Από τον Σύλλογο Υπαλλήλων Βιβλίου – Χάρτου – Ψηφιακών Μέσων Αττικής, λάβαμε και παραθέτουμε:
Ακρίβεια ‒ Νέο εργασιακό νομοσχέδιο ‒ αυταρχισμός. Όλα για τα κέρδη των εργοδοτών.Τελικά, το μόνο φθηνό είναι η εργασία μας
Η «νέα» παλιά κυβέρνηση είναι εδώ και συνεχίζει απρόσκοπτα το έργο της. Εδώ και δύο χρόνια βλέπουμε κάθε μήνα το εισόδημά μας να διαρκεί όλο και λιγότερο. Ο πληθωρισμός στα είδη πρώτης ανάγκης και της ενέργειας καλπάζει και αυξάνει το κόστος ζωής. Φαγητό, ρεύμα, βενζίνη πωλούνται σε τιμές δυσανάλογες των αμοιβών μας, «σπάζοντας» τα αντίστοιχα φράγματα άλλων ευρωπαϊκών χωρών με μισθούς διπλάσιους, ενώ από τον Σεπτέμβριο αναμένονται και νέες ανατιμήσεις σε βασικά αγαθά. Η προεκλογική «αύξηση» στον βασικό μισθό (περίπου 30 ευρώ καθαρά) δεν ήταν αύξηση, αλλά κακόγουστη προεκλογική φάρσα σε βάρος μας.
Χωρίς καμία αξία είναι για κυβέρνηση και εργοδότες η αξιοπρέπεια και η ασφάλειά μας. Στο πλαίσιο που έχει διαμορφώσει ο ν. Χατζηδάκη με τη διάλυση του Σώματος Επιθεώρησης Εργασίας, τη νομιμοποίηση παράνομων απολύσεων και την ποινικοποίηση της συνδικαλιστικής δράσης έχουν αυξηθεί κατακόρυφα τα φαινόμενα εργοδοτικής αυθαιρεσίας. Από τα «δικά» μας αδήλωτα και παράνομα 10ωρα και 12ωρα, απαγόρευση κοινωνικοποίησης στους χώρους εργασίας, παρακράτηση δεδουλευμένων, μη απόδοση αδειών ασθενείας και φυσικά η (αγαπημένη στον κλάδο) αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά ορισμένων αφεντικών μέχρι τα ακραία φαινόμενα που αναφέρθηκαν το καλοκαίρι σε άλλους εργασιακούς χώρους: ξυλοδαρμοί εργαζομένων που ζητούν τα δεδουλευμένα τους και εργασία σε αντίξοες και επικίνδυνες συνθήκες στη θάλασσα και στους δρόμους του καύσωνα.
Τώρα, έρχεται να προστεθεί και το νέο σχέδιο νόμου της κυβέρνησης περί «διαφανών και προβλέψιμων όρων εργασίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση». Με πρόσχημα τη συμμόρφωση στην κοινοτική οδηγία 2019/1152 η κυβέρνηση θεσμοθετεί νέα δώρα στα αφεντικά, ώστε να προστατέψει και να αυξήσει την κερδοφορία των επιχειρήσεων, να δημιουργήσει ένα πεδίο εργασιακής και κοινωνικής ισοπέδωσης, χωρίς δικαιώματα για τους εργαζόμενους, χωρίς υποχρεώσεις για τους εργοδότες. Αυτό διαφημίζουν για να έρθουν… οι περιβόητοι επενδυτές. Η έμμεση επέκταση του 8ωρου σε 13ωρο με την παράλληλη απασχόληση σε πάνω από έναν εργοδότη είναι ένας εμπαιγμός στις καθημερινές μας ανάγκες. Ένας εργαζόμενος που θα εκμεταλλευτεί αυτό το «δικαίωμα» που όλο χαρά ανακοίνωσε ο υπουργός Εργασίας Άδωνις Γεωργιάδης θα αμείβεται με το αστρονομικό ποσό των 1.083 ευρώ. Στις 13 ώρες εργασίας προστίθεται και ο χρόνος του διαλείμματος, αφού βάση του ν. Χατζηδάκη δεν υπολογίζεται ως εργάσιμος, οπότε καταλήγει ο εργαζόμενος να είναι όλη την ημέρα «στο πόδι». Εργοδότες που διαθέτουν δύο ή παραπάνω εταιρείες ήδη τρίβουν τα χέρια τους στην ιδέα απασχόλησης του ίδιου εργαζόμενου σε διαφορετικές επιχειρήσεις του Ομίλου, ώστε να γλιτώσουν την καταβολή υπερωριών. Ολοήμερη εργασία για απολαβές που με το ζόρι καλύπτουν τις βασικές μας ανάγκες, αυτός είναι ο εργασιακός μεσαίωνας που θα ενταθεί με το νομοσχέδιο-έκτρωμα.
