Του Γιώργη Γιαννακέλλη
“Την λαϊκή ρήση “πολύ λάδι και τηγανίτα τίποτα”, πιθανόν να την γνωρίζετε. Ε, και στην υπόθεση του τεράστιου σκανδάλου των ηλεκτρονικών υποκλοπών θα έχει δικαίωση αυτή η έκφραση. Ρισκάρω αυτή την εκτίμηση γιατί έχω κολλήσει πολλά ένσημα στο πολιτικό πεζοδρόμιο και έχω αποκτήσει μια σχετική εμπειρία το πώς αντιμετωπίζουν και αντιπαρέρχονται χωρίς σοβαρές λαβωματιές, οι δεξιές κυβερνήσεις παρόμοιες αποκαλύψεις. Και ειδικά αυτές που έχουν επικεφαλής έναν Μητσοτάκη”. έγραφα σαν σήμερα, πριν ακριβώς ένα χρόνο σ’ αυτόν τον ιστότοπο.
Σήμερα, όπως αναφέρει η ειδησεογραφία, δικαιώνονται αυτές οι εκτιμήσεις. Μπορεί να υπήρξαν δεκάδες αν όχι εκατοντάδες αποκαλυπτική δημοσιεύματα, τα οποία δεν δεν διαψεύστηκαν αλλά για τον Αρειο Πάγο δεν υπήρξε κοινό κέντρο παρακολουθήσεων μεταξύ ΕΥΠ και άλλων κρατικών αρχών, με το παράνομο λογισμικό παρακολούθησης Predator.
Όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά στο σημείο 6 της ανακοίνωσης, «συνάγεται αναντίλεκτα ότι δεν υπήρξε καμία απολύτως εμπλοκή με το κατασκοπευτικό λογισμικό predator ή οποιοδήποτε άλλο παρόμοιο λογισμικό κρατικής υπηρεσίας και δη της Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών (ΕΥΠ), της Αντιτρομοκρατικής (Δ.Α.Ε.Ε.Β.) και γενικότερα της ΕΛΑΣ (Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη) ή οποιουδήποτε κρατικού λειτουργού».
Αντίθετα κατά την κρίση των ανώτατων εισαγγελέων, προκύπτουν επαρκείς ενδείξεις για πραγματικούς ιδιοκτήτες εταιρειών που με τον έναν ή τον άλλον τρόπο ενεπλάκησαν στην υπόθεση για το αδίκημα της παραβίασης απορρήτου επικοινωνιών, το οποίο όμως κατά τον χρόνο τέλεσης της αξιόποινης πράξης ήταν πλημμέλημα και ως εκ τούτου ισχύει η επιεικέστερη διάταξη και η υπόθεση θα παραπεμφθεί απευθείας στο ακροατήριο. (Πιασ’ τ’ αυγό και κούρεφτο δηλαδή).
Σε ένα κόσμο άδικο, δεν μπορεί να υπάρχει δικαιοσύνη για όλους. Αυτό που αναφέρεται σαν “Δικαιοσύνη” δεν είναι παρά ένας δομημένος μηχανισμός, πυλώνας του καπιταλιστικού συστήματος, σκληρά ταξικά και πολιτικά προσανατολισμένος. Και προφανώς δεν υφίσταται η θεωρία του Μοντεσκιέ περί διάκριση των τριών εξουσιών του κράτους. Σε όλα τα κράτη της κοινοβουλευτικής αστικής δικτατορίας, είναι παραμύθι τα περί “αδέσμευτης και ανεξάρτητης δικαιοσύνης”.
Και μόνο το γεγονός ότι οι ηγεσίες των ανωτάτων δικαστηρίων που ελέγχουν τους υφιστάμενους τους “δικαστικούς λειτουργούς” διορίζονται από την Κυβέρνηση, τα λέει όλα.
Γνωρίζοντας αυτή την πραγματικότητα δεν μας εντυπωσιάζει η αποκάλυψη που είχε κάνει η εφημερίδα Documento η οποία με άρθρο που υπογράφει ο εκδότης του εντύπου, Κώστας Βαξεβάνης μας μιλάει ότι η αστική δικαιοσύνη, “έχει μετατραπεί σε γιουσουφάκι της κυβέρνησης, χωρίς αυτονομία και αξιοπρέπεια”.
Αφήστε μια απάντηση