Συνέχεια από εδώ
ΑΝΑΦΕΡΘΗΚΑΜΕ ΗΔΗ σε ορισμένες πλευρές της ενασχόλησης του κ. Γεωργιάδη με τα της Αρχαίας Ελλάδας. Συχνά-πυκνά αισθάνεται την ανάγκη να επαναλάβει: «Ο παγκόσμιος πολιτισμός έχει μία μήτρα. Και αυτή η μήτρα λέγεται Ελλάς. Είτε αρέσει είτε δεν αρέσει σε κάποιους Εάν δεν τους αρέσει σκορδοκαϊλα μας» (Τηλεάστυ, 21.4.2008).
Δυστυχώς ο τρόπος που συμπεριφέρεται στους Αρχαίους δεν είναι καλύτερος από εκείνον που επιφύλασσε στον καημένο τον Νιλ και το μυθιστόρημά του για την Αλωση.
Όπως κάθε γνήσιος εθνικόφρων. ο κ. Γεωργιάδης καταβάλλει μεγάλες προσπάθειες για να ξεπεράσει εκείνη τη ρημάδα τι φράση «της ημετέρας παιδεύσεως μετέχοντες» που έγραψε ο Ισοκράτης και επιχειρεί να αντιστρέψει το νόημά της.
«Τον διαστρέβλωσαν σήμερα». τον Ισοκράτη, θα πει στην εκπομπή του Και θα διαβάσει το επίμαχο απόσπασμα από τον Πανηγυρικό Λόγο: “Πρόσεξε το κρίσιμο κλειδί Λεωνίδα. Και το όνομα των Ελλήνων είναι φτιαγμένο να φαίνεται ότι δεν είναι από την καταγωγή. αλλά να φαίνεται ότι είναι από τη διάνοια. Και περισσότερο να φαίνεται -το επαναλαμβάνω- ότι Ελληνες ονομάζονται όσοι έχουν τη δική μας παιδεία -δηλαδή των Αθηνών- παρά όσοι έχουν γεννηθεί ως Έλληνες. Μιλάει ο Ισοκράτης στους Αθηναίους για να τους τονώσει το φρόνημα, τους .λέει έχετε φτάσει τόσο ψηλά που μεταξύ των υπολοίπων Ελλήνων δεν φτάνει να έχει γεννηθεί κάποιος Έλληνας, πρέπει να έχει ενστερνιστεί και τον αθηναϊκό πολιτισμό» (Τηλεάστυ, 23.4.2007).
Εδώ ο κ. Γεωργιάδης αναμασά απλώς τα όσα έλεγε από το 2000 ο Στέλιος Παπαθεμελής. στην προσπάθειά του να υποστηρίξει ότι δεν πρέπει να κρατούν ελληνική σημαία οι αριστούχοι μαθητές που δεν έχουν ελληνική καταγωγή Είναι κουραστικό να επανέρχεται κανείς σ’ αυτό το πολυσυζητημένο ζήτημα. Το αρχαίο κείμενο είναι το εξής: «Τοσούτον δ” απολέλοιπεν η πόλις ημών περί το φρονείν και λέγειν τους άλλους ανθρώπους. ωσθ’ οι ταύτης μαθηταί των άλλων διδάσκαλοι γεγόνασι και το των Ελλήνων όνομα πεποίηκε μηκέτι του γένους, αλλά της διανοίας δοκείν είναι, και μάλλον Έλληνας καλείοθαι τους της παιδεύσεως της ημετέρας. ή τους της κοινής ρύσεως μετέχοντας·».
Το αστείο είναι ότι ο κ. Γεωργιάδης από την εκπομπή του μεταφράζει διαφορετικά τον Ισοκράτη από ό.τι ο Γεωργιάδης ως εκδότης. Η δική του έκδοση του κειμένου του Ισοκράτη τον διαψεύδει απολύτως. Ιδού πώς μεταφέρει το χωρίο αυτό ο μεταφραστής των Εκδόσεων Γεωργιάδη. Χρίστος Σωτ. θεσδωράτος: «Η πόλις σας έχει τόσον πολύ υπερβάλει όλους τους άλλους εις την φιλοσοφίαν και τον έντεχνον λόγον, ώστε οι ιδικοί της μαθηταί έχουν γίνει διδάσκαλοι ίων άλλων και έχει κάμει, ώστε το όνομα Έλληνες να μη θεωρείται πλέον ως δηλωτικόν του έθνους, αλλ’ ως δηλωτικόν της μορφώσεως. και Έλληνες να ονομάζωνται όχι τόσον όσοι ανήκουν εις το έθνος το Ελληνικόν, αλλ’ όσοι έχουν τύχει της ιδικής μας παιδείας».
