Συνέχεια από εδώ
ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ξαφνιάζει ακόμα και τους οπαδούς της Νέας Δημοκρατίας ο κυνικός τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζει τα ζητήματα της οικονομίας ο κ. Γεωργιάδης. Με κάθε ευκαιρία δηλώνει φανατικός θιασώτης των Μνημονίων, υποστηρικτής κάθε είδους ιδιωτικοποιήσεων και πολέμιος του δημοσίου. Με δυο λόγια, ένας πεισμένος νεοφιλελεύθερος, λες και έχει σπουδάσει στη… Σχολή του Σικάγου.
Το ενδιαφέρον είναι ότι την πολιτική αυτή σκέψη την έχει κληρονομήσει από τον Γιώργο Καρατζαφέρη, ο οποίος, σε αντίθεση με άλλα ευρωπαϊκά ακροδεξιά σχήματα, είχε επιλέξει για το ΛΑΟΣ μια σκληρή νεοφιλελεύθερη ατζέντα, μέσα από την οποία επιχείρησε να διεμβολίσει το πολιτικό σύστημα.
Η αλήθεια είναι ότι τα κατάφερε. Αρχικά λειτούργησε ως «πολιτικός λαγός», προτείνοντας από τις αρχές του 2009 κυβέρνηση με πρωθυπουργό τον Λουκά Παπαδήμο. Και όταν τον Νοέμβριο του 2011 η πρόταση ωρίμασε, ο κ. Καρατζαφέρης ήταν έτοιμος να συνεργαστεί στην τρικομματική κυβέρνηση υπό τον τραπεζίτη, παίζοντας τον ρόλο του «μεσάζοντα» μεταξύ Νέας Δημοκρατίας και ΠΑΣΟΚ, δυο κομμάτων που ακόμα τότε ήταν αδύνατον να συνεργαστούν απευθείας.
Ο κ. Γεωργιάδης αναγνώριζε από τις αρχές του 2010 στην εκπομπή του αυτή τη συμβολή τού τότε αρχηγού ίου: «θέλω να υπενθυμίσω ότι ο Γιώργος Καρατζαφέρης είχε προ πολλού προβλέπει ότι η εμπλοκή του ΔΝΤ ήταν δυστυχώς δεδομένη. Όσοι παρακολουθούσαμε τα ευρωπαϊκά πράγματα στ’ αλήθεια ξέραμε αυτό που ερχόταν και που ήταν η εμπλοκή εις τα ζητήματα ελέγχου της ελληνικής οικονομίας και του ΔΝΤ, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Το λέω διότι είχα πολλά μηνύματα σήμερα στην “Εκκλησία του Δήμου” στο διαδίκτυο, όπου μου ‘λέγαν πώς το ήξερε ο πρόεδρος. Μα δεν χρειάζεται να είναι κανείς προφήτης. Ακούω ακόμα και σχόλια ότι ο κ. Σαμαράς είναι αντίθετος με την εμπλοκή τον ΔΝΤ.
