Οι απαγορεύσεις του κυρίου “Χρυσοχουντίδη” θα μπορούσαν να γίνουν κυριολεκτικά “χαρτί τουαλέτας πεταμένο στο καλάθι”

Γράφει ο Νίκος από Βόλο

Παρουσιάστε! Αρμ!!

(Τι; Πού; Πώς; Είπατε κάτι;/ Τρισαλί μας, βρε νομάτοι!/Ζούμε στου Εικοστού του Πρώτου, στου ’25, τον Απρίλη;/ Ή η παλιά “Εικοστή Πρώτη τ’ Απριλιού” έχει ανατείλει;).  Διαλέγετε και παίρνετε.

Κι όμως. Οι απαγορεύσεις αυτές του εν λόγω κυρίου “Χρυσοχουντίδη” θα μπορούσαν να γίνουν κυριολεκτικά “χαρτί τουαλέτας πεταμένο στο καλάθι” και μάλιστα σε χρόνο ρεκόρ, αν όλα τα λεγόμενα προοδευτικά κι αριστερά κόμματα και όλες οι οργανώσεις της λεγόμενης επαναστατικής Αριστεράς συμφωνούσαν σήμερα κι άρχιζαν σε εβδομαδιαία βάση να διοργανώνουν οι ίδιες μια σειρά μουσικών συναυλιών κι άλλων εκδηλώσεων, από κοινού στα Εξάρχεια, κόντρα στα φασιστικά φιρμάνια του υπουργείου κρατικής καταστολής.

Συναυλίες πχ, με κάθε είδους μουσική τόσο στην Κεντρική πλατεία των Εξαρχείων, όσο και στις άλλες γειτονιές και στο λόφο του Στρέφη. Με μαζική και δυναμική πολιτική συμμετοχή όλων των κομματικών και νεολαιίστικων οργανώσεων τους στην Αθήνα, κατεβάζοντας από κοινού κι οργανωμένα χιλιάδες, δεκάδες χιλιάδες κόσμο εκεί.

Τι θα έκανε τότε το κατασταλτικά φασισταριό του Μητσοτάκη; Θα κουβάλαγε στα Εξάρχεια όλη τη μπατσαρία του για να δείρει τόσο κόσμο; Ε, όχι δα! “Ο διάολος θα το έπαιρνε και θα το σήκωνε” αυτό, όπως και κάθε άλλο, καθεστώς τότε, αν αυτό αποκοτούσε μια τέτοια επιχείρηση καταστολής πολλών χιλιάδων οργανωμένων ανθρώπων.

Η μπατσαρία του μαύρου- κατάμαυρου, σημερινού ή αυριανού κυρίου “Χρυσοχουντίδη” μπορεί να δρα κατασταλτικά στα Εξάρχεια και παντού, μόνο όταν απέναντί της έχει λιγοστό κι ανοργάνωτο κόσμο, δηλαδή όταν απέναντι στους “Ράμπο” και στους “Ρομποκόπ” του καθεστώτος βρίσκονται μόνο κάποιες μικρές συλλογικότητες μερικών δεκάδων ή το πολύ μερικών εκατοντάδων ανθρώπων, συνήθως του λεγόμενου αντιεξουσιαστικού χώρου χωρίς ουσιαστική μαζικότητα και κυρίως χωρίς την κατάλληλη οργάνωση αντιμετώπισης της κρατικής βίας.

Αν όμως οι μπάτσοι της μαύρης αντίδρασης έχουν απέναντί τους οργανωμένο πλήθος και κυρίως ένα πλήθος αποφασισμένο να σπάσει τις φασιστικές απαγορεύσεις και βέβαια -στην ανάγκη- να μη διστάσει να …”αλλάξει τον αδόξαστο” σε οποιονδήποτε καθεστωτικό λακέ, σε οποιονδήποτε θρασύτατο “σταυρωτή” που θα τολμήσει να του επιτεθεί, τότε βέβαια οι “ένστολοι παλικαράδες μας” μαζεύονται, κονταίνουν τα χεράκια τους και “την κάνουν με πλάγια πηδηματάκια”, όσες εντολές κι να έχει εκδώσει άνωθεν ο οποιοσδήποτε κύριος “Χρυσοχουντιδης”, ο κάθε λόγής και κάθε απόχρωσης εκπρόσωπος της καθεστωτικής τυραννίας.

Απέναντι στον οργανωμένο κι αποφασισμένο λαό, η Ιστορία μάς διδάσκει ότι γίνηκαν …”ρόμπες ξεκούμπωτες” όχι μόνο οι … “Ράμπο” και οι “Ρομποκόπ” τύπου ρωμέικων ΜΑΤ, (που κατά βάση είναι γκροτέσκες φιγούρες αμόρφωτων κι εντελώς απολίτιστων, ακαλλιέργητων ανθρωπάκων που δεν έχουν καν τα φόντα και τα εφόδια για να κάνουν καμία άλλη, απολύτως χρήσιμη στην κοινωνία εργασία), αλλά πολύ,- πολύ πιο φοβεροί και τρομεροί από δαύτους, σαν εκείνους τους μαύρους εκατονταρχίτες, τους Κοζάκους και την Οχράνα του τσάρου στη Ρωσία ή σαν τους ταγματαλήτες και τους γκεσταπίτες αιματοπότες του εγχώριου κατοχικού καθεστώτος το 1943-44...

