Παρακολουθούσαμε σήμερα το πρωί (Παρασκευή, 12.10.12) τη συνεδρίαση του Β’ Αυτόφωρου Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Αθήνας στα δικαστήρια της Ευελπίδων. Επειδή η συνεδρίαση άργησε για λίγη ώρα (λόγω απειλής-φάρσας για βόμβα) και επειδή οι δικαστές έπαιρναν μέρος στην αποχή που έχει αποφασίσει η συντεχνία τους, εκφωνούσαν μία προς μία τις υποθέσεις και έπαιρναν δύο αποφάσεις πακέτο: διέκοπταν μέχρι τη λήξη της στάσης εργασίας που πραγματοποιούν και αμέσως αποφάσιζαν αναβολή λόγω παρέλευσης του ωράριου. Με τον τρόπο αυτό αναβλήθηκε και η δίκη των τεσσάρων αλληλέγγυων που είχαν συλληφθεί μετά την επίθεση των ΜΑΤ μέσα στα δικαστήρια. Με τον ίδιο τρόπο αναβλήθηκαν και οι υποθέσεις ανθρώπων που ήθελαν να δικαστούν. Ολα έγιναν σύμφωνα με τους δικονομικούς τύπους και σύμφωνα με την απόφαση της συντεχνίας των δικαστών και εισαγγελέων να απέχουν από τα καθήκοντά τους μετά τις 10 η ώρα κάθε μέρα και με διάθεση να μην ταλαιπωρηθεί ο κόσμος περιμένοντας μέχρι τις 15.00’ για ν’ ακούσει τότε την απόφαση για την αναβολή.
Γυρνώντας μια μέρα πίσω, στο ίδιο δικαστήριο, με διαφορετική σύνθεση, βεβαίως, βλέπουμε να συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο. Οχι για όλες τις δίκες, αλλά για μια συγκεκριμένη δίκη. Αυτή του συντρόφου Γεράσιμου Λιόντου, στελέχους και δημοσιογράφου της «Κόντρας».
Ο κατηγορούμενος ζήτησε αναβολή, λόγω κωλύματος της συνηγόρου του, που έπρεπε να παρευρεθεί σε συνεδρίαση του Μικτού Ορκωτού Δικαστηρίου, στο οποίο εκπροσωπούσε απόντα κατηγορούμενο. Αναβολή που διευκόλυνε και το δικαστήριο, δεδομένου ότι η πρόεδρος είχε ανακοινώσει πως όλη η σύνθεση συμμετέχει στην αποχή και πως στις 10.00’ θα κατέβει από την έδρα. Υποθέσεις για να δικάσει μέχρι τις 10.00’ είχε μπόλικες και κάποιες θα τις ανέβαλε λόγω παρέλευσης ωραρίου (εξαιτίας της αποχής).
Η εισαγγελέας πρότεινε να γίνει δεκτό το αίτημα της αναβολής. Αλλωστε, η υπόθεση πρωτοείσακτη ήταν και κίνδυνος παραγραφής δεν υπήρχε. Η πρόεδρος στράφηκε στην εξ αριστερών της πρωτοδίκη και της μιλούσε για κάμποση ώρα (κρύβοντας το πρόσωπο με ένα φάκελο). Αντίθετα, με την εκ δεξιών της πρωτοδίκη συνεννοήθηκε σχεδόν με τα μάτια. Αστραπιαία. Οπως αποδείχτηκε, η εξ αριστερών της προέδρου ήταν αντικαταστάτρια και προφανώς μπήκε στη σύνθεση την τελευταία στιγμή, οπότε δεν πρόλαβαν να την ενημερώσουν από πριν.
