Γράφει ο Νίκος από Βόλο
Πριν από μια περίπου εβδομάδα, αγαπητοί φίλοι και σύντροφοι, την Πέμπτη 17 του Απρίλη 2025, είδε το φως της δημοσιότητας από τις στήλες του ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ ένα δημοσίευμα με τίτλο: «Ενθουσιασμό και συγκίνηση, αλλά και γνώση πρόσφερε το ταξίδι στη Βουλγαρία της Τομεακής Οργάνωσης Εκπαιδευτικών της Κ.Ο. Αττικής του ΚΚΕ».
Το κείμενο αυτό γράφτηκε για να ενημερωθεί το αναγνωστικό κοινό της εφημερίδας, σχετικά με τις εντυπώσεις από μια επίσκεψη αυτής της οργάνωσης του ΚΚΕ στη σημερινή Βουλγαρία, όπου οι συμμετέχοντες εκδρομείς γνωρίστηκαν με μια σειρά από ιστορικά μνημεία της γειτονικής χώρας που συνδέονται με την απελευθέρωσή της από το φασισμό, την επανάσταση της 9ης του Σεπτέμβρη 1944 και το πέρασμα της Βουλγαρίας στο δρόμο της Λαϊκής Δημοκρατίας και του Σοσιαλισμού μετά τον πόλεμο. Κάμποσα από αυτά τα μνημεία μάλιστα, που συνδέονται με τον Σοβιετικό Κόκκινο Στρατό, που τσάκισε κι εκμηδένισε τις ορδές των ναζί και στη Βαλκανική Χερσόνησο, το σημερινό αμερικανόδουλο καθεστώς της καπιταλιστικής παλινόρθωσης τα έχει προσημειώσει για κατεδάφιση, σύμφωνα με τις πληροφορίες του παραπάνω ρεπορτάζ.
Αυτή όμως είναι -ας πούμε- μόνο η συναισθηματική πλευρά αυτής της εκδρομής στη σημερινή Βουλγαρία. Γιατί, όπως διαφαίνεται από το ίδιο το ρεπορτάζ της εφημερίδας, ο κυριότερος σκοπός αυτής της επίσκεψης και της ξενάγησης στα μνημεία ήταν άλλος: οι διοργανωτές της εκδρομής, οι καθοδηγητές των εκπαιδευτικών της Αττικής του ΚΚΕ θέλησαν, με αφορμή τα ιστορικά αυτά μνημεία της Βουλγαρίας, να οργανώσουν μια …αναλυτική διδασκαλία στους εκδρομείς, για να εμπεδώσουν τις θέσεις της ηγεσίας του τωρινού ΚΚΕ σχετικά με τεράστιας σημασίας ζητήματα της Ιστορίας του Κομμουνιστικού Κινήματος, όπως η θέση της Κομμουνιστικής Διεθνούς για το Αντιφασιστικό Λαϊκό Μέτωπο και για το χαρακτήρα του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου, η στρατηγική και η τακτική των κομμουνιστικών κομμάτων στον αντιφασιστικό εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα, ο χαρακτήρας και η σημασία της λαϊκοδημοκρατικής εξουσίας που νίκησε στα Βαλκάνια, πλην της Ελλάδας, και σε όλη την Ανατολική Ευρώπη μετά τον πόλεμο.
