Αν πιστέψουμε την αρθρογραφία των «μνημονιακών» ΜΜΕ το τελευταίο δεκαήμερο, πρέπει να θεωρήσουμε ότι η τρόικα είναι ένα είδος Φρανκεστάιν, που έχει ξεφύγει πλέον από τον έλεγχο των δημιουργών της και κινείται καθαρά αυτόνομα, χωρίς να λογαριάζει ακόμα κι αυτόν τον Σόιμπλε. Είπε ο Σόιμπλε μια κοινοτυπία («όποιος δε δείχνει κάποιο σεβασμό γι’ αυτό –σ.σ. για την Ελλάδα, τις προσπάθειες και τα προβλήματά της– δεν είναι σε θέση να κάνει μια αντικειμενική και έντιμη αποτίμηση») και αυτή ερμηνεύτηκε ως μήνυμα προς τους τεχνοκράτες της τρόικας να δείξουν σεβασμό προς την κυβέρνηση της Αθήνας.
Ο Σόιμπλε, βέβαια, μιλούσε γενικά, αλλά την προπαγάνδα της συγκυβέρνησης βόλευε αυτή η ερμηνεία, προκειμένου να στηρίξει την προπαγάνδα της «σκληρής διαπραγμάτευσης» με τις «κόκκινες γραμμές». Και βέβαια, το παιχνίδι του «καλού» και του «κακού» μπάτσου βολεύει σ’ αυτή την περίπτωση. Η τρόικα είναι η «κακή», ενώ ο Σόιμπλε δείχνει κατανόηση, γι’ αυτό και αν δεν υπάρξει συμφωνία με την τρόικα, ο Σαμαράς με τον Βενιζέλο θα θέσουν το θέμα σε υψηλό πολιτικό επίπεδο. Αυτή είναι η πιο πρόσφατη εκδοχή, την οποία παρουσίασε ο Βενιζέλος στους δημοσιογράφους, σε μια χαλαρή συζήτηση που είχαν στο περιθώριο της συνόδου του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες. Θα πρέπει, λοιπόν, να ξεχάσουμε ότι ο Σαμαράς βρισκόταν πριν από μερικές μέρες στο Βερολίνο, όπου όχι μόνο δεν έθεσε κανένα θέμα στη Μέρκελ, αλλά και την άκουσε να λέει δημόσια πως η διαπραγμάτευση θα πρέπει να γίνει αποκλειστικά με την τρόικα. Τα ίδια είχε πει –επίσης δημόσια– ο Μπαρόζο, όταν συναντήθηκε πριν από λίγο καιρό με τον Σαμαρά, ο οποίος πήγε στις Βρυξέλλες υποτίθεται για πολιτική διαπραγμάτευση.
Οι τεχνοκράτες της τρόικας δεν στερούνται, βέβαια, πολιτικού κριτηρίου. Δεν είναι λίγες οι φορές που έχουν φροντίσει να βγάλουν από πάνω τους τη ρετσινιά του «κακού», εκθέτοντας τις ελληνικές κυβερνήσεις, που πήγαιναν να τους φορτώσουν προτάσεις που δεν είχαν κάνει, για να λένε στον ελληνικό λαό ότι αντιστάθηκεν και τις απέτρεψαν. Οπως επίσης δεν είναι λίγες οι φορές που παίρνουν πάνω τους το ανάθεμα για κάποιες αποφάσεις, τις οποίες έχουν πάρει από κοινού. Ξέρουν ότι πρέπει όσο γίνεται να ξεφορτώνουν από πολιτικό κόστος τις κυβερνήσεις που επιτηρούν.
