Στις 22 Δεκέμβρη 2002, έφυγε ξαφνικά από τη ζωή ο Joe Strummer, ο εμβληματικός frontman των The Clash, σε ηλικία μόλις 50 ετών, από ένα αδιάγνωστο συγγενές καρδιακό ελάττωμα.
Δεν ήταν απλώς ένας punk rock σταρ. Ήταν ένας γνήσιος πολιτικοποιημένος καλλιτέχνης, ένας διεθνιστής που με τη φωνή και τους στίχους του πολέμησε τον ρατσισμό, τον φασισμό, την εκμετάλλευση και τον ιμπεριαλισμό, εμπνέοντας γενιές αγωνιστών σε όλο τον κόσμο.
Από τον John Mellor στον Joe Strummer
Γεννημένος ως John Graham Mellor στις 21 Αυγούστου 1952 στην Άγκυρα της Τουρκίας (λόγω της διπλωματικής εργασίας του πατέρα του), ο Strummer μεγάλωσε σε διάφορες χώρες – Αίγυπτο, Μεξικό, Γερμανία – πριν εγκατασταθεί στην Βρετανία. Αυτή η πολυπολιτισμική παιδική ηλικία διαμόρφωσε τον διεθνισμό του: Μια βαθιά κατανόηση ότι οι λαοί του κόσμου είναι ενωμένοι ενάντια στην καταπίεση.
Στα μέσα της δεκαετίας του ’70, ως squatter στο Λονδίνο, έπαιξε αρχικά με τους pub rockers 101ers. Η μεταμόρφωσή του ήρθε το 1976, όταν είδε τους Sex Pistols και εντάχθηκε στους The Clash, μαζί με τον Mick Jones, τον Paul Simonon και τον Topper Headon.
Οι Clash δεν ήταν απλώς punk: Ήταν η μοναδική μπάντα που μετρούσε (“The Only Band That Matters”), όπως τους αποκάλεσε το Rolling Stone.
Πολιτική δέσμευση και διεθνισμός
Οι στίχοι του Strummer ήταν όπλα: Το “White Riot” (1977) καλούσε τους λευκούς νέους να εξεγερθούν όπως οι μαύροι ενάντια στην αστυνομική βία. Το “Spanish Bombs” υμνούσε τον ισπανικό εμφύλιο και τους αντιφασίστες. Το “Washington Bullets” καταδίκαζε τον ιμπεριαλισμό από τη Χιλή του Πινοσέτ μέχρι το Αφγανιστάν.
Υποστήριξε ενεργά το Rock Against Racism και την Anti-Nazi League ενάντια στην άνοδο του National Front στη Βρετανία των ’70s. Συναυλίες για απεργούς πυροσβεστών, για τα θύματα του Πινοσέτ, για τον Νέλσον Μαντέλα.
Οι Clash έπαιξαν reggae, dub, rockabilly – μουσικές από όλο τον κόσμο – σπάζοντας τα σύνορα του punk και φωνάζοντας διεθνιστική αλληλεγγύη.
Ακόμα και μετά τη διάλυση των Clash το 1986, με τους Mescaleros (1999-2002), συνέχισε: Άλμπουμ όπως το Global a Go-Go γιόρταζαν την παγκόσμια μουσική κουλτούρα, ενώ καταδίκαζε τον πόλεμο και την εκμετάλλευση.
Σε εποχές που ο φασισμός σηκώνει κεφάλι, που ο ιμπεριαλισμός σπέρνει πολέμους, η φωνή του Strummer ηχεί πιο δυνατά: “If you’re after getting the honey, then you don’t go killing all the bees”.
Αφήστε μια απάντηση