Θέσεις, που, όπως έχει επανειλημμένα εκτιμηθεί και αναλυθεί δημόσια, από πολλούς και από τον γράφοντα, καμιά απολύτως σχέση δεν έχουν με τις σχετικές εκτιμήσεις του Διεθνούς Κομμουνιστικού Κινήματος και του ίδιου του ΚΚΕ, προπάντων δε του παλιού επαναστατικού ΚΚΕ που σαρώθηκε από το ρεβιζιονισμό μετά το 1956…
Ταυτόχρονα, όμως, με τις «αναλύσεις» αυτές που έγιναν στη διάρκεια της εκδρομής, για την ιστορία του κινήματος, όπως τουλάχιστον φαίνεται από το ίδιο αυτό ρεπορτάζ της εφημερίδας, δεν φαίνεται να εθίγησαν, να συζητήθηκαν ή να αναλύθηκαν κάποια άλλα πολύ πιο φλέγοντα και καίρια ζητήματα, που εδώ και τρεις τουλάχιστον δεκαετίες βαραίνουν σαν πέτρα ασήκωτη την παγκόσμια εργατική τάξη και φυσικά και την ελληνική και τη βουλγαρική: τα ζητήματα της επικράτησης του ρεβιζιονισμού και της καπιταλιστικής παλινόρθωσης που συνόδευσε την κατάρρευση των ρεβιζιονιστικών κομμάτων και κρατών το 1989-91. Με όσα συνεπάγεται αυτή η εξέλιξη…
Με αφορμή λοιπόν αυτό το άρθρο του ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ απέστειλα ταχυδρομικώς, σε μορφή χειρογράφου προς την εφημερίδα και μέσω αυτής προς την ΚΕ του (σημερινού) ΚΚΕ την παρακάτω επιστολή που προτίθεμαι να κοινοποιήσω και προς όλο το λαό μας, μέσω της επαναστατικής αυτής έπαλξης, του ΒΑΘΕΟΣ ΚΟΚΚΙΝΟΥ, που λέει πάντα την καθαρή και τίμια αλήθεια χωρίς περιστροφές ή αποσιωπήσεις.
Η επιστολή μου αυτή, γραμμένη την Παρασκευή 18-4-2025 έχει ως εξής:
Προς το ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ και την ΚΕ του τωρινού ΚΚΕ
Ένσταση στο περιεχόμενο του δημοσιεύματος για το ταξίδι των εκπαιδευτικών σας στη σημερινή Βουλγαρία
Αντί να στέλνετε στη σημερινή Βουλγαρία-μπανανία των ιμπεριαλιστών της Δύσης τα στελέχη σας για να κάνουν εκεί …μάθημα για τη δήθεν «στραβή» ή έστω «αντιφατική» στρατηγική του Αντιφασιστικού Λαϊκού Μετώπου (που γλίτωσε τον κόσμο από τη ναζιφασιστική λαίλαπα)…
Αντί να αναπτύσσετε και εκεί, μέσω αυτών των στελεχών σας τις νεόκοπες θεωρίες για ένα δήθεν «αστικό» κράτος στη Βουλγαρία μετά την 9η Σεπτεμβρίου 1944, που τη διακυβέρνηση πήρε με επανάσταση το αντιφασιστικό αυτό Πατριωτικό Μέτωπο («λησμονώντας ότι η αντιφασιστική πάλη τότε σε λαούς, όπως οι Βαλκανικοί, ισοδυναμούσε με τη δημοκρατική-αντιιμπεριαλιστική επανάσταση κι ότι τα νέα λαϊκοδημοκρατικά καθεστώτα στο ξεκίνημά τους ισοδυναμούσαν με τη «δημοκρατική δικτατορία του προλεταριάτου και της αγροτιάς» αυτή δηλαδή που ώθησε άμεσα ή ταχύτατα την επανάσταση να περάσει στο σοσιαλιστικό της στάδιο)…