Μάλιστα στον ίδιο τόμο υπάρχει και σχόλιο του επιμελητή των Εκδόσεων Γεωργιάδη. με το οποίο ακυρώνεται η φιλότιμη προσπάθεια του εκδότη να προσαρμόσει τον Ισοκράτη στο πρόγραμμα του ΛΑΟΣ: «Ύμνος προς το πνευματικόν μεγαλείον των Αθηνών, ανάλογος προς τον οποίον σύνθετη ο Περικλής εις τον Επιτάφιόν του (sicj. Αι Αθήναι είναι της Ελλάδος η ‘παίδευσις’ και Ελληνες είναι όσοι μετέχουν της παιδεύσεως της ημετέρας’. Πνευματική οικουμενικό- της του Ελληνισμού.
Αυτά είναι δεδομένα, όσο κι αν διαφωνεί ο κ. Π. Ψωμιάδης, ο κ. Στ. Παπαθεμελής και ο κ. Ν. Μιχαλολιάκος. Ούτως ή άλλως είναι εντελώς αδιέξοδη η αναζήτηση στην αρχαία γραμματεία επιχειρημάτων για σύγχρονα πολιτικά ζητήματα και αποτελεί απόλυτο αναχρονισμό ο παραλληλισμός της πόλης-κράτους της Αρχαιότητας με το σύγχρονο κράτος και της σημερινής εθνικής ταυτότητας με την αρχαία. Αλλά τουλάχιστον ας μην παραποιούμε τα κείμενα. Και ας μην ξεχνούμε ότι η σύγχρονη διαδικασία εθνογένεσης -ειδικά στα Βαλκάνια- στηρίχθηκε σε μεγάλο βαθμό στην εκπαιδευτική διαδικασία.
Πάντως ο κ. Γεωργιάδης δεν περιορίζεται σ’ αυτό το πασίγνωστο χωρίο του Ισοκράτη. Εκτίθεται και με ένα άλλα
«Να πω και κάτι για τον τόσο ταλαιπωρημένο Ισοκράτη, και τόσο παρεξηγημένο Ισοκράτη, τον οποίο τον έχουν κάνει σαν τα μούτρα τους, ο οποίος έχει πει το περίφημο -να το πω στα αρχαία ελληνικά- είναι στην τέταρτη επιστολή τον Ισοκράτους προς τον βασιλέα Φίλιππο Β’ τον πατέρα τον Μεγάλου Αλεξάνδρου Όταν τον προτρέπει ο Ισοκράτης. αυτός που κάποιοι δήθεν είπαν ότι έλεγε ότι όλοι είμαστε το ίδιο, βάσει της παιδείας, ενώ άλλο πράγμα έλεγε ο Ισοκράτης, γράφει λοιπόν προς τον Φίλιππο, θέλει να τον πείσει ότι πρέπει ο Φίλιππος να ενώσει τους Ελληνες και να εκστρατεύσει κατά των βαρβάρων της Ασίας. Και τι του λέει; Τον λέει μια συγκλονιστική φράση. Αν την πεις σήμερα. είσαι ακραίος. Αυτό είπε όμως ο Ισοκράτης. Είτε τους αρέσει είτε όχι. Τους βαρβάρονς δα ειλωτεύετν’. Πρέπει δηλαδή να εκστρατεύσεις στην Ασία, διότι τους βαρβάρους πρέπει να τους κάνεις είλωτες. Εγώ δεν λέω ότι αυτό πρέπει να κάνουμε σήμερα. Προς θεού. Το λέω για να καταλάβουμε σε τι πίστευε ο Ισοκράτης και σε τι πίστευαν οι Αρχαίοι Ελληνες, για να μην ακούμε μπαρμπούτσαλα» (Τηλεάστυ. 31.10.2006).