Μα γιατί; Υπάρχει κανείς πολιτικός σιην Ελλάδα πον να είναι υπέρ; Προφανώς όλοι είμαστε αντίθετοι. Αυτό όμως δεν λέει τίποτα. Το ότι είμαστε αντίθετοι εμείς, οι οποίοι είναι αυτοί που ζητούν τη βοήθεια, δεν έχει πολύ μεγάλη σημασία. Σημασία έχει το τι αποφασίζουν αυτοί προς τους οποίους αιτούμεθα αυτή τη βοήθεια. Και το πού πήγαινε το πράγμα το έλεγε ο Καρατζαφέρης από πέρυσι τον Φεβρουάριο. Θέλω να υπενθυμίσω ότι φεύγοντας πέρυσι από το Μέγαρο Μαξίμου, όταν ήταν πρωθυπουργός ακόμα ο Κώστας Καραμανλής, ο Γιώργος Καρατζαφέρης είχε πει, ότι αν δεν πάρουμε σύντομα και γρήγορα μέτρα θα έρθει η ώρα του ΔΝΤ για την Ελλάδα. Ήταν η εποχή που είχε ζητήσει ο πρόεδρος τη μετάκληση του Λουκά Παπαδήμου για να αναλάβει την οικονομική διαχείριση της χώρας, και τότε είχαμε ακούσει τους ίδιους λιβέλους, συκοφαντίες και κατηγορίες που ένιοι ακόμα και σήμερα λένε. Ότι δηλαδή είμαστε δεκανίκια τότε της ΝΔ και τώρα του ΠΑΣΟΚ, ότι προτρέχουμε κ.λπ. Όμως, δυστυχώς, αυτά τα οποία λέγει ο Γιώργος Καρατζαφέρης επιβεβαιώνονται από τα πράγματα. (…] Αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα υπάρχουν δύο άξονες. Η Αριστερά, η οποία εύχεται να χρεοκοπήσουμε μια ώρα αρχύτερα. Η οποία τι λέει; Ας πεινάσουν οι Έλληνες, ας μείνουν άνεργοι, ας δεσμευτούν οι καταθέσεις τους, για να εξεγερθούν και να φέρουμε τον κομμουνισμό στην Ελλάδα. Και υπάρχει η άλλη πλευρά, αυτών που πιστεύουν στην κοινοβουλευτική δημοκρατία, αυτών που πιστεύουν στην ελευθέρα οικονομία, αυτών που δεν είναι κομμουνιστές, οι οποίοι λένε όχι, να προλάβουμε την καταστροφή» {Τηλεάστυ, 26.3.2010).
Ακόμα πιο αποκαλυπτικές είναι οι αναρτήσεις του κ. Γεωργιάδη στον προσωπικό του ιστότοπο, τον οποίο, όπως είδαμε, έχει φροντίσει πλέον να εξαφανίσει. Στην αρχή, οι εξηγήσεις του για τη στάση του ΛΑΟΣ απέναντι στο Μνημόνιο ήταν δειλές: «Πρώτον εμείς δεν υπογράψαμε το Μνημόνιο. Εμείς υπερψηφίσαμε επί ιης αρχής ιο να πάρουμε ια λεφτά» (14.6.2010). Σε ένα χρόνο η διστακτικότητα αυτή είχε εξαφανιστεί: «Δεν έχει υπάρξει καμιά απολύτως εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας με το Μνημόνιο. Όποτε θέλουμε το καταγγέλλουμε, κηρύσσουμε παύση πληρωμών και πάμε παρακάτω, υφιστάμενοι φυσικά τις συνέπειες».
Κάποιος του προτείνει να καλέσει και κάποιον «αντιμνημονιακό» στην εκπομπή του για να γίνει διάλογος. Του υποδεικνύει μάλιστα τον Κωνσταντίνο Πλεύρη (9.7.2011). Ο Γεωργιάδης αρκείται να αποκαταστήσει τον μέντορά του: «Ο κ. Κωνσταντίνος Πλεύρης δεν είναι αντιμνημονιακός!» Το είχε πει και λίγες μέρες νωρίτερα, στις 4.6.2011, με άλλη ευκαιρία: «Ο Κώστας Πλεύρης ήταν από τους πρώτους που μας συνεχάρησαν για το ΝΑΙ στο Μνημόνιο, διότι ως ιστορικός εύκολα κατάλαβε τι θα γινόταν εάν πτώχευσε η χώρα. Δεν είναι βλάξ να παρασύρεται από δήθεν ‘αντι- μνημονιακούς’ αγαπητέ, είναι σοβαρό πρόσωπο. Ήρθε η ώρα να φύγουμε από τους πνευματικά καθυστερημένους ‘αντιμνημονιακούς’ και να ασχοληθούμε με το πώς θα φτιάξουμε τη χώρα μας!»
