Μόνο όποιος πιστεύει ακλόνητα στα ιδανικά του είναι ικανός να δώσει τις πιο σκληρές μάχες γι’ αυτά, βάζοντας ακόμα και τη ζωή του στοίχημα. Ακόμα κι όταν πέσει όμηρος στα χέρια του αστικού κράτους, μπορεί να συνεχίσει τον αγώνα μέχρι τέλους, ξέροντας ότι η απεργία πείνας που επιλέγει ως όπλο μπορεί να είναι το τελευταίο του χτύπημα ενάντια στον εχθρό.
Το είδαμε ξανά και ξανά. Το είδαμε με τους νεκρούς συντρόφους στην Τουρκία. Το θυμηθήκαμε σήμερα, 9 Νοέμβρη, ανήμερα της μαύρης επετείου: σαν σήμερα το 1974, ο φυλακισμένος μαχητής της Rote Armee Fraktion (RAF) Holger Meins αφήνει την τελευταία του πνοή στα κελιά του γερμανικού κράτους.
Συλληφθείς στις 1 Ιούνη 1972 σε επιχείρηση στη Φρανκφούρτη, ο Holger ήταν από τα πρώτα μέλη της RAF που έπεσαν στα χέρια της αστυνομίας. Η τρίτη collective απεργία πείνας των φυλακισμένων της RAF στο Wittlich ξεκίνησε στις 13 Σεπτέμβρη 1974. Διεκδικούσαν ανθρώπινες συνθήκες κράτησης, κατάργηση της απομόνωσης, πολιτική μεταχείριση.
Μετά από 50 μέρες χωρίς τροφή, ο Holger – ένα παλικάρι 1,80 μ. – είχε πέσει στα 35 κιλά. Το κράτος τον άφησε να σβήνει αργά, με ιατρική «φροντίδα» που ήταν καθαρή δολοφονία.
Στις 9 Νοέμβρη 1974, στα 33 του χρόνια, ο Holger Meins πέρασε στην αθανασία. Ο θάνατός του δεν πέρασε απαρατήρητος. Η Ευρώπη σηκώθηκε όρθια. Από το Βερολίνο μέχρι το Παρίσι, από το Άμστερνταμ μέχρι τη Ρώμη, δεκάδες χιλιάδες κόσμος κατέβηκε στους δρόμους με ένα σύνθημα που ακόμα ηχεί: «EKΔΙΚΗΣΗ ΓΙΑ ΤΟΝ HOLGER MEINS!»
Αφήστε μια απάντηση