«Μόνο τα χαρτιά μετράνε» – Η κυβέρνηση προστατεύει τους σφαγείς, απορρίπτει τα θύματα

Στη σημερινή συνέντευξη Τύπου, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος κλήθηκε να απαντήσει σε ένα απλό αλλά κρίσιμο ερώτημα, που του τέθηκε από τον δημοσιογράφο Χρήστο Αβραμίδη: “Θα ελέγχει η Ελλάδα την είσοδο Ισραηλινών στρατιωτών που έχουν πάρει μέρος στη γενοκτονία της Γάζας, όπως κάνουν άλλες χώρες, ή θα τους υποδέχεται ως «αθώους τουρίστες»”;

Η απάντηση ήταν σοκαριστικά κυνική: «Ένα είναι το ερώτημα: εισέρχεται νόμιμα στη χώρα μου; Εισέρχεται. Τότε πρέπει να τον προστατέψουμε ως πολιτεία».

Με μία φράση, η κυβέρνηση Μητσοτάκη ομολογεί ότι δεν την ενδιαφέρει η ιδιότητα ή το παρελθόν του εισερχόμενου – ακόμη κι αν υπάρχουν φωτογραφίες που τον δείχνουν να ποζάρει με καμάρι μετά από σφαγές αμάχων στη Γάζα.
Δεν προτίθεται να αξιοποιήσει το κυριαρχικό δικαίωμα της χώρας να απαγορεύσει την είσοδο σε πρόσωπα που αποτελούν απειλή για τη δημόσια τάξη ή την εθνική ασφάλεια.

Δύο μέτρα και δύο σταθμά

Για τους στρατιώτες ενός «στρατηγικού συμμάχου» – ακόμα και αν έχουν βάψει τα χέρια τους με αίμα παιδιών – αρκεί να έχουν «σωστά χαρτιά» για να απολαμβάνουν ελληνικές παραλίες πριν ξαναγυρίσουν στη σφαγή.

Για τους φτωχούς πρόσφυγες που διαφεύγουν από τον πόλεμο χωρίς έγγραφα, το κράτος αρνείται ακόμη και την εξέταση αίτησης ασύλου.

Όταν οι νόμοι εφαρμόζονται… κατά το δοκούν

Ακόμα και η προϋπόθεση που έθεσε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος –ύπαρξη διεθνούς εντάλματος ή ενεργής δίωξης– είναι μια προσχηματική δικαιολογία. Γιατί διεθνές ένταλμα για Ισραηλινό στρατιώτη δεν πρόκειται να εκδώσει το ίδιο το Ισραήλ, ενώ η Δύση σπεύδει να καλύψει τους συμμάχους της.
Και, όπως απέδειξε η ίδια κυβέρνηση, αυτοί οι «κανόνες» μπορούν να παρακαμφθούν όταν πρόκειται να δοθεί άδεια διέλευσης στον Νετανιάχου ή σε ισραηλινά πολεμικά αεροσκάφη που έχουν συμμετάσχει σε εγκληματικές επιθέσεις.

Η υποκρισία στο απόγειό της

Η Ελλάδα δηλώνει «ανθρωπισμός» όταν πρόκειται για επικοινωνιακή εκμετάλλευση, αλλά κάνει τα στραβά μάτια στους πραγματικούς σφαγείς όταν αυτοί φορούν τη στολή του συμμάχου. Η πολιτική αυτή δεν είναι ουδέτερη∙ είναι συνενοχή.

Όταν το ερώτημα είναι αν θα υπερασπιστούμε τα θύματα ή θα προστατεύσουμε τους θύτες, η απάντηση της κυβέρνησης ήταν σαφής: Προστατεύουμε τους θύτες.