Προς έκπληξη όλων όσων παρευρίσκονταν στην αίθουσα, η πρόεδρος ανακοινώνει ότι το αίτημα της αναβολής απορρίπτεται, επικαλούμενη κάποιον τυπικό λόγο. Ο Γερ. Λιόντος της δίνει πλήρεις εξηγήσεις για τον τυπικό λόγο, όμως η πρόεδρος δεν ακούει τίποτα. «Αν δεν έρθει η δικηγόρος σας μέχρι τις 12 που θα κάνουμε τα αυτόφωρα, θα δικαστείτε ερήμην», του λέει. Ολες οι άλλες υποθέσεις θα δικάζονταν μέχρι τις 10.00’ ή θα αναβάλλονταν, επειδή οι δικαστίνες συμμετείχαν στην αποχή, η συγκεκριμένη υπόθεση, όμως, έπρεπε πάση θυσία να εκδικαστεί, κατά παράβαση της αποχής! Γιατί άραγε; Τι πρεμούρα είχε η πρόεδρος; Η ίδια δεν κατάφερε να κρύψει ότι γνωρίζει καλά την υπόθεση. «Δυο πράξεις είναι, δεν μπορείτε να υπερασπιστείτε μόνος σας τον εαυτό σας;», είπε στον Γερ. Λιόντο! «Εφαγε κάποιο σκάλωμα» η ίδια με τη συγκεκριμένη υπόθεση; Δεν νομίζουμε, ούτε η εν γένει συμπεριφορά της έδειχνε κάτι τέτοιο. Συχνά γινόταν απολογητική, σαν να έλεγε πως είναι υποχρεωμένη να δικάσει τη συγκεκριμένη υπόθεση ό,τι και να γίνει. Από πού όμως προέκυψε η υποχρέωση;
Η συνήγορος Αννυ Παπαρρούσου εγκαταλείπει το ΜΟΔ και τρέχει άρον-άρον από τη Λουκάρεως στην Ευελπίδων, για να εξηγήσει στο δικαστήριο, πριν αυτό κατέβει από την έδρα λόγω αποχής. Εξηγεί το κώλυμα που έχει, παρουσιάζει πρόσθετα έγγραφα, δίνει εξηγήσεις σε όλα, όμως η πρόεδρος δεν ακούει τίποτα. Η συνήγορος της λέει πως κατά την εκτίμησή της δεν υπάρχει περίπτωση να μπορέσει να φύγει από το ΜΟΔ πριν τις 13.30’.
Ενώ ο Γερ. Λιόντος, οι μάρτυρες υπεράσπισης και όσοι αλληλέγγυοι ειδοποιούνται τηλεφωνικά και μπορούν να κατέβουν στην Ευελπίδων στηνόμαστε στις 12.00 στη δικαστική αίθουσα, το δικαστήριο ανεβαίνει στην έδρα 13.10’. Η πλάκα είναι πως και οι δύο ψευδομάρτυρες της ΔΙΑΣ έρχονται εκείνη την ώρα. Αλήθεια, ποιος τους ενημερώνει πότε θα βγει το δικαστήριο στην έδρα;
Μόλις βγαίνουν, χωρίς καν να ζητήσει μια συγνώμη που μας έχει στημένους να περιμένουμε από τις 12.00’, η πρόεδρος εκφράζει την έκπληξή της για τον κόσμο που έχει μισογεμίσει την αίθουσα. Ο Γερ. Λιόντος της εξηγεί ότι είναι εκεί σε ένδειξη αλληλεγγύης προς αυτόν και η πρόεδρος απαντά μ’ έναν μορφασμό ενόχλησης. Αρνείται να συζητήσει οτιδήποτε και διακόπτει για τις 13.30’, επικαλούμενη ότι η συνήγορος είπε ότι τότε θα μπορέσει να έρθει. Ο Γερ. Λιόντος της εξηγεί, ότι υπάρχουν νέα δεδομένα, διότι το ΜΟΔ ήταν προγραμματισμένο να ξεκινήσει στις 11.00’, όμως δεν έχει ξεκινήσει ακόμα, διότι ένα μέλος της σύνθεσής του καθυστέρησε στην Ευελπίδων επειδή υπήρξε τηλεφώνημα για βόμβα στο κτίριο 9, όπου συμμετείχε σε άλλη σύνθεση. Η πρόεδρος και πάλι δεν ακούει τίποτα και διακόπτει για τις 13.30’. Καθώς αποχωρεί, όρθια, στην άκρη της έδρας, στήνει διάλογο με τους συντρόφους Γερ. Λιόντο και Πέτρο Γιώτη, προσπαθώντας να τους πείσει ότι τους κάνει και χάρη που περιμένει! Το απολογητικό της ύφος στην πραγματικότητα την προδίδει. Υποστηρίζει ότι κάνει χάρη στον κατηγορούμενο, αυτός της απαντά ότι δεν του κάνει καμιά χάρη, αλλά του παραβιάζει δικονομικά του δικαιώματα, κι αυτή επαναλαμβάνει μονότονα το ίδιο πράγμα. Η εκ δεξιών της προέδρου πρωτοδίκης, με μια έκφραση μίσους στο πρόσωπό της, λέει εις επήκοον όλης της αίθουσας: «θα τα πούμε μετά»! Στη συνέχεια, απευθύνεται σε μια αστυνομικό, δείχνει τον κόσμο στην αίθουσα (ο οποίος δεν κάνει καμιά απολύτως φασαρία, ούτε διαμαρτύρεται, ούτε φωνάζει, απλώς παρακολουθεί) και της λέει: «Μην έχουμε άλλα»! Η ίδια, φυσικά, δεν έχει καμιά αρμοδιότητα για την τάξη στην αίθουσα. Αυτή είναι αποκλειστική αρμοδιότητα της προέδρου, αλλά –όπως αποδείχτηκε– είχαν μοιράσει τους ρόλους.