Αντί δηλαδή να προσπαθείτε μέσα από μιαν εκδρομή –πάνω κυριολεκτικά στα ερείπια που άφησε πίσω της η κατάρρευση του 1989-1991- να δικαιώσετε την τωρινή γραμμή σας σχετικά με την ιστορία του κομμουνιστικού κινήματος, μήπως θα ήταν πολύ προτιμότερο και πολύ πιο χρήσιμο να κάνετε εκεί μια συζήτηση ή μια ανάλυση για το πώς έφτασε η Λαϊκοδημοκρατική Βουλγαρία στην κατάρρευση εκείνη, που ακόμη στοιχειώνει τις ζωές των λαών όλου του κόσμου, κι όχι μόνο του αδερφού βουλγαρικού λαού;
Μήπως λοιπόν θα έπρεπε οι συμμετέχοντες στην εκδρομή αυτή να προβληματιστούν πρωτίστως για το πώς τέλος πάντων ένα κόμμα σύμβολο του διεθνούς επαναστατικού κινήματος, όπως το ΚΚ Βουλγαρίας, το κόμμα του Γκεόργκι Δημητρώφ έπεσε στα γρανάζια του χρουστσιοφικού ρεβιζιονισμού μετά το 1956 και έτσι φρενάρισε, και στην πορεία αντέστρεψε- τη διαδικασία της οικοδόμησης του σοσιαλισμού στη χώρα;
Μήπως οι εκδρομείς σας και οι καθοδηγητές τους, οι εκπαιδευτικοί του ΚΚΕ θα έπρεπε με την ευκαιρία να αναζητήσουν τι είδους ιδεολογία ανέπτυξε τελικά η ρεβιζιονιστική ηγεσία του βουλγαρικού ΚΚ στη θέση του Μαρξισμού-Λενινισμού, έτσι ώστε ο Τόντορ Ζίβκωφ, ο …άνθρωπος- φερέφωνο υπ’ αριθμόν 1 του Νικήτα Χρουστσιώφ και στη Βουλγαρία και σε όλα τα Βαλκάνια, αφού πρώτα «ξεσκόνισε» και «λιβάνισε» όσο κανένας άλλος τον αδίστακτο, «σαλταρισμένο» και αρχιβλακέντιο εκείνον αρχηγό του 20ου και του 22ου συνεδρίου του ΚΚΣΕ, έπειτα, μετά το 1964-65, σαν να μην τρέχει τίποτα, «έγλειφε» επί 20 σχεδόν χρόνια τον Μπρέζνιεφ και τους δύο επιγόνους του, παπαγαλίζοντας και προωθώντας άκριτα ό,τι οι μπρεζνιεφικοί ήθελαν σχετικά με την … «περιορισμένη κυριαρχία» και τη «αναγκαία εξειδίκευση της βουλγαρικής οικονομίας στα πλαίσια της “σοσιαλιστικής διεθνοποίησης και ολοκλήρωσης” (κάνοντας δηλ. τη χώρα παράρτημα της ρεβιζιονιστικής-σοσιαλιμπεριαλιστικής πλέον μητρόπολης, αντί να την ωθήσει σε αυτοδύναμη, ανεξάρτητη και πλήρη ανάπτυξη, στηριγμένη πρωτίστως πάνω στις δυνάμεις της);
Για να καταλήξει ο ίδιος αυτό Τ. Ζίβκωφ –άμα τη εμφανίσει της …Γκορμπατσοφιάδας- να περάσει «εν μιά νυκτί» από το θεώρημα του «ανεπτυγμένου σοσιαλισμού» κατευθείαν στην … «περεστρόικα α λα βουλγαρικά», διακηρύσσοντας επίσημα, ο ίδιος αυτός ηγέτης, ότι τώρα και το βουλγαρικό ΚΚ κάνει στη χώρα του την … «πρεουστρόιτσβο»!!!
