είναι αυτή η απόφαση, για την ελευθερία του λόγου στην πατρίδα μας» (Τηλεάστυ, 17.12.2007). Βέβαια όχι μόνο αναμείχθηκε, αλλά, όπως είδαμε, ήταν βασικός μάρτυρας κατηγορίας κατά του ΚΙΣ και του ΕΠΣΕ, μαζί με τον Ιωάννη Σχοινά.
Βέβαια όταν το Εφετείο απέρριψε την πρωτόδικη καταδίκη του Πλεύρη για το βιβλίο, οι αδελφοί Γεωργιάδη επανήλθαν κι αυτοί «δικαιωμένοι». Και αμέσως άρχισαν να το ξαναπουλάνε, και μάλιστα σε πακέτο, μαζί με άλλα εφτά βιβλία του Πλεύρη. Σ’ αυτά διαβάζουμε ένα πλήρες αντισημτιικό πρόγραμμα που θυμίζει τους νόμους της Νυρεμβέργης: «να τεθεί εκτός νόμου ο εβραιοσιωνισμός», «να απαγορευτούν αι εβραιοσιωνιστικαί οργανώσεις». να καταργηθούν τα «προνομιακά μέτρα νπέρ των Εβραίων», να σταματήσει η «εβραϊκή προπαγάνδα στα σχολεία», να παύσει το ΚΙΣ να είναι νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου και «να επιστρέψη όσα κρατικά χρήματα έλαβε», να κλείσουν τα σχετικά ιδρύματα, οργανώσεις, έντυπα και «η περιουσία τους να τεθή εις δικαστικήν μεσσεγγύησιν», κ.λπ.
Η προβολή του Πλεύρη δεν περιορίζεται στα βιβλία του. Ο κ. Γεωργιάδης φροντίζει να μας κρατά ενήμερους για κάθε κίνηση του παλαίμαχου εθνικοσοσιαλιστή: «Εχω να πω μία σημαντική είδηση. Θα την πω και στην έναρξη, θα την πω και στη λήξη της εκπομπής, όπως θα την πω και τη Δευτέρα. Η είδηση είμαι βέβαιος ότι θα κάνει πολύ μεγάλη αίσθηση. Τη Δευτέρα και κάθε Δευτέρα 8 με 9 το βράδυ στον τηλεοπτικό σταθμό Extra θα έχει εκπομπή, ποιος νομίζεις; Ο ιστορικός κ Κωνσταντίνος Πλεύρης. Όπως αντιλαμβάνεσαι, η πρόθεσίς του -γιατί μίλαγα σήμερα το πρωί μαζί του στο τηλέφωνο- είναι να δώσει απαντήσεις για το συγκεκριμένο αυτό βιβλίο, όπου κι εμείς δεν τον έχουμε καλέσει στην εκπομπή μας να μιλήσει, γιατί θέλαμε να μη βλάψουμε την εν γένει προσπάθεια, αφήνοντας την εκτεθειμένη σε διάφορους κακόβουλους» (Τηλεάστυ, 10.11.2006).
Οι δεσμοί Γεωργιάδη-Πλεύρη δεν είναι όμως μόνο φιλικοί και ιδεολογικοί. Όπως αποκάλυψε το Ελληνικό Παρατηρητήριο των Συμφωνιών του Ελσίνκι (ΕΠΣΕ), στις 25.11.2007, η βάση αυτής της συνεργασίας ήταν καθαρά επιχειρηματική. Οι εκδόσεις που εκδίδουν τα βιβλία του Πλεύρη (ανάμεσά τους και το επίμαχο) ιδρύθηκαν ως «Ηλεκτρον Εκδοτική ΕΠΕ» στις 23.11.2002 (ΦΕΚ 626/24.01.2003) με πλειοψηφικό εταίρο (50%) τον Νικόλαο Φιδέλη (επιχειρηματία και υποψήφιο βουλευτή του ΛΑΟΣ στην A’ Αθηνών το 2004 και το 2007) και λοιπούς μετόχους (25% ο καθένας) τον Χρήστο Κοσιώρη (απόστρατο, συνταξιούχο δημοσίου, στέλεχος του ΛΑΟΣ) και την Αικατερίνη – Φαιναρέτη Πλεύρη (κόρη του Κ. Πλεύρη).
Στις 19.3.2003 έγινε μεταβίβαση του 50% από τον Ν. Φιδέλη στη Βασιλική Κατραβά (υποψήφια νομαρχιακή σύμβουλο του ΛΑΟΣ στην Αθήνα το 2006) ενώ ο X. Κοσιώρης μεταβίβασε το 25% στον γιο του Παναγιώτη (ΦΕΚ 3045/17.04.2003). Η Βασιλική Κατραβά διαδέχτηκε τον Α. Γεωργιάδη στη θέση του διαχειριστή της άλλης εταιρείας του («Ελληνική Αγωγή») κατά τις παραμονές των εκλογών, στις 14.9.2007, λόγω του επικείμενου ασυμβίβαστου (ΦΕΚ 11467/03.10.2007).
Η κυρία Κατραβά είναι επί χρόνια η ιδιαιτέρα του κ. Γεωργιάδη και το όνομά της επανήλθε στη δημοσιότητα κατά την υπουργοποίησή του και πιο πρόσφατα με αφορμή την υπόθεση της Novartis.