Όσο για την καταψήφιση από το ΛΑΟΣ του Μεσοπρόθεσμου, ο κ. Γεωργιάδης ισχυρίζεται ότι το έκαναν για να …προστατέψουν το Μνημόνιο: «Το Μεσοπρόθεσμο το καταψηφίζουμε διότι το ΠΑΣΟΚ εδώ και ένα χρόνο δεν εφήρμοσε τίποτε από το Μνημόνιο, άρα είναι εντελώς ανίκανο να εφαρμόσει οποιαδήποτε μέτρα» (6.6.2011).
Επικρίνοντας την ομιλία του Α. Σαμαρά στη ΔΕΘ το φθινόπωρο εκείνης της χρονιάς, θα ισχυριστεί ότι «το Μνημόνιο και οι πολιτικές του δεν εφαρμόστηκαν. Εάν είχαν εφαρμοστεί, τώρα η Ελλάς θα ήταν ήδη εκτός κινδύνου. Οι Ευρωπαίοι οσονούπω εάν συνεχίσουμε έτσι θα μας πετάξουν έξω διότι μας βαρέθηκαν και διότι πιστεύουν και σωστά, ότι απλά πετάνε τα λεφτά τους εδώ» (19.9.2011).
Μετά την προσχώρησή του στη Νέα Δημοκρατία, ο Α.Γ. προσαρμόζεται στον μονομέτωπο αντιαριστερό αγώνα: «Το αντιμνημόνιο είναι η λυσσαλέα προσπάθεια της Αρισιεράς να εμποδίσει mv αλλαγή τοτ κράτους! Εγώ το κράτος αυτό θέλω να αλλάξει οπωσδήποτε! Το Μνημόνιο είναι ο φυσικός μου σύμμαχος σε αυτή την προσπάθεια* (5.3.2012).
Στη λογική του οι δανειστές θα μας φτιάξουν κράτος: «Όσον αφορά στους δανειστές μας, το μόνον που θέλουν είναι να εξασφαλίσουν τα λεφτά τους, μόνον που για να γίνει αυτό, πρέπει εμείς να φτιάξουμε ένα κράτος που να μπορεί να τους πληρώνει. Γι’ αυτό θα μας φτιάξουν το κράτος, όχι από καλοσύνη, αλλά από συμφέρον!»
Τελικά για τίποτα δεν ευθύνεται το Μνημόνιο: «Αυτοκτονίες είχαμε πάντα. Για την οικονομική μας δυσπραγία δεν ευθύνεται το Μνημόνιο και η Τρόικα, ενθύνεται η χρεοκοπία μας. Το Μνημόνιο είναι ένα αλεξίπτωτο που απλώς έκανε την πτώση μας βραδύτερη και ομαλότερη. Τίποτα περισσότερο τίποτα λιγότερα. Δεν θα μας σώσει το Μνημόνιο, μόνοι μας θα σωθούμε. Όταν το αποφασίσουμε, το Μνημόνιο θα μας βοηθήσει να επανέλθουμε γρηγορότερα αυτό είναι όλο!»