Μετά το 8ωρο, επόμενος στόχος τους το 5ήμερο. Με αρχή τις επιχειρήσεις συνεχούς παραγωγής ή επιχειρήσεις με δυνατότητα λειτουργίας 6 και 7 ημέρες με σύστημα βαρδιών, επιχειρείται η θέσπιση της δυνατότητα του εργοδότη να απασχολεί τους εργαζόμενους και 6η ημέρα, με προσαύξηση 40%. Αντί για προσλήψεις (μην και πέσει η ανεργία κάτω από το 10% και χρειαστεί να επανέλθουν οι 3ετίες), εξόντωση των εργαζομένων και κέρδος για τους βιομηχάνους, Παράλληλα, απαλλάσσει τις επιχειρήσεις (όχι μόνο αυτές για τις οποίες προβλέπει την 6ήμερη εργασία, αλλά όλες όσες χρησιμοποιήσουν την ψηφιακή κάρτα εργασίας) από την έγκαιρη δήλωση αλλαγών ή τροποποιήσεων στα ωράρια εργασίας, ενώ για τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας δεν θα είναι απαραίτητη η αίτηση του εργαζόμενου, αλλά θα αρκεί η εντολή του εργοδότη. Οι συμβάσεις μας γίνονται λευκή επιταγή στα χέρια κάθε αφεντικού και όλοι κατανοούμε ότι το δηλωμένο ωράριο θα γίνει σιγά-σιγά από υποχρεωτικό ενδεικτικό.
Το νέο νομοσχέδιο όμως δεν σταματά εδώ: με την εισαγωγή συμβάσεων μηδενικού χρόνου δημιουργεί εργαζόμενους που δεν ξέρουν πού, πότε και αν θα έχουν δουλειά. Το μόνο που θα καθορίζει η σύμβαση αυτή είναι η αμοιβή, ενώ ο χρόνος, η διάρκεια και η τοποθεσία της εργασίας μένουν ανοικτά. Η μόνη εξασφάλιση που έχει ο εργαζόμενος είναι η «έγκαιρη» ειδοποίησή του. Εμμέσως καταργούνται μια σειρά από βασικά δικαιώματα, όπως η άδεια ή το επίδομα ασθενείας, και δημιουργείται μια δεξαμενή εργαζομένων σε καθεστώς ομηρίας, ώστε να μπορέσει η «υγιής επιχειρηματικότητα» να συρρικνώσει το μισθολογικό κόστος και να παρουσιάσει κέρδη για τα αφεντικά λειτουργώντας ακόμα και απεργοσπαστικά. Ο συνδυασμός των παραπάνω μέτρων είναι εφιαλτικός και αφήνει τον εργαζόμενο κυριολεκτικά στην τύχη του: πάντα διαθέσιμος, με ελάχιστα θεμελιωμένα δικαιώματα, χωρίς να μπορεί να υπολογίσει ούτε τον ελεύθερό του χρόνο. Ενδέχεται να εργαστεί από 0 έως και 78 ώρες την εβδομάδα, χωρίς να γνωρίζει πότε, πού και αν. Η αμοιβή για 6ήμερη 13ωρη εργασία, 349 ευρώ μεικτά μαζί με την προσαύξηση. Την άλλη εβδομάδα, αν μπορεί ακόμα να σταθεί, βλέπουμε. Αλλιώς σειρά έχει ο επόμενος.
