Η ντροπή της ΕΛ.ΑΣ. στα Βορίζια: Αστυνομικοί στα 50 μέτρα… και τίποτα! Βίντεο-ντοκουμέντο αποκαλύπτει την ολιγωρία απέναντι στους οπλοφόρους εγκληματίες.

Σε ένα ακόμα επεισόδιο της καθημερινής τραγωδίας που ζει η ελληνική κοινωνία υπό την “προστασία” της Ελληνικής Αστυνομίας, ένα βίντεο-ντοκουμέντο από τα Βορίζια έρχεται να βάλει τα πράγματα στη θέση τους.

Εκεί όπου οι “ήρωες” της τάξης και της ασφάλειας, που ξεσπαθώνουν εύκολα σε ειρηνικούς διαδηλωτές για να δείξουν τον “ανδρισμό” τους, έμειναν παγωμένοι σαν αγάλματα μπροστά σε οπλισμένους κακοποιούς. Και όχι απλά παγωμένοι: Στα 50 μέτρα από τον τόπο του εγκλήματος, τέσσερις αστυνομικοί περίμεναν… ενισχύσεις που δεν ήρθαν ποτέ, ενώ οι πυροβολισμοί αντηχούσαν σαν προειδοποίηση από μαφιόζικη ταινία.

Το βίντεο από κάμερα ασφαλείας, που αποκαλύπτεται από ρεπορτάζ τηλεοπτικής εκπομπής και αναπαράγεται από το in.gr, δεν αφήνει περιθώρια για δικαιολογίες. Οι πυροβολισμοί –ριπές από καλάσνικοφ και άλλα αυτόματα– ξεσπούν ξαφνικά, σκορπίζοντας τον τρόμο. Οι κάτοικοι τρέχουν απεγνωσμένα να σωθούν, μαζεύουν τα παιδιά τους, κλειδώνονται στα σπίτια τους ή φεύγουν με ό,τι αυτοκίνητο βρουν μπροστά τους. Και οι αστυνομικοί; Δύο από τη Διεύθυνση Εγκληματολογικών Ερευνών και δύο από το Τμήμα Εξουδετέρωσης Εκρηκτικών Μηχανισμών, δίπλα σε ένα περιπολικό, στον πάνω δρόμο, στα 50 μέτρα από το χάος. Ακίνητοι. Ατάραχοι. Χωρίς να τρέξουν, χωρίς να ερευνήσουν, χωρίς να κυνηγήσουν τους δράστες που, σύμφωνα με το βίντεο, σπεύδουν να κρύψουν τα όπλα τους και να εξαφανιστούν. Περιμένουν εκεί… 30 ολόκληρα λεπτά! Μέχρι τις 11:45, ενώ οι πυροβολισμοί έχουν σωπάσει από τα πρώτα λεπτά.

Ούτε ένας δεν κινείται προς τον τόπο του συμβάντος. Ούτε μια εντολή, ούτε μια κίνηση. Μόνο ηλεκτρονικές κραυγές για ενισχύσεις, που –φυσικά– δεν φτάνουν ποτέ. Όπως δηλώνει ο Γιώργος Καλλιακμάνης, πρώην πρόεδρος των αστυνομικών υπαλλήλων Νοτίου Αττικής, “αντελήφθησαν τους πυροβολισμούς και ζήτησαν βοήθεια”. Και; Τίποτα.

Η ΕΛ.ΑΣ., που ξέρει να “προστατεύει” τα συμφέροντα κράτους και εργοδοτών και να καταστέλλει τα λαϊκά κινήματα, δείχνει ξανά το αληθινό της πρόσωπο: Μια δύναμη που αδιαφορεί όταν πρόκειται για την ασφάλεια των φτωχών γειτονιών, αλλά είναι πάντα έτοιμη για τα δακρυγόνα και τα γκλοπ στις πορείες εργατών και νεολαίων. Και φυσικά πρόθυμη πάντα όταν πρέπει να συνδράμει τα φανς για να πετάξουν στο δρόμο κάποια λαϊκή οικογένεια για να της πάρουνε το σπίτι.