Σε μια ακόμα στιγμή που θυμίζει περισσότερο σκηνή από κακοστημένη τηλεοπτική σειρά παρά διάλογο του «πλανητάρχη» με τον Τύπο, ο Ντόναλντ Τραμπ, ο άνθρωπος που κρατά στα χέρια του το κουμπί για πυρηνική καταστροφή δεκάδων φορών της Γης, επέλεξε να απαντήσει σε μια ερώτηση για τον Τζέφρι Έπσταϊν με… ένα υποτιμητικό «ήσυχο γουρουνάκι».
Το περιστατικό, που συνέβη την Παρασκευή στο Air Force One κατά την επιστροφή του από ταξίδι, δεν είναι απλώς ένα στιγμιότυπο αγένειας. Είναι σύμπτωμα μιας βαθύτερης παθογένειας: της αλαζονείας ενός ηγέτη που βλέπει τους δημοσιογράφους –και ιδίως τις γυναίκες– όχι ως ελέγχους εξουσίας, αλλά ως ενοχλητικά εμπόδια.
Η δημοσιογράφος του Bloomberg, σε μια ερώτηση που άγγιζε το καυτό ζήτημα της μη δημοσιοποίησης των υπολοίπων αρχείων του Έπσταϊν, δέχτηκε την απάντηση αυτή από τον Πρόεδρο των ΗΠΑ.
«Ήσυχα γουρουνάκι», είπε ο Τραμπ, με εκείνο το ύφος που θυμίζει παλιούς του φίλους από τα καζίνο του Άτλαντικ Σίτι. Η φράση, που ηχογραφήθηκε και κυκλοφόρησε άμεσα, προκάλεσε οργή σε πολιτικούς και ακτιβιστές. Το κίνημα Occupy Democrats, μια αριστερή οργάνωση που παρακολουθεί στενά τις παρεκκλίσεις της δεξιάς, αντέδρασε άμεσα: «Αυτός είναι ο Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών. Έτσι μιλάει στον Τύπο και σε άλλους ενήλικες που υποτίθεται ότι ηγείται. Η Αμερική μπορεί να τα καταφέρει πολύ καλύτερα».
Αλλά πίσω από την επιφανειακή αγένεια κρύβεται κάτι πιο σκοτεινό. Η ερώτηση αφορούσε όχι μόνο τα αρχεία του Έπσταϊν –τον καταδικασμένο παιδεραστή και εμπορικό σεξουαλικής εκμετάλλευσης που αυτοκτόνησε στη φυλακή το 2019–, αλλά και τη μακρά ιστορία σχέσεων του Τραμπ με αυτόν τον κύκλο. Οι φήμες για επαφές Τραμπ-Έπσταϊν δεν είναι νέες: από κοινές φωτογραφίες σε πάρτι της Νέας Υόρκης τη δεκαετία του ’90, μέχρι αναφορές σε emails και μαρτυρίες που δείχνουν στενές κοινωνικές σχέσεις, η σκιά του Έπσταϊν πλανάται πάνω από την προεδρία Τραμπ εδώ και χρόνια.
Πρόσφατα, η άρνηση του Λευκού Οίκου να αποχαρακτηρίσει πλήρως τα έγγραφα –παρά τις πιέσεις από το Κογκρέσο και ακτιβιστές– ενισχύει τις υποψίες ότι κάτι κρύβεται εκεί μέσα. Γιατί, άραγε, ο «πλανητάρχης» που υμνεί τη διαφάνεια στα social media, σφυρίζει αδιάφορα όταν η συζήτηση αγγίζει τα δικά του ίχνη;
Αυτή η αντίδραση δεν είναι μεμονωμένη. Είναι μέρος ενός μοτίβου: σεξιστικές επιθέσεις σε γυναίκες δημοσιογράφους, απειλές κατά του Τύπου, και μια γενικότερη απαξίωση των θεσμών που θα έπρεπε να ελέγχουν την εξουσία.
Σκεφτείτε το: ο ίδιος άνθρωπος που διαχειρίζεται ένα οπλοστάσιο ικανό να εξαφανίσει τον πλανήτη, βλέπει μια επαγγελματία που κάνει το καθήκον της ως… «γουρουνάκι»…
Αφήστε μια απάντηση