Γράφει ο Βελισσάριος Κοσσυβάκης
ΜΕΡΕΣ ΟΡΓΗΣ του Carl Theodor Dreyer – Restoration 4K – από τις 2 Οκτωβρίου στους κινηματογράφους από τη New Star
Απαγορευμένη από τους ναζί.
Ίσως, η καλύτερη ταινία που έχει γυριστεί ποτέ γύρω από τα θέματα της μισαλλοδοξίας, της δεισιδαιμονίας και του θρησκευτικού φανατισμού, κινηματογραφημένη με την αξεπέραστη εικαστική τελειότητα του Καρλ Ντράγιερ.
Ο Ντράγιερ υφαίνει μια προσευχή ενάντια στον φόβο. Έρωτας και ενοχή ανάμεσα σε πυρές και ψιθύρους.
Στη σκιά της Ιερής Εξέτασης, μια γυναίκα διεκδικεί το δικαίωμα στην επιθυμία.
Η πιο φοβερή καταγγελία μισαλλοδοξίας και σκοταδισμού που έδωσε ποτέ το σινεμά.
H σύγκρουση δύο κόσμων: Εκκλησιαστική εξουσία, καθεστηκυία τάξη, ανελευθερία του δόγματος.
Ερωτική επιθυμία, αναρχία του πάθους, παρεκκλίνουσα συμπεριφορά.
Αλληγορία της γερμανικής κατοχής με φόντο τους διωγμούς «μαγισσών» του 17ου αιώνα,
η Άννα συνθλίβεται ανάμεσα στην ενοχή και την επιθυμία. – The Guardian
Η πιο φοβερή καταγγελία της μισαλλοδοξίας και του σκοταδισμού»· κάδρα που παραπέμπουν στη φλαμανδική ζωγραφική. – Αθηνόραμα
Μέρες Οργής
Day of Wrath / Vredens dag – 1943
Σκηνοθεσία: Carl Th. Dreyer
Σενάριο: Carl Th. Dreyer (βασισμένο στο θεατρικό «Anne Pedersdotter» του Hans Wiers-Jenssen)
Διεύθυνση φωτογραφίας: Karl Andersson
Μουσική: Poul Schierbeck
Πρωταγωνιστούν: Thorkild Roose (Absalon Pederssøn), Lisbeth Movin (Anne Pedersdotter), Sigrid Neiiendam (Meret[e]),
Preben Lerdorff Rye (Martin Pederssøn), Anna Svierkier (Herlof’s Marte), Albert Høeberg (The Parson), Olaf Ussing (Laurentius)
Χώρα / Γλώσσα: Denmark / Danish
Διάρκεια: 97’
ΣΥΝΟΨΗ
Στη Δανία του 17ου αιώνα, η νεαρή Άννα, δεύτερη σύζυγος του ηλικιωμένου πάστορα Αμπσαλόν, ερωτεύεται τον γιο του, Μάρτιν, την ώρα που μια δίκη μαγείας φουντώνει στην κοινότητα. Η σύγκρουση ανάμεσα στην επιθυμία και τη θρησκευτική-κοινωνική καταστολή οδηγεί σε μια τραγική αλυσίδα γεγονότων.
Γυρισμένο κατά την περίοδο της ναζιστικής κατοχής της Δανίας, το φιλμ μεταπλάθει το νορβηγικό θεατρικό «Anne Pedersdotter» σε αυστηρό, λιτό κινηματογραφικό δράμα, όπου η πειθαρχία του κάδρου και το φως-σκοτάδι λειτουργούν ως ηθικό πεδίο μάχης. Ο Ντράγιερ τοποθετεί το πάθος απέναντι στην εξουσία (πολιτική, οικογενειακή, θρησκευτική), χωρίς ρητορικές, με ρυθμό βραδύ αλλά απολύτως μελετημένο.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΖΟΥΜΠΟΥΛΑΚΗΣ -ΤΟ ΒΗΜΑ
Στις «Μέρες Οργής» (Vredens dag) αφηγείται την ιστορία μιας γυναίκας που κατηγορείται ως μάγισσα. Ο αργός αφηγηματικός ρυθμός, η καθαρότητα των περιγραμμάτων, το ασπρόμαυρο κοντράστ και η σκηνοθετική εμμονή στα πρόσωπα, κυρίως τα γυναικεία (Λίζμπεθ Μόβιν, Ανα Σβίρκιερ), συντελούν στη δημιουργία ενός ακόμα αριστουργήματος που θαρρείς ότι συνομιλεί με τον Θεό. Πίσω από τη γαλήνια όψη της, η ταινία είναι ωμή και σκληρή, καθώς βυθίζει τον θεατή στο σύμπαν της απόλυτης μοναξιάς. Γυρισμένη την περίοδο του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, είναι γεμάτη υπονοούμενα και έμμεσες αναφορές στην κατοχή της χώρας του, της Δανίας, από τους Ναζί.
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Η ιστορία μοιάζει με αισχύλεια τραγωδία, με πολλές διαστάσεις και με πολλές συνθέσεις. Τα πρόσωπα του δράματος αμαρτάνουν με κάποιο διαφορετικό τρόπο το καθένα, κάνοντας έτσι τη μοίρα τους να κλείνει, αλλά ταυτόχρονα να διευρύνεται από τη συνεχή εμπλοκή αντίθετων καταστάσεων και από τη διαρκή πάλη του κακού με το καλό. Η ηρωίδα είναι ένα αιχμάλωτο πλάσμα που ξαφνικά ξεσηκώνεται, έχει ένα ξεφτισμένο ερωτικό ένστικτο που ξαφνικά ανθίζει. Τελικά, όμως η πουριτανική αυστηρότητα διαστρέφει και καταστρέφει τις ενστικτώδεις δυνάμεις της ζωής της. Ενας κόσμος τραγικά διχασμένος και συσπασμένος γίνεται συμπαγής, στέρεος και αρχιτεκτονικά σωστά δομημένος από το σκηνοθέτη. Οι καθαρές, κατακάθαρες εικόνες διαμορφώνονται με αυστηρές συνθέσεις σε βαθιές αντιθέσεις λευκού και μαύρου και αντιθέσεις τονίζονται από το υπέροχο φως της φωτογραφίας, φως δυνατό και ρευστό, που συνεχώς μεταβάλλεται.
Αφήστε μια απάντηση