Εδώ όμως, ακριβώς εδώ βρίσκεται σήμερα και η όλη αδυναμία του λαού μας και η αντίστοιχη ισχύς του απαίσιου Μητσοτακικού -και του εν γένει, του όλου εκμεταλλευτικού κατάμαυρου καθεστώτος της Ελλάδας: τα υποτιθέμενα Αριστερά, Κομμουνιστικά και Επαναστατικά κόμματα και κινήματα που δρουν στην Ελλάδα του 2025, και πρωτίστως όσα από αυτά έχουν κοινοβουλευτική παρουσία και αντίστοιχους στόχους και προσανατολισμούς για κοινοβουλευτική ενίσχυσή τους, δεν έχουν καμία, απολύτως καμία διάθεση, δεν έχουν καμία απολύτως χαραγμένη πολιτική γραμμή ούτε για από κοινού αντικατασταλτική δράση εκεί που καταπατείται η λευτεριά του λαού μας, ούτε -πολύ περισσότερο- για την από κοινού οργάνωση μιας τέτοιας μαζικής κινητοποίησης που θα έσπαγε και θα σάρωνε τις κάθε λογής κρατικές -φασιστικές απαγορεύσεις, τού κάθε απόχρωσης λαογδάρτη υπουργού ή πρωθυπουργού, χωρίς να ληφθεί υπόψη καμία απολύτως απαγόρευση της καθεστωτικής μπατσαρίας.

Πολύ δε περισσότερο, δεν έχουν καμία όρεξη για μια τέτοια κινητοποίηση που με κοινή πολιτική διακήρυξη θα λέει εκ των προτέρων, ανοιχτά ότι αυτή γίνεται για να σαρωθεί στην πράξη η απαγόρευση των κυβερνώντων, των κοινοβουλευτικών φασισταράδων τυράννων και για να ξεκουμπιστεί αμέσως από τα Εξάρχεια η οργανωμένη επί πολλά χρόνια τώρα κρατική τρομοκρατία.

Δεν υπάρχει δυστυχώς ούτε η πρόθεση ούτε η διάθεση αυτά τα κόμματα που αναφέρουμε να σπάσουν ποτέ στην πράξη την οποιαδήποτε απαγόρευση που το μαύρο καθεστώς την προβάλλει ως “επιβολή της τάξης και της νομιμότητας”. Δυστυχώς στην “Αριστερά μας” επικρατεί ως απαράβατος κανόνας εκείνη η φράση-κατάντια του “αείμνηστου” Ηλία Ηλιού από το 1961, ότι εν μέσω σχεδίου “Περικλής” αυτός κι ΕΔΑ επρόκειτο να … ταράξουν τους κυβερνώντες αντιδραστικούς τρομοκράτες της ΕΡΕ στη … νομιμότητα! Και μη χειρότερα δηλαδή. Έτσι αυτά τα κόμματα από πολλές δεκαετίες έχουν αφήσει το εκμεταλλευτικό καθεστώς με την κοινοβουλευτική μάσκα να βγάζει τις απαγορεύσεις του όπου κι όποτε αυτό θέλει, χωρίς καμία ουσιαστική λαϊκή αντίσταση στις φασιστικές απαγορεύσεις.

Δεν έχουν καμία, δυστυχώς καμία απολύτως διάθεση τα κόμματα “μας” αυτά να στείλουν με καλά συγκροτημένη κινητοποίηση πολλών ανθρώπων τους κρατικούς τρομοκράτες του εκμεταλλευτικού καθεστώτος να πάνε και να κάτσουν να λουφάξουν ησύχως, πολλά …χιλιόμετρα μακριά από τις πλατείες όπου οι λαϊκές μάζες θα οργανώνουν ελεύθερα όλες τις συναυλίες τους και όλες τις πολιτικές και πολιτιστικές εκδηλώσεις τους, χωρίς φυσικά να δίνουν καμία απολύτως αναφορά, ούτε ευπιθεστάτην “αίτηση άδειας” γι’ αυτές στους …επιγόνους των Ταγμσταλήτηδων και των Χουνταίων, σ’ αυτούς που τυραννάνε ακόμα αυτόν τον τόπο.

Γι’ αυτό δυστυχώς και βρίσκει το έδαφος “να κουνάει” τόσο αναιδέστατα “τα αφτιά, τη μύτη και την διχαλωτή ουρά του” στο λαό μας ο κάθε λογής κύριος “Χρυσοχουντίδης”. Γιατί το ξέρει πολύ καλά ο μπαγάσας ότι -έτσι όπως είναι σήμερα τα πράγματα στην ευρύτερη Αριστερά μας, δεν έχει το φόβο της, δεν έχει την ανησυχία ότι θα βρει από δαύτη για τα καλά το …μάστορή του.