Το νέο εξώφυλλο του The Economist (9 Αυγούστου 2025) δεν θα περνούσε απαρατήρητο, ακόμη κι αν δεν συνοδευόταν από την εικόνα-σοκ της ισοπεδωμένης Γάζας. Ο τίτλος “Why Israel must hold itself to account” δεν προέρχεται από μια αριστερή, φιλειρηνική εφημερίδα. Προέρχεται από το κατεξοχήν έντυπο της διεθνούς οικονομικής ελίτ, φερέφωνο της παγκόσμιας ολιγαρχίας, όργανο υπεράσπισης των συμφερόντων των μεγάλων επιχειρήσεων και των αγορών.
Ακριβώς γι’ αυτό, η παρέμβασή του αποκτά ιδιαίτερη βαρύτητα: όταν ακόμη και η «φωνή των αφεντικών» αναγκάζεται να αναγνωρίσει την κλίμακα της καταστροφής και να μιλήσει για λογοδοσία, τότε η ηθική χρεοκοπία του ισραηλινού κράτους είναι πλέον αδύνατον να κρυφτεί.
Το άρθρο παραδέχεται ότι ο πόλεμος, που παρουσιάστηκε ως «δίκαιη» απάντηση στις επιθέσεις της 7ης Οκτωβρίου 2023, έχει χάσει κάθε στρατηγικό σκοπό. Δεν πρόκειται πλέον για άμυνα, αλλά για μια εκστρατεία μαζικής καταστροφής, μια «βιβλική» ισοπέδωση που γκρεμίζει όχι μόνο κτήρια, αλλά και το ηθικό κύρος της ισραηλινής δημοκρατίας.
Σημειώνει επίσης την αποτυχία των θεσμών του ίδιου του Ισραήλ να ελέγξουν ή να τιμωρήσουν εγκλήματα πολέμου, ενώ το διεθνές δίκαιο εμφανίζεται ανίσχυρο, χωρίς ουσιαστικούς μηχανισμούς επιβολής.
Και έχει ιδιαίτερη σημασία αυτό το άρθρο:
Όταν η κριτική προέρχεται από την Αριστερά, οι κυβερνήσεις μπορούν να την αγνοούν ως «ιδεολογική». Όταν όμως προέρχεται από την καρδιά του καπιταλιστικού συστήματος, δείχνει ότι η πραγματικότητα έχει φτάσει σε σημείο που δεν μπορεί να διαστρεβλωθεί.
Η The Economist δεν κινείται από αλληλεγγύη στους Παλαιστινίους, αλλά από την ανησυχία ότι η ανεξέλεγκτη βαρβαρότητα πλήττει την ίδια τη σταθερότητα που χρειάζονται οι αγορές και τα καθεστώτα-σύμμαχοι.
Αφήστε μια απάντηση