Αλλά τι είπε ακριβώς ο Ισοκράτης; Το σχετικό απόσπασμα (της Β και όχι Δ’ Επιστολής) έχει ως εξής: «Ηγού δε τόθ’ έξειν αννπέρβλητον αυτήν και των σοι πεπραγμένων αξίαν, όταν τους μεν βαρβάρονς αναγκάσης ειλωτεύειν τοις Έλλησι πλην των σοι συναγωνισαμένων. τον δε βασιλέα τον νυν μέγαν προσαγορενόμενον ποίησης τούτο πράττειν ότι αν συ» . Και στη μετάφραση (πάντα των Εκδόσεων Γεωργιάδη): «Κανών της σκέψεώς σου ας είναι τούτο, ότι τότε μόνον θα απόκτησης δόξαν ανυπέρβλητον και ανταξίαν όσων έχεις πράξει, όταν αναγκάσης τους βαρβάρους -πλην εκείνων που ηγωνίοθησαν μαζί σον- να είναι δούλοι των Ελλήνων και κάμης εκείνον που τώρα ονομάζεται μέγας βασιλεύς να εχτελή ό.π ον 6ιατάσσεις» Μ’ άλλα λόγια, η «συγκλονιστική» κατά τον κ. Γεωργιάδη φράση «τους βαρβάρους δει ειλωτεύετν» δεν υπάρχει στον Ισοκράτη, ο οποίος λέει απλώς στον Φίλιππο ότι πρέπει να τους υποδουλώσει, εξαιρώντας όσους έχουν συμμαχήσει μαζί του. Καμιά «φυλετική» λοιπόν διάσταση δεν έχει αυτή η φράση, όπως νομίζει ο κ. Γεωργιάδης. αλλά και ο Ν. Μιχαλολιάκος, ο οποίος επικαλείται την ίδια πλαστή διατύπωση προκειμένου να διακηρύξει ότι ο Ισοκράτης ήταν φυλετιστής.’
Βέβαια του κ Γεωργιάδη τού αρκεί η αυτοεπιβεβαίωση: «Ξέρετε πόσο μεγάλη χαρά αισθάνομαι κάθε φορά που δείχνουμε τον Ισοκράτη; Πόσα χρόνια περάσαμε, ακούγοντας όλους τους θολοκουλτουριάρηδες να μας λένε ότι δήθεν ο Ισοκράτης ήταν οπαδός της πολυπολιπσμικότητας; Αυτά που λέγανε ‘τις ημετέρας παιδείας μετέχοντες’ και ότι θα έπρεπε να αφήνουμε τους Αλβανούς να σηκώνουν τη σημαία. Και έβγαινε ο Μπίστης και έβγαινε ο Κουναλάκης και βγαίνανε οι Πασόκοι και βγαίνανε οι κομμουνιστές, βγαίνανε και οι νεοδημοκράτες. Βγήκε δυστυχώς και ο Κωστής Στεφανοπουλος, όταν ήταν Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Ευτυχώς, όταν του στείλαμε μια επιστολή και του εξηγούσαμε το κείμενο φιλολογικά, μας ζήτησε συγγνώμη και το παρουσιάσαμε τότε στην Ελληνική Αγωγή.
Ο Ισοκράτης, κύριοι, ήταν ο ιδεολογικός εκπρόσωπος του ελληνικού εθνικισμού στην Αρχαιότητα. Είτε σας αρέσει είτε όχι. Αυτόν λοιπόν τον ρήτορα, όσοι θέλουμε να ξαναδώσουμε αυτό που είπε ο Νικολά Σαρκοζί προχτές, ότι θα δώσει μάχη για την εθνική ταυτότητα.
«Οι Αρχαίοι Ελληνες δεν πίστευαν στην πολυπολιτισμικότητα Οι Αρχαίοι Ελληνες πιστεύανε στην εθνική ταυτότητα Αυτή είναι η αλήθεια Γι’ αυτό και λέει ο Ηρόδοτος το περίφημο, το Όμαιμον. κοινή καταγωγή, κοινή φυλή που λέμε σήμερα, το Ομόθρησκον, η κοινή θρησκεία, άρα κάτω τα χέρια από την Εκκλησία. το Ομόγλωσσου. ίδια γλώσσα. άρα κάτω τα χέρια από τη γλώσσα. και το Ομόφοπον, τα κοινά ήθη και έθιμα. Άρα αν μπαίνουν μέσα Αλβανοί, Πακιστανοί, Φιλιππινέζρι, πάει το Ομότροπου. διότι άλλοτε γιορτάζουμε εμείς, άλλωτε γιορτάζουν οι άλλοι. Φτάσαν στη Μεγάλη Βρετανία να καταργήσουν τα Χριστούγεννα για να μη στεναχωρήσουν λέει row: Μουσουλμάνους συμπολίτες τους» (Τηλεάστυ. 8.52007).
Και νάταν μόνο ο Ισοκράτης, καλά θα ήτανε. Στα χέρια του κ Γεωργιάδη δεινοπαθούν ακόμα και τα λεξικά της Αρχαίας Ελληνικής. Δείχνει σε μια εκπομπή του το Επίτομο Λεξικό των Liddell και Scott. Και δηλώνει με νόημα: «Μη νομίζετε ότι υπάρχουν .λέξεις που δεν είναι ελληνικές· (Τηλεάστυ, 14.7.2007).
