Γράφει ο Νίκος από Βόλο
Με την ευκαιρία της σημερινής μαύρης επετείου της επιβολής της αμερικανοκίνητης στρατιωτικο- φασιστικής χούντας των συνταγματαρχών, σας στέλνω, αγαπητοί σύντροφοι, ένα κείμενο που γράφτηκε πριν από 11 χρόνια και κάτι μήνες, τον Ιούλιο του 2014.
Αυτό δημοσιεύθηκε στην ιστοσελίδα του Εργατικού Αγώνα ως ένδειξη διαμαρτυρίας για την ανήκουστη κατάντια του τόπου μας τότε, όταν έφτασε -στα σαράντα χρόνια της λεγόμενης μεταπολίτευσης- να κυβερνάται από μία αντιδραστικότατη σύμπραξη της παραδοσιακής δεξιάς με το απολειφάδι του πάλαι ποτέ ΠΑΣΟΚ του διαβόητου “παπαρδέλα” Βενιζέλου, από ένα συναπάντημα δηλαδή που είχε για πρωθυπουργό του το Σαμαρά και για υπουργό Υγείας το διαβόητο χουντοφασίστα Βορίδη, δηλαδή τον τέως αρχηγό της νεολαίας των Χουντικών και πιστό υμνητή του Παπαδόπουλου, έναν Βορίδη που μόλις είχε διαδεχθεί τον έτερο ταλε- κουαλε χουντοφασίσταρο Γεωργιάδη (ή ‘Μπουμπούκο της κυρα-Ευγενίας”) στο ίδιο αυτό υπουργικό πόστο.
Ήταν η εποχή που η μαύρη δεξιοπασοκική συμμορία είχε υπουργό της των εσωτερικών το Μητσοτάκη -τζούνιορ, ο οποίος μάλιστα είχε φτιάξει και ένα νομοσχέδιο περί “αξιολόγησης” των υπαλλήλων του δημοσίου, με το οποίο προβλεπόταν μέχρι και το ακριβές ποσοστό όσων θα έπαιρναν οπωσδήποτε… βαθμό “κάτω από τη βάση” κάθε χρόνο -για να υπάρχει η αιτία απόλυσής τους με την πρώτη ευκαιρία.
Μόλις δηλαδή η συμμορία θα έβρισκε τον τρόπο να καταργήσει τις συνταγματικές διατάξεις περί “μονιμότητας” στο δημόσιο…
Φυσικά το σχέδιο νόμου που σκάρωσαν τότε ο Μητσοτάκης κι όλα αυτά τα μαύρα κοράκια, κατ’ εντολήν των διαβόητων εγκληματιών, των διεθνών τοκογλύφων της μνημονιακής τρόικας, βρήκε απέναντί του μαζική αντίσταση από το εργατικό κίνημα και δεν κατάφερε τότε να επιβληθεί, καθώς μάλιστα όλα έδειχναν ότι η συμμορία των Σαμαροβενιζέλων λαογδαρτηδων μάλλον σύντομα θα πήγαινε …στα τσακίδια. Υπήρχε τότε, ως εναλλακτική υποτίθεται λύση ή ελπίδα, η αυταπάτη (και η σκόπιμη απάτη) που έσπερνε στο λαό η δήθεν Αριστερά του Τσίπρα…
Αλλά τέλος πάντων… βρισκόμασταν ακόμα στο καλοκαίρι του 2014 κι οι σαλτιμπάγκοι του Τσίπρα διακηρύσσαν ότι όλοι οι νόμοι και τα σχέδια τα αντιλαϊκά του δεξιοπασοκικού βούρκου με κερασάκι τα όρνια της χούντας θα πήγαιναν κατευθείαν στον απόπατο της Ιστορίας μαζί με τους εμπνευστές τους, μόλις θα γινόταν κυβέρνηση ο …ΣΥΡΙΖΑ. Έτσι πολλοί δημόσιοι υπάλληλοι και ιδιαίτερα στο χώρο της Υγείας έστελναν τότε στο καλάθι με τα χαρτιά τουαλέτας τους αξιολογικούς φετφάδες του Κούλη και του Βορίδη με την υποσημείωση: παλιοτόμαρα του φασισμού, λίγα θα είναι πια τα ψωμιά σας!…
Τότε λοιπόν, στα τέλη εκείνου του Ιούλη, ο τέως τσεκουροφόρος Επενίτης, ο πρώην … σύντροφος του Μιχαλολιάκου στο παπαδοπουλικό μόρφωμα (ενός Μιχαλολιάκου που τον είχαν αναγκαστικά μπουζουριάσει στον Κορυδαλλό οι Σαμαροβενιζέλοι μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, κυρίως για να του αποσπάσουν υπέρ της ΝΔ, σταδιακά, τη χρυσαυγίτικη πελατεία του…), ο Βορίδης λοιπόν, που τότε σιμά κοντά είχε διαδεχτεί το Γεωργιάδη στο υπουργείο Υγείας, βγήκε με θράσος χιλίων πιθήκων, τις μέρες ακριβώς της 40ης επετείου της Μεταπολίτευσης, για να υπερασπιστεί τους νόμους περί αξιολόγησης των υπαλλήλων.
