του Σπύρου Σκαμνέλου
Όταν, εν έτει 2005, απεδήμησεν εις Κύριον ο Βοϊτίλα (γνωστός ως Πάπας Ιωάννης Παύλος Β’), είχα εκφράσει την πεποίθηση ότι ο επόμενος Πάπας θα προέρχεται από τη Λατινική Αμερική. Η εκλογή του Ράτσινγκερ (Πάπα Βενέδικτου ΙΣΤ’) φάνηκε προς στιγμήν να με διαψεύδει. Αποδείχτηκε όμως ότι η Ρ/Κ Εκκλησία, ευτυχώς γι’ αυτήν, δεν έχει απολέσει το οξύτατο πολιτικό της αισθητήριο και γνωρίζει θαυμάσια να ερμηνεύει τα σημεία των καιρών. Μετά τη σύντομη θητεία του Ράτσινγκερ, που αποδείχτηκε “μεταβατική”, ο επόμενος Πάπας προήλθε πράγματι από τη Λατινική Αμερική.
Το γεγονός αυτό δεν είναι τυχαίο. Κάθε άνθρωπος, που ‘χει μάτια να βλέπει και νου για να καταλαβαίνει, αντιλαμβάνεται χωρίς πολλά-πολλά ότι ο Χριστιανισμός στην Ευρώπη (στη Δ. Ευρώπη τουλάχιστον), στη Β. Αμερική και, γενικά, στον ανεπτυγμένο λεγόμενο κόσμο είναι, καλώς ή κακώς, μια υπόθεση τελειωμένη. Ούτως εχόντων των πραγμάτων, το μέλλον της Ρ/Κ Εκκλησίας θα κριθεί στη Λατινική Αμερική και, γενικότερα, στο λεγόμενο Τρίτο Κόσμο, όπου ο Χριστιανισμός εξακολουθεί να είναι μια πίστη ζωντανή, ακριβώς επειδή στον Τρίτο Κόσμο οι βιβλικές αφετηρίες του αποδεικνύονται εξαιρετικά οικείες στη βιωμένη καθημερινότητα των απλών ανθρώπων.
Ο Πάπας Φραγκίσκος το γνωρίζει πολύ καλά αυτό. Γνωρίζει δηλαδή ότι, στην πραγματικότητα, η Εκκλησία της οποίας ηγείται δεν είναι ενιαία. Ο τυπικός ρ/κ πιστός της Γαλλίας ψηφίζει κατά βάση Λεπέν, ο τυπικός ρ/κ πιστός της Βενεζουέλας έχει τη φωτογραφία του Τσάβες πλάι στα εικονίσματα. Το σχίσμα -με το οποίο έχουν αρχίσει ήδη να απειλούν κάποιοι συντηρητικοί Καρδινάλιοι του γεμάτου τριγλυκερίδια ανεπτυγμένου κόσμου- στην πράξη υφίσταται ήδη, με τη μορφή της βαθιάς ψυχικής αποξένωσης Βορρά-Νότου εντός της Ρ/Κ Εκκλησίας.
Είναι βεβαίως αυτονόητο ότι ο Πάπας Φραγκίσκος θα καταβάλει κάθε δυνατή προσπάθεια ν’ αποφύγει ένα επίσημο σχίσμα. Θα πρέπει όμως να θεωρείται δεδομένο ότι, αν τα πράγματα οδηγηθούν στα άκρα, δεν έχει άλλη επιλογή παρά να διαλέξει εκείνο το τμήμα του πλανήτη όπου η ρ/κ πίστη παραμένει στ’ αλήθεια ζωντανή.
“Καλά όλ’ αυτά”, θα αναρωτηθεί κανείς, “εμάς όμως τι μας αφορούν;”.
Τη νιώθω ήδη αυτή την ερώτηση να γυροφέρνει στο μυαλό των (διαδικτυακών και όχι μόνο) φίλων μου, που έχουν ακόμη την υπομονή να διαβάζουν τούτο εδώ το σχόλιο. Επειδή η μεγάλη πλειοψηφία των φίλων μου είτε θα είναι χριστιανοί, είτε θα είναι αριστεροί, είτε -πολύ σπανιότερα- θα διαθέτουν και τις δύο ιδιότητες, κρίνω αναγκαίο να διατυπώσω με διττό τρόπο την απάντηση:
Στους χριστιανούς φίλους μου θα πω ότι, σε περίπτωση σχίσματος στη Ρ/Κ Εκκλησία, καλό θα ήταν να ετοιμάζονται για ένα κύμα μεταστροφών στην Ορθοδοξία από πρώην ρ/κ του ανεπτυγμένου κόσμου. Θα κάνουμε καλή παρέα με ορθόδοξους Γάλλους (ψηφοφόρους της Λεπέν), ορθόδοξους Άγγλους (ψηφοφόρους του Φάραντζ) και ορθόδοξους Αμερικάνους (ψηφοφόρους του Tea Party). Oύτε ψύλλος στον κόρφο μας, αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί…
Στους αριστερούς φίλους μου θα πω ότι, σε περίπτωση σχίσματος στη Ρ/Κ Εκκλησία, καλό θα ήταν να γνωρίζουν ότι η πλειοψηφία των ανά την Υφήλιο αριστερών, πλάι στη φωτογραφία του Τσε, θα έχει αγαλματίδιο της Παρθένου. Ούτε ψύλλος στον κόρφο σας, αγαπητοί σύντροφοι…
Αφήστε μια απάντηση