Επιστρέφω στην περίοδο που ήταν γραμματέας στο κόμμα Καρατζαφέρη. Για να εξηγήσει τη στάση του ΛΑΟΣ κατά την ψηφοφορία περί ΔΝΤ, ο Α.Γ. ξεσπαθώνει στις 8.5.2010: «Τί είμαστε εμείς, πολιτικάντηδες τύπου Σαμαρά; Να ξέρουμε τί πρέπει να γίνει και να προσποιούμαστε κάτι άλλο για να ικανοποιήσουμε τον όχλο;»
Στις 2.6.2011 ο Α.Γ. εκθειάζει ανοιχτά το ΔΝΤ: «Για να συνεννοούμαστε, μια χαρά είναι το ΔΝΤ. Παρά τις γενικές ανοησίες που ακούγονται εδώ, ο μόνος που δεν φταίει είναι το ΔΝΤ. Χθες γύρισε ο Θάνος [Πλεύρης) από την Ουγγαρία και μου μετέφερε την ομιλία του Ούγγρου πρωθυπουργού Ορμπάν, ο οποίος και έβγαλε τη χώρα του από το ΔΝΤ. Επί 20 λεπτά εγκωμίαζε το ΔΝΤ και τη βοήθεια που προσέφερε στη χώρα τον». Και δέκα μέρες αργότερα επαναλαμβάνει: «Το ΔΝΤ πήγε στην
Τουρκία, την Ουγγαρία, τη Βραζιλία, τη Λετονία και τα κατάφεραν μία χαρά. Οι εναντίον ΔΝΤ συνεχείς κατηγορίες είναι οι συνήθεις ελληνικές γκρίνιες».
Και για όσους δεν καταλαβαίνανε τότε για ποιο λόγο το ΛΑΟΣ ζητούσε εκλογές: «Τις εκλογές τις θέλουμε, όχι για να βγούμε από το Μνημόνιο, αλλά για να φύγει το ΠΑΣΟΚ διότι είναι προφανές ότι δεν μπορεί» (12.6.2011). Την επομένη επαναλάμβανε: «Όχι, το ΔΝΤ δεν είναι κανένας Βελζεβούλ. Και η Ευρώπη συμμετέχει σε αυτό. Είναι το καλύτερο εργαλείο σήμερα στον κόσμο, που φτιάχνει χαλασμένες οικονομίες και τα κεφάλαια και η τεχνογνωσία του είναι απαραίτητες και στην Ε.Ε. Τί σύμπλεγμα είναι αυτό με το ΔΝΤ τελικά; Σας πληροφορώ ότι από τους τρεις της Τρόικας, πάντα ο του ΔΝΤ είναι ο πιο χαλαρός και υπέρ μας. Οι άλλοι δύο της Ε.Ε. και της ΕΚΤ μας ξεσκίζουν, διότι μας θεωρούν αφερέγγυους που δεν τηρήσαμε τις συμφωνίες μας! Κοντολογίς κανένα πρόβλημα δεν υφίσταται στην κυριαρχία μας από τις αποκρατικοποιήσεις, θα έπρεπε να τις έχουμε κάνει πολύ νωρίτερα. Θα είχαμε πιάσει και πολύ καλύτερες τιμές, αλλά κάλλιο αργά παρά ποτέ» (13.6.2011).
Σε ερώτηση οπαδού του για το ξεπούλημα του εθνικού πλούτου ο Α.Γ. δεν διστάζει ούτε στιγμή: «Έχω γράψει σε ειδικό άρθρο ότι η πώληση κρατικής περιουσίας, ούτε έγκλημα είναι ούτε αμαρτία. Το κράτος εισπράττει φόρους από κάθε οικονομική δραστηριότητα στη χωρά, άρα καλύτερα να έχουν ιδιώτες περιουσία και να την αξιοποιούν και να αποδίδουν φόρους στο κράτος, παρά να την έχει το κράτος και να κάθεται» (27.3.2011).
Την ίδια μέρα θα επανελθεί: «Επειδή είστε άσχετος με τα οικονομικά, αλλά το παραδέχεστε και αυτό είναι προς τιμήν σας, θα σας το εξηγήσω πολύ απλά. Η Παιδεία χρειάζεται χρήματα. Χρήματα θα εισπράττει το κράτος από τους φόρους που θα παίρνει από τις χιλιάδες νέες ιδιωτικές επενδύσεις που θα γίνουν, πάνω σε έρημα κρατικά οικόπεδα, αναξιοποίητα κρατικά ακίνητα, έρημες
κρατικές παραλίες, ακατοίκητες κρατικές βραχονησίδες κλπ. Όταν όλα αντά αντί να είναι έρημα, ακατοίκητα και αναξιοποίητα θα έχουν πουληθεί σε ιδιώτες, εκτός από τα χρήματα που θα έχουν εισπραχθεί άπαξ και θα έχουν μειώσει το χρέος και άρα θα ελευθερώνουν κρατικούς πόρους και για την Παιδεία και για την Υγεία και άλλες κρατικές λειτουργίες, το κράτος αντί να έχει βάρος μία αναξιοποίητη περιουσία, θα εισπράττει εκατομμύρια επιπλέον ευρώ για να τα ξοδεύει και στην Παιδεία».