Στις 13.30’ ξαναβγαίνουν, η συνήγορος φυσικά δεν είναι εκεί (μόλις έχει αρχίσει το ΜΟΔ και εξετάζει τον πρώτο μάρτυρα), η πρόεδρος απορρίπτει και το νέο αίτημα αναβολής που υποβάλλει ο Γερ. Λιόντος και διακόπτει για τις 14.30’, λέγοντας πως η δίκη θα ξεκινήσει οπωσδήποτε μέχρι τις 15.00’, που είναι το ωράριο, με ή χωρίς συνήγορο. Κάποιοι βγαίνουμε στα σκαλιά του κτιρίου 7 για να καπνίσουμε και εκεί βλέπουμε την εκ δεξιών πρωτοδίκη να πλησιάζει μια αστυνομικό και να της λέει προκλητικά, με δυνατή φωνή, επίτηδες για να την ακούσουμε, ότι πρέπει να ενισχύσουν τη φρουρά «για να μην έχουμε άλλα»! Διαμαρτυρόμαστε και της φωνάζουμε ότι αυτό δεν είναι δική της δουλειά, αλλά δουλειά της προέδρου, και ότι το κάνει για να δημιουργήσει κλίμα.
Η Αννυ Παπαρρούσου εγκαταλείπει το ΜΟΔ και έρχεται με την ψυχή στο στόμα στην Ευελπίδων. Οταν το δικαστήριο ξαναβγαίνει στην έδρα, η πρόεδρος εκφράζει και πάλι την «απορία» της για την παρουσία τόσων ανθρώπων στην αίθουσα. Ο Γερ. Λιόντος της θυμίζει ότι είναι η δεύτερη φορά που το ρωτά και πως από την πρώτη φορά της απάντησε πως είναι αλληλέγγυοι που παρίστανται σε ένδειξη συμπαράστασης σ’ αυτόν. Τα υπόλοιπα τα γνωρίζετε από χθες: η δίκη κράτησε μέχρι τις 17.30’ και η απόφαση ήταν η… αναμενόμενη, μετά από όσα είχαν προηγηθεί: καταδίκη του συντρόφου Γεράσιμου Λιόντου για «αντίσταση», σε φυλάκιση 12 μηνών, με αναστολή.
Παραθέσαμε όλες αυτές τις λεπτομέρειες για να μπορεί ο καθένας να βγάλει τα συμπεράσματά του. Είναι φανερό ότι έχουμε περάσει σε μια φάση αναβάθμισης της κρατικής καταστολής ακόμα και για πολιτικές υποθέσεις που δεν έχουν το μεγάλο φορτίο όπως π.χ. μια δίκη για ένοπλη δράση. Τα δικαιώματα του αστικού νομικού πλαισίου γίνονται κουρέλι, ακόμα κι αν χρειαστεί να εκτεθούν τόσο πολύ κάποιοι δικαστές που αναλαμβάνουν τη διεκπεραίωση. Δεν είναι μόνο η συγκεκριμένη δίκη, είναι πάρα πολλά τα σημάδια του τελευταίου χρονικού διαστήματος. Το μόνο ερώτημα που έχουμε εμείς είναι ποιο κέντρο συντονίζει όλη αυτή την κατασταλτική υστερία;
Για την ιστορία αναφέρουμε ότι πρόεδρος της συγκεκριμένη σύνθεσης ήταν η κυρία Χρυσούλα Πανά, μέλη οι κυρίες Ελένη Γρυπάρη και Ελένη Κυρίμη (αντικαταστάτρια) και εισαγγελέας η αντεισαγγελέας πρωτοδικών κυρία Σοφία Καρδαρά.
Αφήστε μια απάντηση