Σαν σήμερα, 10 Νοέμβρη 1891, πεθαίνει στη Μασσαλία ο Αρθούρος Ρεμπώ – ο άνθρωπος που στα 20 του έγινε θρύλος, στα 21 σταμάτησε εντελώς την ποίηση, και στα 37 έσβησε έπειτα από μάχη με τον καρκίνο.
Στα σίγουρα, ο πιο αιρετικός έφηβος της Ευρώπης, ένας άνθρωπος που έζησε όλο το εύρος του 19ου αιώνα μέσα σε 15 χρόνια.
Ο Ρεμπώ υπήρξε φανερά και ξάστερα αντι-αστός, αντισυμβατικός, αντικληρικός, αντι-εθνικιστής.
Υπήρξε επίσης ένας άνθρωπος που δεν κρύφτηκε για τον ερωτικό του προσανατολισμό, που έζησε ερωτικά με τον Βερλαίν, που τσαλάκωσε όσο κανένας την υποκριτική ηθική της Τρίτης Γαλλικής Δημοκρατίας.
Και όλο αυτό ενώ ήταν παιδί.
Ρεμπώ και Αναρχία – όχι με το έμβλημα αλλά με την πράξη
Υπάρχει όλη αυτή η προσέγγιση ότι ο Ρεμπώ ήταν «ποιητής της κατάργησης». Η λέξη δεν είναι λογοτεχνική: είναι πολιτική.
– απέρριπτε την Θρησκεία
– απέρριπτε το έθνος
– απέρριπτε την εργασία σαν βιοπορισμό
– απέρριπτε την κοινή γλώσσα (έφτιαχνε μια άλλη)
και ζούσε σαν λιποτάκτης.
Σε μια εποχή που η αναρχική σκέψη διαμορφωνόταν, εκείνος το έκανε τρόπο ζωής πιο πριν – κι ας μην κρατούσε ποτέ «κομματική ταυτότητα».
το “stop” της ποίησης
211 σελίδες όλο κι όλο.
Αυτό είναι το corpus του Ρεμπώ.
Απ’ αυτές όμως ζει ολόκληρος ο 20ός αιώνας της τέχνης.
Ο Νταντά, ο Υπερρεαλισμός, η Μπίτ γενιά – όλοι πατάνε πάνω στον Ρεμπώ.
Οι ίδιοι οι πιο σκληροί υλιστές των 70s έλεγαν: «Ρεμπώ μας άνοιξε δρόμους».
Ποιος τον σκότωσε;
Η απάντηση είναι η ίδια σε όλους τους προδρόμους:
Η Ευρώπη που δεν αντέχει τους νεωτερισμούς που η ίδια γεννά.
τι έχει νόημα να θυμόμαστε σήμερα
Το 2025, ο τρόπος που συζητάμε στην Ελλάδα για την «διαφορετικότητα», για τον «άλλο», για τα σώματα, για τον έρωτα, για την μη συμμόρφωση, είναι της κλάψας.
Στο 19ο αιώνα είχες έναν 17χρονο που έγραφε: «πρέπει να είμαι μονάχος, για να είμαι αναρχία» και που έσπαγε ταυτόχρονα την γλώσσα, την σεξουαλικότητα, την πολιτική.
Ο Ρεμπώ δεν ήταν ποιητής.
Ήταν θραύση.
Πέθανε αργά το απόγευμα της 10ης Νοέμβρη 1891 στη Μασσαλία.
Το πόδι του το είχαν ακρωτηριάσει 6 μήνες πριν.
Όταν ξεψύχησε – δεν είχε γραβάτες, δεν είχε παράσημα, δεν είχε λογοτεχνικούς τίτλους, δεν είχε καριέρα.
Είχε μόνο ένα παρελθόν 15 χρόνων όπου πήγε πιο μακριά από όλους – και για πάντα.
Αυτό θυμόμαστε σήμερα.
Διαβάστε επίσης: Στην μνήμη του αναρχικού και ομοφυλόφιλου Αρθούρου Ρεμπώ, που πέθανε σαν σήμερα το 1981
Αφήστε μια απάντηση