Μ’ αυτή τη λογική, «η πώληση ή όχι της ΔΕΗ για μένα είναι εντελώς δευτερεύον θέμα» (5.5.2011). Κάποιοι, ακόμα και μέσα από το ΛΑΟΣ αντιδρούν, αλλά ο γραμματέας επιμένει: «Πρώτον το κόμμα μας είναι γενικά υπέρ των αποκρατικοποιήσεων, επικρατεί όμως η άποψη ότι στρατηγικοί τομείς, όπως η ενέργεια καλό είναι να μείνουν στο κράτος, αρκεί να είναι παραγωγικοί. Ευτυχώς το κόμμα μας δεν είναι σταλινικού τύπου και ιμπορούμε να έχουμε και διαφορετικές γνώμες. Εγώ προσωπικά είμαι υπέρ της ιδιωτικοποιήσεως των πανιών, διότι πολύ απλά δημόσια και παραγωγική επιχείρηση δεν μπορεί να υφίσταται! Είναι πράγματα μεταξύ τους αντίθετα» (14.6.2011).
Το σχήμα που έχει υπόψη ίου για τους δημόσιους υπαλλήλους ο Α.Γ. διατυπώνεται στις 23.4.2010:
«Ένα κράτος το οποίο μετά βίας θα χρειαζόταν 300.000 δημοσίους υπαλλήλους για να λειτουργήσει απέκτησε 1.300.000 δημοσίους υπαλλήλους. Αυτοί για να κάνουν την παραμικρή εργασία, κατά κανόνα, όχι όλοι βέβαια, ζητούσαν φακελάκι. Το κόστος όλου αυτού του γραφειοκρατικού μηχανισμού πάνω στην αγορά το υφίσταντο οι επιχειρήσεις οι οποίες αύξαναν την τιμή των προϊόντων τους, με αποτέλεσμα να καταστρέφεται η ανταγωνιστικότητα της χώρας».
Η άποψη αυτή ταιριάζει βέβαια με την υπόδειξη του τότε αρχηγού του Γ. Καρατζαφέρη προς τον προκάτοχό του στο υπουργείο Υγείας Δ. Αβραμόπουλο να αναθέσει «σ’ έναν ιδιωτικό φορέα όλες ης αξονικές, όλες ιις μαγνητικές, όλα τα εγκεφαλογραφήματα» για να ίου έρθει «φθηνότερα». Ήταν τότε που βασικός υποστηρικτής του ΛΑΟΣ ήταν ο ιδιοκτήτης της αλυσίδας των Ιατρικών Κέντρων.
Την ίδια περίοδο ο Α.Γ. πρωτοστατούσε στις περικοπές των μισθών των δημοσίων υπαλλήλων: «Δεν έχουμε καμία ανοχή. Έχουμε πει ότι έχουμε υπερβολικά πολλούς δημοσίους υπαλλήλους. Η μαζική απόλυσή τους, όμως, θα μπορούσε, πυροδοτώντας την ύφεση, να οδηγήσει σε χειρότερες καταστάσεις για όλους. Εμείς λέμε να μειωθεί το μισθολογικό κόστος του δημοσίου, έτσι ώστε να είναι οι μέσες αποδοχές τους κάτω από τις μέσες αποδοχές του ιδιωτικού τομέα» (1.6.2011).