Το ενδιαφέρον του κ. Γεωργιάδη έχει προκαλέσει και η βιογραφία του Μεταξά, γραμμένη από ιον Πλεύρη, όπου επιχειρείται να αποδοθεί στον Έλληνα δικτάτορα πλήρης ταύτιση με τη ναζιστική Γερμανία:
«Εγώ για προφανείς πολιτικούς λόγους δεν πολυδείχνω βιβλία του Κώστα Πλεύρη, κυρίως όσα αφορούν πολιτικά θέματα, παρά μόνο όσα αφορούν ιστορικά. Όμως πρέπει να σας πω ότι όσοι ασχολείστε με τον Ιωάννη Μεταξά, θα γνωρίζετε ότι ο Κώστας Πλεύρης δηλώνει ο ίδιος μεταξικός και δεν το κρύβει, άρα έχετε τη βιογραφία του Μεταξά από έναν που δημοσίως δηλώνει μεταξικός, αλλά και μέσα στα βιβλία τον έχει πράγματα τα οποία δεν θα βρείτε σε καμία άλλη βιογραφία τον Μεταξά. Π.χ. έχει ένα κεφάλαιο για το τι είπαν οι καλλιτέχνες εκείνης της εποχής για τον Μεταξά. Οι καλλιτέχνες εκείνης της εποχής που δεν ήταν ίδιοι με τους σημερινούς θολοκονλτονριάρηδες έγραψαν ύμνους για τον Μεταξά» (Τηλεάστυ, 9.7.2007).
Πώς συνδέονται όλα αυτά με τη μεταμέλεια που αποδείχτηκε έμπρακτη, εφόσον συνοδεύτηκε από ταξίδι-προσκύνημα στο Ισραήλ; Δυστυχώς ούτε εδώ πρωτοτυπεί ο κ. Γεωργιάδης. Μιμείται μάλιστα εκείνο που είχε κάνει πριν από αρκετά χρόνια ο άλλος δάσκαλός του, ο Γιώργος Καρατζαφέρης. Στα τέλη του 2004 ο αρχηγός του ΛΑΟΣ είχε στείλει εκπρόσωπο του κόμματος στην τελετή της εβραϊκής Γιορτής των Φώτων, η οποία τότε πραγματοποιήθηκε για πρώτη φορά σε ανοιχτό δημόσιο χώρο, στην πλατεία του Παλαιού Ψυχικού. Και τον Ιανουάριο του 2005 κατέθεσε στο Ευρωκοινοβούλιο ψήφισμα «κατά του αντισημιτισμού και του ρατσισμού».
Πώς τα σκέφτηκε όλα αυτά ο κ. Καρατζαφέρης που λίγο καιρό νωρίτερα διέπρεπε στα αντισημιτικά κηρύγματα; Είναι πολύ απλό. Από το καλοκαίρι του 2004 που βρέθηκε στο Ευρωκοινοβούλιο έσπασε τα μούτρα του ακόμα και με τους ομοϊδεάτες ακροδεξιούς Ευρωπαίους. Κανείς από τους Ευρωπαίους συμμάχους του δεν ήθελε πλέον να ακούσει για αντισημιτισμό παλαιός μορφής. Της μόδας πλέον ήταν η ισλαμοφοβία.’
Τον δρόμο είχε δείξει ο τότε αντιπρόεδρος του Μπερλουσκόνι Τζιανκάρλο Φίνι, ο οποίος επιχείρησε να μεταλλάξει το ιταλικό νεοφασιστικό σε μεταφασιστικό κόμμα. Η αποστασιοποίηση από το αντισημιτικό του παρελθόν ήταν αναγκαία. Για τον λόγο αυτό χρειάστηκε πρώτα να αρχίσει επισκέψεις σε μνημεία του Ολοκαυτώματος στην Ιταλία, να επισκεφτεί το Άουσβιτς (1999) και τέλος να πετύχει την πρόσκληση της ισραηλινής κυβέρνησης για μια επίσημη επίσκεψη στη χώρα (2003). Εκεί επισκέφτηκε το Μουσείο του Ολοκαυτώματος, γονάτισε με την κιπά στο κεφάλι και απόθεσε στεφάνι μπροστά στην άσβεστη φλόγα, καταδίκασε τους φυλετικούς νόμους του Μουσολίνι και ζήτησε συγγνώμη «για όσα συνέβησαν μετά το 1938».
Κάλλιο αργά παρά ποτέ; Ασφαλώς. Και στην πολιτική μετρούν οι πράξεις και όχι οι προθέσεις ή οι κρυφές σκέψεις. Μόνο που η μεταστροφή αυτή δεν εφαρμόστηκε με την ίδια σταθερότητα από τους καθ’ ημάς αντιγράφεις του Φίνι. Όλες οι εκπομπές για το βιβλίο Πλεύρη κ.λπ. στις οποίες αναδείχτηκε η αντισημιτική ρητορική του κ. Γεωργιάδη έπονται της υποτιθέμενης νέας πολιτικής του ΛΑΟΣ. Γι’ αυτό και επί χρόνια -μέχρι και σήμερα- υιοθετείται η τακτική του διπλού λόγου, των υπονοούμενων και του κλεισίματος του ματιού.
Μάλλον εδώ η αλλαγή αυτή σχετίζεται με την αυθόρμητη τάση των διάφορων φίρερ ή φιρερίσκων της Ακροδεξιάς να πέφτουν στην παγίδα που οι ίδιοι έχουν στήσει τόσα χρόνια στους οπαδούς τους. Η διαρκής αναφορά σε μυστικές συνωμοσίες και πανίσχυρες οργανώσεις εβραϊκής προέλευσης τους φέρνει μπροστά σε ένα δίλημμα. Αφού «οι Εβραίοι» είναι τόσο ισχυροί, προϋπόθεση για να προκόψει κάθε πολιτικός είναι να τα έχει καλά μαζί τους! Χωρίς φυσικά αυτό να προϋποθέτει ότι απαιτείται να αλλάξει και τις απόψεις του…
Αφήστε μια απάντηση