Της Τ. Γ
“Θέλω να απευθυνθώ στον Παύλο και να του πω πως ήταν τιμή μου παιδί μου να πολεμήσω για σένα. Ήταν τιμή μου να σπαράξω για σένα που αξίζεις όλη μου τη ζωή. Ακόμα κι αν σε μια άλλη ζωή ήξερα όλα όσα θα συμβούν, θα σε επέλεγα ξανά γι΄ αυτά τα 34 χρόνια, τα πιο ευτυχισμένα… Ψέλνω μέσα μου τα τροπάρια των φονιάδων, για να βρει πάλι ρίζα το χορτάρι και με την ελπίδα μόνο πλέον και τη χάρη σας εύχομαι να αντέξετε…”.
Απόσπασμα από τη συνέντευξη της Μάγδας Φύσσα στην Χρύσα Λύκου.
Και κάθε φορά ανακαλύπτεις πως όσα και να πεις για τη Μάγδα Φύσσα, είναι λίγο… Γιατί κάθε φορά ξεπερνά τις λέξεις, κάθε φορά νοιώθεις πως πραγματικά δεν χωρά πουθενά.
Αξιοπρέπεια; Δύναμη; Αγώνας; Πίστη; Ήθος; Όχι, δεν φτάνουν να αποδώσουν το ανάστημα της Μάνας, της Αγωνίστριας, της Αντιφασίστριας… Και ναι, είναι απ΄ τις λίγες φορές που νοιώθουμε και μεις υπερήφανοι. Όχι με κείνη την “εθνική περηφάνεια” των πολλών που φουντώνει σε αθλητικές επιδόσεις ομοεθνών μας, που με την δική τους προσπάθεια καταφέρνουν… Μα με αυτή την περηφάνεια, πως με τούτη την ηρωίδα Μάνα , μοιραζόμαστε την ίδια ιδεολογία, πορευόμαστε στους ίδιους δρόμους, βρισκόμαστε στην ίδια πλευρά της ιστορίας…
Της ιστορίας που όσες δεκαετίες κι αν περάσουν ανεξίτηλα χαραγμένο θα φέρει το όνομα του Παύλου. Ο ΠΑΥΛΟΣ ΖΕΙ, ΘΑ ΤΟΥΣ ΤΣΑΚΙΣΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΝΑΖΙ.
Αφήστε μια απάντηση