Στην αδιανόητη αυτή κατάντια της, Ελλάδας του καλοκαιριού του 2014, που έφτασε στο σημείο να την ξανακυβερνάνε με έπαρση τα περιτρίμματα της Χούντας, αναφέρεται το άρθρο του “Νικηφόρου Αλμυριώτη”, που φιλοξενήθηκε στον Εργατικό Αγώνα, ένα κείμενο που συνδυάζει τον πεζό καταγγελτικό του λόγο με μερικά δείγματα έμμετρης σάτιρας, από τα πρώτα μάλιστα αυτού του συγκεκριμένου δημοσιολόγου, που μέχρι τότε ήταν σχεδόν κατ αποκλειστικότητα πεζογράφος πολιτικός αναλυτής…
Σήμερα, στην 58η επέτειο της επιβολής της Χούντας, τη δύστυχη χώρα μας, που περιμένει και περιμένει, δίχως κανένα αποτέλεσμα επί τόσα χρόνια, ένα “Πάσχα των Ελλήνων” που θα έλεγε κι ο μεγάλος Σικελιανός, την τυραννάει ανελέητα μια κοινοβουλευτική χούντα θατσεροχουντικών μαφιόζων που “παίζουν μπάλα” χωρίς κανένα ουσιαστικό αντίπαλο σε επίπεδο κοινοβουλευτικής πολιτικής.
Την τυραννάει μια χούντα χωρίς τανκς για την ώρα, με τις αλυσίδες καμωμένες από τα δολάρια με τα οποία οι τωρινοί χουνταίοι έχουν εξαγοράσει κι ελέγχουν όλα τα καίρια πόστα στο χώρο της συστημικής ενημέρωσης. Τη δυναστεύουν ο Μητσοτάκης με τους ίδιους εκείνους χουντικούς υπουργούς που φιγουράριζαν και το 2014…
Έντεκα χρόνια μετά και όχι μόνο όλα μοιάζουν σαν να μην πέρασε μια μέρα, με τους Βορίδη, Γεωργιάδη, Πλεύρη και σία πάντοτε στην … εξουσία, όχι μόνο με ένα ολόκληρο συρφετό από παρόμοια φυντάνια που προέκυψαν στη δημοσιότητα μετά το 2019, όχι μόνο με τα απολειφάδια του θατσεροσημιτισμού, τους Χρυσοχοΐδη, Φλωρίδη και Πιερρακάκη στο ρόλο των τριών σωματοφυλάκων του Μητσοτακικού καθεστώτος, αλλά δυστυχώς με τον εργαζόμενο ελληνικό λαό σε αφάνταστα χειρότερη θέση εν συγκρίσει με το καλοκαίρι του 2014, με όλα τα δικαιώματά του είτε τσακισμένα νομοθετικώς ή εντελώς τυπικά και το χειρότερο χωρίς ελπίδα και χωρίς αισιοδοξία… Χωρίς για την ώρα να βλέπει από πουθενά μια χαραμάδα “φως αναστάσιμο” μέσα σε όλη αυτή τη μαύρη μαυρίλα.
Χωρίς να ελπίζει στην απελευθέρωσή του και στη γιατρειά του από όλη αυτή τη φασιστική χολέρα, που χωρίς μεν τη στρατιωτική στολή αλλά με κουστούμι και γραβάτα, και με συνοδεία τις ορδές των ΜΑΤ και των Αρειοπαγιτών τηβεννοφόρων εντολοδόχων της “θύει και απόλλυσι” καθημερινά επί εξαετία. Παρά κάτι, για μια ακόμη εφταετία…
Αφού λοιπόν “ακόμη τούτη την άνοιξη ραγιάδες-ραγιάδες”, αφού ακόμη μας δυναστεύουν όλοι αυτοί που ξέρουμε, αφού οι γνωστοί πασάδες του σουλτάνου σήμερα θα το γλεντάνε σήμερα όπως κάθε χρόνο, στην πραγματική … ,”εθνική τους επέτειο” του …1967, θυμήθηκα κι εγώ απόψε εκείνο το παλιό άρθρο του συντρόφου “Νικηφόρου”.
Μου φάνηκε ,-για άλλη μια φορά εξαιρετικά επίκαιρο- και το στέλνω στο Βαθύ Κόκκινο για να διαβαστεί ίσως κι από νέους και παλιότερους φίλους αναγνώστες, έτσι ώστε να μη σβήνει ποτέ η ιστορική μας μνήμη. Η απαραίτητη προϋπόθεση, για να μπορέσει κάποτε αυτός ο λαός ξανά “να φέρει το σεφέρι” της Λευτεριάς και του Δικαίου, ανασταίνοντας εκ νεκρών τον τόπο τούτο από τα μαύρα κοράκια και τις ακρίδες που τον λυμαίνονται. Καλή ανάγνωση.
Ο Νίκος από το Βόλο. 21-4-2025.
Αφήστε μια απάντηση