Λάβαμε και παραθετουμε:
Σε δύο χρόνια με τριετή αναστολή καταδικάστηκε ο ιδιοκτήτης της εταιρίας γαλακτοκομικής Αμάρι, Η. Μανουκαράκης στο Ρέθυμνο, για τον θάνατο του Μανώλη Αφράτη, τον Μάιο του 2020, καθώς κρίθηκε υπεύθυνος για την άθλια κατάσταση στην οποία βρισκόταν το φορτηγό ψυγείο με το οποίο σκοτώθηκε ο 38χρονος εργαζόμενος. Ο εργοδότης μετά την έκδοση της απόφασης υπέβαλε έφεση, η οποία θα εκδικαστεί σε περίπου έναν χρόνο.
Για τα στοιχεία που είχε προσκομίσει η οικογένεια και τα οποία αποδεικνύουν ότι πρόκειται για εγκληματική αμέλεια, αλλά και την απόπειρα συγκάλυψης από μεριάς των τοπικών αρχών έχουμε αναφερθεί σε προηγούμενο άρθρο μας.
Η οικογένεια Αφράτη κατηγορεί επίσης τον εμπειρογνώμονα της Τροχαίας Ρεθύμνου, Γ. Πετρακάκη για αντιεμπιστημονικούς ισχυρισμούς και συμπεράσματα σχετικά με το εργοδοτικό έγκλημα, με προφανή σκοπό την συγκάλυψη. Ο συγκεκριμένος πραγματογνώμονας ευθαρσώς κατέθεσε ότι παρόλο που το αυτοκίνητο δεν είχε φρένα, ζώνες, λάστιχα, και με το κάθισμα του συνοδηγού, βάρους 100 κιλών, να βρίσκεται στον αέρα ( και που φαίνεται να ήταν αυτό που χτύπησε και σκότωσε τον Μ. Αφράτη κατά την σύγκρουση) δεν τιθόταν ουδείς λόγος ακαταλληλότητας του φορτηγού.
Αυτή του η στάση αποτελεί και την αιτία που τα εργατικά κέντρα της Κρήτης, θα ζητήσουν από την Αστυνομική Διεύθυνση Κρήτης την εξαίρεση του πραγματογνώμονα από τις λίστες των εμπειρογνωμόνων που χρησιμοποιεί η Τροχαία για ανάλογα περιστατικά.
Τέλος, κατά την διάρκεια της δίκης αναδείχθηκαν και οι ευθύνες, ενός άλλου τοπικού φορέα που συνέβαλε στο να κυκλοφορεί στο δρόμο ένα τόσο επικίνδυνο όχημα, του ιδιωτικού ΚΤΕΟ που είχε αξιολογήσει το φορτηγό, κρίνοντας το απόλυτα ασφαλές. Παρόλα αυτά όμως ουδέποτε κλήθηκε να καταθέσει κάποιος εκπρόσωπος της συγκεκριμένης επιχείρησης.
Ο αδερφός του Μανώλη, έπειτα από το δικαστήριο ανεφερε: «Αποτελεί δικαίωση για τη μνήμη του Μανώλη η απόφαση αυτή, μετά από πάρα πολύ μεγάλο αγώνα της οικογένειάς μας, των πραγματογνωμόνων και της συνηγόρου μας Ελισσάβετ Πούλιου. Ελπίζω πως στο εξής οι εργοδότες θα καταλαβαίνουν πως δεν μπορούν να μένουν ατιμώρητοι όταν παίζουν με τις ζωές των εργαζομένων στον βωμό του κέρδους».
Η οικογένεια ευχαρίστησε όλους όσους στάθηκαν πλάι της σε αυτό τον πολύχρονο αγώνα. Από σωματεία, τοπικά ή μη, όπως αυτό των διανομέων και των εργαζομένων σε γαλακτοκομικές επιχειρήσεις, και ομοσπονδίες σαν αυτή των οδηγών φορτηγού Ελλάδος, μέχρι πολιτικές συλλογικότητες και εγχειρήματα, όπως η Rosa Nera και η Κατάληψη Ευαγγελισμού.
Έτσι αποδεικνύεται έμπρακτα ότι η εργοδοτική αυθαιρεσία αντιμετωπίζεται μόνο μέσα από τον δρόμο του επίμονου αγώνα. Αυτός ο δρόμος έφερε την δικαίωση και την αναγνώριση βάζοντας ένα λιθαράκι στον αγώνα ενάντια στο κεφαλαίο, που δεν διστάζει να μας θυσιάσει στον βωμό του κέρδους.
Πηγή: Ταξική Αυτονομία
Αφήστε μια απάντηση