Μήπως, επομένως, αυτή ακριβώς η πορεία του ρεβιζιονισμού μέσα στο ΚΚ Βουλγαρίας και στη Λ. Δ. Βουλγαρίας, καθώς και τα οικτρά αποτελέσματά της, η πλήρης διάλυση του (ήδη ανύπαρκτου) σοσιαλισμού σε χρόνο …αστραπής από τους ίδιους τους …τέως γλείφτες κι αυλοκόλακες του Ζίβκωφ, μ’ αρχηγό τους τον διαβόητο εκείνο Πέταρ Μλαντένωφ κι η συνακόλουθη παράδοση όλης της εξουσίας στα «τσατσώνια» των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΟΚ/ΕΕ (αρχίζοντας από κάθαρμα εκείνο με το όνομα Ζέλεφ, για να φτάσουν «νομοτελειακά» πλέον τα πράγματα στους …Δον Κορλεόνε της βουλγαρικής μαφίας, τύπου Μπορισώφ και δε συμμαζεύεται), μήπως –λέω- αυτό ακριβώς και μόνο αυτό θα έπρεπε να είναι το θέμα του …μαθήματός σας στη Σόφια του 2025;
Αυτή η ανάλυση της καταστροφικής τριαντάχρονης πορείας του ρεβιζιονισμού, ο οποίος πέταξε στ’ αζήτητα τις επαναστατικέ υποθήκες των ΛΕΝΙΝ-ΣΤΑΛΙΝ-ΔΗΜΗΤΡΩΦ- κι ο οποίος έφτασε την εργατική τάξη και τη συνεταιρισμένη αγροτιά της Βουλγαρίας να παρακολουθούν, με …απάθεια σχεδόν, την πλήρη κατεδάφιση από τους ίδιους της τους ηγέτες της ήδη καταρρέουσας Λαϊκής Δημοκρατίας στη χώρα τους, αντί να αντιδράσουν εγκαίρως ή ακόμη και την τελευταία στιγμή, αντί δηλαδή να πάρουν τα όπλα και να ξεπατώσουν, αποφασιστικά κι ανελέητα, όλα τα παράσιτα κι όλα τα καθάρματα, κάθε λογής και κάθε μάρκας, αυτή ακριβώς θεωρώ πως είναι η μόνη πραγματικά δημιουργική και χρήσιμη ανάλυση που μπορεί και επιβάλλεται να γίνει και να ξαναγίνει από τους πραγματικούς Κομμουνιστές.
Να γίνει και να ξαναγίνει, ακριβώς πάνω στα ερείπια μιας λαϊκής –και σοσιαλιστικής- δημοκρατίας, σαν εκείνη της Βουλγαρίας, μπροστά στα μνημεία της ύπουλα χιλιοπροδομένης επανάστασης, στα μνημεία εκείνα που τώρα πλέον οι κυβερνώντες …κωλογλείφτες (η λέξη αυτή πλέον με την επίσημη σφραγίδα κι υπογραφή του νέου προέδρου των ΗΠΑ!) του δυτικού ιμπεριαλισμού –τα μαφιόζικα αυτά καθάρματα με τα υπουργικά κοστούμια και με τα αμέτρητα δολάρια στην τσέπη τους, που βγήκαν από την κτηνώδη εκμετάλλευση της εργατικής τάξης και του λαού κι από το ξεπούλημα ολόκληρης της Βουλγαρίας σε ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ επί τριανταπέντε σχεδόν χρόνια- τα έχουν μαρκάρει με πινακίδα που γράφει: «προς κατεδάφιση»… Για να στήσουν προφανώς στη θέση του μνημείου του Κόκκινου Στρατού και στη θέση του μνημείου των Παρτιζάνων τους… ανδριάντες του Τραμπ και του Μπάιντεν (αν βεβαίως αυτουνού του δεύτερου τον ανδριάντα τον επιτρέψει ο Τραμπ-άκουλας!) της Φον ντερ (σκυ)Λάιεν και της Κά(ρ)γιας Κάλας… Δίπλα στα ήδη υπάρχοντα αντίστοιχα σκιάχτρα που προ πολλού έφτιαξαν για να «τιμήσουν» την …τέως βασιλική οικογένεια, τους βούλγαρους ναζιστές δοσίλογους και βεβαίως ορισμένα διεθνή τέρατα του παρελθόντος, όπως ο Ρήγκαν, η Θάτσερ, ο Κολ και δε συμμαζεύεται…