Τρεις μέρες αργότερα εισηγείται το κόψιμο των μισθών των δημοσίων υπαλλήλων στο μισό: *Είμαστε αναφανδόν υπέρ των ιδιωτικών υπαλλήλων, γι’ αυτό και υποστηρίζουμε τη μεγάλη μείωση του μισθολογικού κόστους του Δημοσίου. Τα χρήματα που θα εξοικονομούσαμε π.χ. με 250.000 απολύσεις, θα τα εξοικονομήσουμε στο πολλα-πλάσιο εάν μειώσουμε π.χ. τις αποδοχές τους στο μισό. Έτσι ξεπερνάμε και τα συνταγματικά κωλύματα. Και αν δεν βγαίνουν, ας ψάξουν για άλλη δουλειά» 4.6.2011).
Μετά την είσοδό του στη Νέα Δημοκρατία όχι μόνο δεν αλλάζει άποψη, αλλά γίνεται ακόμα πιο σαφής, δίνοντας μάλιστα και… φυλετικό χαρακτήρα στην αντίθεσή του προς τους υπαλλήλους του δημοσίου τομέα: «Το Δημόσιο είναι για τους άχρηστους, όχι για τους Έλληνες»(3.4.2013).
Όσο για τις λαϊκές αντιδράσεις που είχε προκαλέσει η εφαρμογή του πρώτου Μνημονίου, ο κ. Γεωργιάδης διαμαρτυρόταν για το γεγονός ότι εκείνο που πυροδοτούσε τις κινητοποιήσεις ήταν τα οικονομικά ζητήματα: «Ακούω συνεχώς για τον λαό uας που κατεβαίνει στους δρόμους. Ναι, μαζική η συμμετοχή στο χθεσινό συλλαλητήριο. Πού ήταν όλος αυτός ο κόσμος, για το Μειαναστευτικό; Για το Σκοπιανό; Για το Σχέδιο Ανάν; Μόνον για τα λεφτά κατεβαίνει τελικώς ο Έλληνας στον δρόμο και αυτό είναι τιμητικό;» (21.5.2010).
Και να σκεφτεί κανείς ότι τότε είχαμε κυβέρνηση Γιώργου Παπανδρέου. Μετά από την ένταξή του στη Νέα Δημοκρατία θα πάψει να βλέπει αντίσταση του λαού: «Ποιες αντιδράσεις βρε πουλί μου;» θα γράψει στις 6.3.2012. «Τα πιο πολλά μόνοι μας έπρεπε να τα έχουμε κάνει! Αμάν!»
Ειδικά για τις κινητοποιήσεις στα Πανεπιστήμια ο κ. Γεωργιάδης έχει τη λύση: «Όταν αρχίσει όμως ο πόλεμος και θα καταλάβουν τα μισά Πανεπιστήμια, εμείς Θα είμαστε εκεί για να ζητούμε να μπει η Αστυνομία μέσα και να τους βγάλει σηκωτούς» (28.8.2011). Μοντέλο του έχει τον δήμαρχο Τζουλιάνι της Νέας Υόρκης: «Η Μητροπολιτική Αστυνομία ήταν ανελέητη! Και έδειρε και σκότωσε και έκανε τα πάντα για να διώξουν όλους τους εγκληματίες από την Νέα Υόρκη» (18.2.2010).
Το σωφρονιστικό του πρότυπο είναι η δικτατορία, όταν κατά τη γνώμη του οι φυλακές ήταν άδειες: «Οι 5ε φυλακές επί Επταετίας είχαν λευκή σημαία, δηλαδή άνευ κρατουμένων. Ελευθερία τότε δεν είχαμε, είχαμε όμως ησυχία και ασφάλεια».
Κάποιος πρέπει να ενημερώσει τον κ. Αντιπρόεδρο για τις φυλακές και τις εξορίες επί χούντας…
Αφήστε μια απάντηση