Τέτοια είναι η συμπεριφορά της τρόικας και το τελευταίο χρονικό διάστημα. Φρόντισαν να διαψεύσουν τον Στουρνάρα που έλεγε ότι η τρόικα ανεβάζει σε εξωφρενικό ύψος το περιβόητο «δημοσιονομικό κενό», έδειξαν όμως και απόλυτη κατανόηση στις πολιτικές ανάγκες της συγκυβέρνησης. Αναχώρησαν για δεύτερη φορά από την Αθήνα, χωρίς εντάσεις, χωρίς σκηνικό ρήξης και ανακοίνωσαν ότι θα επιστρέψουν όταν η συγκυβέρνηση θα είναι έτοιμη για την τελική συμφωνία. Συμφώνησαν, μάλιστα, να ψηφιστεί ο κρατικός προϋπολογισμός όπως τον ετοίμασε ο Στουρνάρας, εν γνώσει και των δύο πλευρών ότι τα πάντα θ’ αλλάξουν στο όχι και τόσο μακρινό μέλλον.
Μ’ άλλα λόγια, η τρόικα (και τ’ αφεντικά της προφανώς) έδωσε στην κυβέρνηση όλη την άνεση χρόνου που χρειάζεται προκειμένου να αποφύγει κραδασμούς στην κοινοβουλευτική της πλειοψηφία και να μανιπουλάρει την κατάσταση με τη μέθοδο της βήμα προς βήμα προσέγγισης: το Σάββατο ο προϋπολογισμός (η ψηφοφορία προβλέπεται άνετη για την πλειοψηφία) και μετά τα υπόλοιπα, με έμφαση την περίοδο των γιορτών που το πολιτικό κλίμα χαλαρώνει και όλα γίνονται πιο εύκολα.
Τα πάντα τώρα έχουν επικεντρωθεί στο ζήτημα των πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας. Θέμα που είχε ανοίξει πριν από πολλούς μήνες ο υφυπουργός Σκορδάς και, όπως θυμόμαστε, εξαναγκάστηκε από το Μαξίμου να το κλείσει. Ποιο είναι το πρόβλημά τους; Οτι οι τράπεζες γεμίζουν «κόκκινα» δάνεια και η θέση τους γίνεται επισφαλής. Δε θέλουν να τις γεμίσουν και με κατασχεμένα σπίτια, γεγονός που θα οδηγήσει σε πλήρη κατάρρευση τις τιμές των ακινήτων, αλλά να εκβιάσουν τους δανειολήπτες να «στύψουν» τους προϋπολογισμούς τους και ό,τι περισσεύει να το δίνουν στις τράπεζες.
Οπως είπε ο Στουρνάρας, η κυβέρνηση βρίσκεται κοντά σε συμφωνία με την τρόικα. Γι’ αυτό και ο ΣΥΡΙΖΑ έσπευσε να καταθέσει τροπολογία, με την οποία επεκτείνει την απαγόρευση πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας για ένα χρόνο, ενώ απαγορεύει και τη μεταβίβαση στεγαστικών δανείων σε funds (που συνηθίζουν να κάνουν τέτοιες αρπαχτές). Η συμφωνία, όπως φαίνεται, θα βάζει κάποια περιουσιακά κριτήρια, έτσι που να μπορούν να την ψηφίσουν και οι βουλευτές που γκρινιάζουν.
Πίσω απ’ αυτή τη συμφωνία, όμως, θα περάσουν όλα τ’ άλλα. Η ρύθμιση για τους πλειστηριασμούς είναι ο φερετζές που θα κρύψει τις απολύσεις σε ΕΑΣ-ΛΑΡΚΟ-ΕΛΒΟ, τις 12.500 νέες διαθεσιμότητες, τις 15.000 απολύσεις μέχρι τέλους 2014, το νέο πετσόκομμα σε επικουρικές συντάξεις και εφάπαξ (μετά και στις κύριες συντάξεις), το νέο χαράτσι στα ακίνητα και όλα τα υπόλοιπα μέτρα, «παλιά» και «νέα». Θέλουμε να πούμε, πως η πολιτική είναι αποφασισμένη, είναι δεδομένη και τα υπόλοιπα είναι θέατρο και χειραγώγηση.
ΚΟΝΤΡΑ – ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΣΑΒΒΑΤΟΥ 7 ΔΕΚΕΜΒΡΗ
Αφήστε μια απάντηση