Για σκεφτείτε τα, λοιπόν, κάπως στα σοβαρά όλα αυτά, κυρίες και κύριοι καθοδηγητές του τωρινού ΚΚΕ και τότε ίσως και σεις οι ίδιοι να καταλάβετε στα σοβαρά τι ακριβώς πρέπει από σήμερα να γίνει. Αν πράγματι θέλουμε να ξανασηκώσουμε κάποια στιγμή το κεφάλι και να ανασάνουμε, αν θέλουμε κάποια στιγμή στο μέλλον να ξαναχτιστεί μια ανθρώπινη κοινωνία, μια κοινωνία του πραγματικού Σοσιαλισμού, όχι πια για μας τους ίδιους, που θα έχουμε γίνει χώμα ή στάχτη προ πολλού, αλλά τουλάχιστον για τα αγέννητα ακόμη δισέγγονα μας! (Με την προϋπόθεση πως η ταλαίπωρη ανθρωπότητα θα έχει διαφύγει τον τωρινό άμεσο κίνδυνο της θερμοπυρηνικής της εξάλειψης από τα διηπειρωτικά όπλα μαζικής εξόντωσης που βρίσκονται στα χέρια όλων των αδίστακτων ιμπεριαλιστικών σκυλιών του πλανήτη…)
Με ειλικρινείς χαιρετισμούς
Σύντροφε Νίκο (μου επιτρέπεις να σε προσφωνώ έτσι),με κάλυψε η ανταπάντηση σου, πιστεύω στο μέλλον να βρούμε την χρυσή τομή και να παλέψουμε για μία κοινωνία που ονειρευόμαστε….
Αγαπητέ Σταχάνοφ,θα ήταν εντελώς άχαρο κι ανούσιο την ώρα τούτη να ξαναρχίσουμε δημοσίως την ίδια παμπάλαιη πια “κόντρα” μεταξύ μας από τη στήλη των Σχολίων τού Βαθέος Κόκκινου για το … βαθμό “συνέπειας” και “επαναστατικής καθαρότητας” των θέσεων της ηγεσίας Παπαρήγα και της ηγεσίας Κουτσούμπα. Τα έχουμε πει και ξαναπεί από κάθε άποψη. Το ζήτημα όμως που έθιξε το κείμενό μου, με αφορμή το δημοσίευμα του Ριζοσπάστη για τον ρεβιζιονισμό και για την πορεία του προς την καπιταλιστική παλινόρθωση στη Βουλγαρία και στις άλλες ρεβιζιονιστικές χώρες, αυτό είναι πάντοτε γεγονός φλέγον και καίριας σημασίας για την πορεία προς το μέλλον. Εδώ είναι που απαιτούνται πραγματικά επαναστατικές μαρξιστικές – λενινιστικές απαντήσεις και αντίστοιχη πρακτική δράση του κομμουνιστικού κινήματος. Αυτό είναι που έχει σημασία κι αυτό προσπάθησα να αναδείξω.
Νίκο από τον Βόλο ,τα κομμουνιστικά κόμματα δεν καθορίζουν τις θέσεις τους και τις κινήσεις τους από τις απόψεις καθενός Είναι οργανισμοί με συλλογικές θέσεις και αποφάσεις της πλειοψηφίας και σε κάθε συνέδριο τους εξελίσσονται και μελετώνται λεπτομερώς.Εσυ μην θεωρείς ότι έχεις το αλάθητο και όλοι οι άλλοι κοιμούνται.Για εμένα προσωπικά το ΚΚΕ ,και για πολλούς ακόμα,με την ανάληψη των καθηκόντων της συντρ.Παπαρήγας και μετά το ΚΚΕ το θεωρώ στις
θέσεις του κρυστάλλινο και ολόσωστο.Αφου έχεις άλλες απόψεις να τις κρατήσεις για τον εαυτό σου, γι’αυτό υπάρχουν πλήθος αριστερών παρατάξεων, κομμάτων και αποκομμάτων.Παλεύουμε ο καθένας από το μετερίζι του και μπορεί στην πορεία να συναντηθούμε… Φιλικά ένας σύντροφος από το 1976…..