«Η Ελλάδα πετάει». «Έχουμε ανάπτυξη». «Περάσαμε την κρίση». Τα ακούμε ξανά και ξανά από τους τηλεοπτικούς μαϊντανούς της κυβέρνησης, με μπροστάρη τον Άδωνι Γεωργιάδη, που με ύφος πατρικής αυταρέσκειας μοιράζει «επιτυχίες» από τα κανάλια.
Και όμως, η πραγματικότητα τσακίζει κόκαλα.
Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της Eurostat, το 46% των Ελλήνων δεν μπορεί να αντέξει το κόστος μιας εβδομάδας διακοπών τον χρόνο. Άλλες έρευνες (ΙΕΛΚΑ, Alco) φτάνουν και παραπάνω: ένας στους δύο δηλώνει ότι δεν θα κάνει διακοπές φέτος. Δηλαδή η μισή κοινωνία δεν θα δει ούτε μια μέρα θάλασσα.
Αλλά η κοροϊδία δεν σταματά εκεί.
Την ώρα που οι κυβερνώντες φτιάχνουν PowerPoint με «επενδυτικές επιτυχίες», ο μέσος πραγματικός μισθός έχει μειωθεί κατά 1,1% σε σχέση με το 2019 και συνολικά κατά 32,8% από το 2009. Παρότι ο κατώτατος μισθός αυξήθηκε, η αγοραστική δύναμη έχει καθηλωθεί και η Ελλάδα παραμένει στο 52% του ευρωπαϊκού μέσου όρου — το ίδιο ακριβώς ποσοστό με πριν πέντε χρόνια. Μια χώρα παγιδευμένη στην «ανάπτυξη χωρίς εργαζόμενους».
Περίπου 3 στους 10 εργαζομένους δηλώνουν ότι δεν μπορούν να καλύψουν τις προσωπικές τους ανάγκες. Οι εργαζόμενοι των 800 και 900 ευρώ καλούνται να πληρώσουν ενοίκια 600 και 700 ευρώ, λογαριασμούς που διπλασιάστηκαν, και μετά να πάνε και… διακοπές.
Όλα αυτά τη στιγμή που η κυβέρνηση Μητσοτάκη δίνει απλόχερα δισεκατομμύρια σε εργολάβους, καναλάρχες, εξοπλιστικά και φοροαπαλλαγές στους μεγάλους «επενδυτές» της χώρας. Για το κεφάλαιο υπάρχουν «fast track» λύσεις· για τον εργαζόμενο λαό, υπάρχουν μόνο ακρίβεια, φόροι και εξαθλίωση.
Και ο Άδωνις; Βγαίνει και μιλά για ανάπτυξη. Πού τη βλέπει; Στο Χίλτον και τα «πεντάστερα» της Μυκόνου; Στους δείκτες της Goldman Sachs; Ή μήπως στις δηλώσεις των κατεστραμμένων νοικοκυριών που πλέον δεν ονειρεύονται ούτε διακοπές αλλά απλώς… να πληρώσουν τη ΔΕΗ;
Η πραγματική Ελλάδα δεν είναι στα γραφήματα του Σταϊκούρα. Είναι στο σούπερ μάρκετ που ο κόσμος κόβει βασικά είδη. Είναι στη λαϊκή που φεύγει ο άλλος με μια σακούλα πατάτες και ένα κολοκυθάκι. Είναι στις οικογένειες που μένουν στην Αθήνα Αύγουστο γιατί δεν βγαίνει το νοίκι.
Ας τελειώνουμε με το παραμύθι. Η ανάπτυξη που διαφημίζει το καθεστώς Μητσοτάκη είναι ανάπτυξη για λίγους — για τα αφεντικά, τους μεγαλοξενοδόχους, τις τράπεζες και τις πολυεθνικές. Για τον λαό, υπάρχει μόνο φτώχεια, κοινωνικός αποκλεισμός και δουλειά χωρίς δικαιώματα.
Η αντίσταση σε αυτή τη βαρβαρότητα είναι ζήτημα ζωής. Η ταξική αντεπίθεση δεν μπορεί να περιμένει.
Αφήστε μια απάντηση