Η κυβέρνηση γνωρίζει πόσο εξοργιστικά είναι τα μέτρα αυτά για τον κόσμο της εργασίας και προχωρά σε αυτά με πλήρη συνείδηση. Γι’ αυτό άλλωστε συμπληρώνει αυτά τα μέτρα σύγχρονης δουλείας με νέους περιορισμούς στις συνδικαλιστικές ελευθερίες και στο δικαίωμα στην απεργία. Νέες ποινές φυλάκισης, αλλά και εξαντλητικές χρηματικές ποινές απειλούν τους απεργούς που θα περιφρουρήσουν τις κινητοποιήσεις και τους αγώνες τους. Η κυβέρνηση εδώ πρωτοτυπεί και δείχνει τις πραγματικές της διαθέσεις αφού, για πρώτη ίσως φορά, ορίζεται ελάχιστη και όχι μέγιστη ποινή για το «παράπτωμα», σε αντίθεση δηλαδή με ό,τι ισχύει ακόμα και για τα πιο σοβαρά ποινικά αδικήματα κατά της ζωής και της ελευθερίας. Για την κυβέρνηση φαίνεται τίποτα δεν είναι πιο απεχθές από εργαζόμενους που διεκδικούν και δεν υποτάσσονται. Το παράδειγμα του Συλλόγου Ελλήνων Αρχαιολόγων είναι εξάλλου πρόσφατο και ενδεικτικό.
Οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να αφήσουμε αυτές τις θηριωδίες αναπάντητες. Ο Σύλλογός μας, σε συνεργασία με άλλα ταξικά σωματεία και εργατικές συλλογικότητες, διοργανώνει παρέμβαση και διαδήλωση στις 14 Σεπτεμβρίου με πρόταση την ΚΗΡΥΞΗ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗΣ ΠΑΝΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΑΠΕΡΓΙΑΣ πριν την ψήφιση του νομοσχεδίου. Αν δεν τους σταματήσουμε τώρα σύντομα θα δούμε τα μέτρα αυτά να επεκτείνονται παντού.
Όλα τα παραπάνω κάνουν ακόμα πιο επιτακτική την ανάγκη ενίσχυσης των εργατικών σωματείων. Τα σωματεία είναι η συλλογική μας φωνή, η μόνη που μπορεί να μιλήσει για εμάς και τα δικά μας προβλήματα. Τα σωματεία μπορούν δώσουν συλλογικό αγώνα για να ανατραπεί αυτή η πολιτική και να ακυρώσουν το νομοσχέδιο αυτό πριν ψηφιστεί (δεν είναι τυχαίο που επιλέχθηκε αυτό ως ένα από τα πρώτα της νέας κυβέρνησης). Αλλά για να το κάνουν αυτό, χρειάζονται τη δική μας ενεργή συμμετοχή και στήριξη.
Ο ΣΥΒΧΨΑ θα συμμετάσχει ενεργά στις συζητήσεις και στον συντονισμό των πρωτοβάθμιων σωματείων και εργατικών συλλογικοτήτων, απέναντι στο νομοθετικό έκτρωμα που σχεδιάζεται. Ο συντονισμός καλεί σε Εργατική Διαδήλωση για την απόσυρση του αντεργατικού νομοσχεδίου Γεωργιάδη την Πέμπτη 14/9 στις 18:30 στην πλατεία Κλαυθμώνος.
Ο Σύλλογός μας επίσης προετοιμάζεται για τις εκλογές και καλεί σε Εκλογο-απολογιστική Συνέλευση στις 22/10. Η μεγάλη συμμετοχή σε αυτή αλλά και σε όλες τις υπόλοιπες δράσεις και διαδικασίες είναι απαραίτητο βήμα για την ενίσχυση του Συλλόγου ενόψει των μεγάλων δυσκολιών που θα αντιμετωπίσουμε. Κουβεντιάζουμε στους χώρους δουλειάς, ενημερώνουμε συναδέλφους για τις δράσεις του Συλλόγου και παίρνουμε μέρος στις συζητήσεις και τις διαδικασίες. Ο Σύλλογος είμαστε εμείς, οι άνθρωποι του κλάδου και μόνο με τη δική μας ενεργή συμμετοχή μπορούμε να κάνουμε τη φωνή μας να ακουστεί. Ο υπουργός ‒αφεντικό άλλωστε στον κλάδο‒ δηλώνει πως «αφουγκράστηκε τον κόσμο της εργασίας» για να σχεδιάσει το νομοσχέδιο αυτό και όλοι ξέρουμε από ποιους συγκροτείται ο δικός τους κόσμος. Αφού δεν θέλουν αυτοί να μας αφουγκραστούν, θα τους υποχρεώσουμε ΕΜΕΙΣ να μας ακούσουν.
Αφήστε μια απάντηση