Είναι εξαιρετικά δύσκολο για μια γυναίκα της καλής κοινωνίας να ανακατεύεται με την πλέμπα και γενικώς με ανθρώπους που ούτε τη δυνατότητά της να συμπεριφέρεται σαν ίση προς ίσους με τους εστεμμένους της Ευρώπης κατανοούν, αλλά κινδυνεύει κιόλας να της βουτήξουν και το μονόπετρο από το δάχτυλο.
Η κ. Γιάννα Αγγελοπούλου τα έχει πει ξεκάθαρα όλα αυτά στην Αυτοβιογραφία της. Εκεί, στη σελίδα 235, μιλάει για τη συνήθειά της να καπνίζει πούρα και στην άνεση που ένιωθε δίπλα στους εστεμμένους: «Ήταν αδιανόητο να το σπαταλήσω αυτό το πλεονέκτημα παριστάνοντας ότι ήμουν κάτι μέτριο, μόνο και μόνο για να μην ταράξω τη συνείδηση των σοσιαλιστών».
Και για τότε που το πλήθος γιόρταζε την κατάκτηση του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος στο ποδόσφαιρο, μιλάει η κ. Αγγελοπούλου. Είχε κατεβεί κι αυτή στον δρόμο:«τόσο ενθουσιάστηκα, που άνοιξα το παράθυρο και άρχισα να χαιρετάω όποιον έφθανα. Η ασφάλεια συνοδείας δεν έδειχνε ευτυχής: γνώριζα όμως ότι ούτε εγώ κινδύνευα, ούτε το μονόπετρο!», γράφει στη σελίδα 341.
Ναι, αλλά πάθος της είναι η πολιτική. Και έχει σοβαρά κριτήρια για την εκάστοτε εμπλοκή της, όπως αναφέρει στη σελίδα 79, μιλώντας για τη συνεργασία της με τη Ν.Δ.: «ασφαλώς, την επιλογή μου αυτή τη διευκόλυνε το γεγονός ότι η ΝΔ έδειχνε να πλησιάζει πάλι στην εξουσία».
Αφήστε μια απάντηση