Αυτές λοιπόν τις λέξεις θα αναζητήσει σε άλλη εκπομπή. όπου παρουσιάζει την επανέκδοση του Λεξικού των ελληνικών και ρωμαϊκών αρχαιοτήτων του Σμιθ. το οποίο είχε κυκλοφορήσει το 1890. Επιλέγει το λήμμα «τραπεζίτης. «Πολύ ενδιαφέρον και πολύ επίκαιρο», σχολιάζει. Και διαβάζει. «Δημόσιοι ή εθνικοί τράπεζαι φαίνεται ότι ήσαν άγνωστοι τω πάλαι. Φαίνεται δε πιθανώτατσν ότι η εξουσία επετήρει τας ιδιωτικάς τράπεζας Διότι άνευ τούτον δεν δυνάμεθα να εννοήσωμεν πώς ιδιώται κ.λπ. Δηλαδή, ο την Αρχαία Αθήνα δεν νπήρχαν καθόλον τράπεζες τον δημοσίου. Ήταν μόνο ιδιωτικές επιχειρήσεις Και το μόνο που έκανε το κράτος ήταν να ελέγχει αυτές τις ιδιωτικές επιχειρήσεις Δεν ξέρω αν σας θυμίζει κάτι για όλη την κουβέντα που κάνουμε τώρα, αλλά όλα τα έχουν πει οι Αρχαίοι Έλληνες» (Τηλεάστυ, 22.6.2011). Ιδού και νεοφιλελεύθεροι οι Αρχαίοι!
Αλλά υπάρχουν και χειρότερα. Σε όλη την εκπομπή του. ο πρώην γραμματέας του ΛΑΟΣ και ήδη αντιπρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, επανερχόταν στο λήμμα «Ξενία» του λεξικού, θεωρώντας ότι είχε ξετρυπώσει λαβράκι, με το οποίο θα κατατρόπωνε τους «κουλτουριαραίους», οι οποίοι τολμούν να συνδέουν την οφειλόμενη στάση απέναντι στους πρόσφυγες και τους μετανάστες με την ιερή ελληνική παράδοση της φιλοξενίας, η οποία έχει τις ρίζες της στην αρχαιότητα και τη λατρεία του Ξενίου Διός. Κάθε λίγο και λιγάκι διάβαζε μια φράση από το λήμμα αυτό: «Παρά τοις αρχαίοις ο μη Ελλην ξένος εθεωρείτο ως εχθρός και βάρβαρος». Αυτή τη φράση ο κ Γεωργιάδης την ερμήνευε ως εξής: ·Δηλαδή, η έννοια του Ξενίου Διός ήταν μόνο μεταξύ των Ελλήνων. Δεν έχει να κάνει με τούς αλλοδαπούς, να πείτε στους διάφορους θολοκονλτονριαραίους».
Μόνο που το Λεξικό λέει το ακριβώς αντίθετο. Ακριβώς μετά τη φράση που επαναλάμβανε μονότονα ο κ. Γεωργιάδης. αναγράφονται τα ακόλουθα: ·«Ο ερχόμενος δε εις χωράν τινά ουχί επί εχθρικώ τινί σκοπώ, φαινόμενα* τουλάχιστον, ενομίζαο ως ον μόνον προστασίας δεόμενος, αλλά και ως ικέτης· Ο Ζευς δε ην τι προστάτειρα των ξένων και των ικετών θεότης. Όθεν εκαλείτο Ζευς Ξένιος και Ικετήσιος. /…/ Αμα αφικομένου ξένου, οιασδήποτε τάξεως και γένους, εδέχοντο ανιόν ευμενώς και παρείχαν αυτώ πάντα τα προς ανάπαυσιν και θεραπείαν των· αμέσων αυτού αναγκών επιτήδεια. Ο ξενούμενος αυτόν δεν πρώτα τις ήτο ούτος. τι δια τι ηλθεν εις την οικίαν αυτού πριν ή εκτελέοη τα της ξενίας καθήκοντα. Εν όσω δε διέμενε παρ’ αυτώ. εθεώρει ως ιερώτατον καθήκον το προοταιεύειν αυτόν από πάσης καταδιώξεως. και εάν έτι ανήκεν εις πολιτικώς εχθρόν φυλήν».
Αφήστε μια απάντηση