Πηγή: Γιώργος Καλαϊτζίδης – f/b
Περιμένω με αγωνία (δεν το γράφω ειρωνικά) να δω ποια άλλη οργάνωση θα πάει μπροστά από την Βουλή για να σπάσει η απαγόρευση και για να πάρουν πίσω τον νόμο/έκτρωμα που καταδίκασε σύσσωμη όλη η αριστερά και όχι μόνο.
Αντιλαμβανόμαστε όλοι πως την απαγόρευση δεν την χτυπάς μόνο με ανακοινώσεις, εκδηλώσεις, τοποθετήσεις στα σοσιαλ, και δυστυχώς θεωρώ πως μαζικές πορείες για το ζήτημα δεν πρόκειται να προκύψουν. Άρα αυτό το “χαρτί” δεν υπάρχει σαν επιλογή.
Μένουν οι παρεμβάσεις στο συγκεκριμένο σημείο που ούτως ή άλλως με τις απαγορεύσεις πάσης φύσεως εκεί θα αναμετρηθείς, στον χωροταξικό και συμβολικό πυρήνα τους.
Ταπεινή μου γνώμη και με όλο τον σεβασμό, δεν θεωρώ πως η συντήρηση/καθαριότητα του μνημείου των Τεμπών παίζει ουσιαστικό ρόλο στο σπάσιμο της πρωτοφανούς απαγόρευσης.
Η ανέξοδη κριτική πως “ο Ρουβίκωνας έκανε την παρέμβαση για να φανούν, να το παίξουν ήρωες”, κρύβει απλά πολιτική δειλία και επιχειρησιακή ατολμία.
Ήρωες φυσικά και δεν είμαστε, ούτε είχαμε σκοπό να “φανούμε”. Δεν το έχουμε και ανάγκη πλέον, νομίζω.
Αλλά σόρυ, δακρυγόνα, ξύλο, συλλήψεις, 25 ώρες τράβηγμα, δικαστήρια πρωτόδικο και εφετείο, 9 μήνες ποινή φυλάκισης, δικαστικά έξοδα ενώ ήμασταν ήδη στο αμήν, ε, νομίζω πως τον λογαριασμό τον πληρώσαμε και είναι αρκετά μεγάλος απλά και μόνο για να “φανούμε”.
Υπάρχει άλλος στην πόλη να τραβηχτεί εκεί ή το δώσαμε το σημείο με μια ντουφεκιά;
Δεν κουνάω το δάχτυλο σε κανέναν. Το θέμα είναι ένα κι ένα κάνει δύο και οι έμπειροι στον δρόμο νομίζω πως θα καταλάβουν τι γράφω.
Ούτε ακυρώνω πράγματα που κάνουν άλλες οργανώσεις, για άλλα θέματα.
Στο συγκεκριμένο όμως φαίνεται μια ανεπάρκεια που δύσκολα χωνεύεται πολιτικά, για ένα θέμα τεράστιου συμβολισμού με πολυεπίπεδες και επίπονες προεκτάσεις.
Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα.
Αφήστε μια απάντηση