ΕΛ.ΑΣ.: 24 χρόνια… επιτυχίες

Είναι ίσως η πιο χαρακτηριστική φαρσοκωμωδία των 80’s. Με τεράστια κέρδη, αναρίθμητα σίκουελ και υψηλές τηλεθεάσεις ακόμα και σήμερα, η ταινία σημείωσε κι άλλη μια -απρόσμενη και μεγαλύτερη- επιτυχία: ο τίτλος της κατόρθωσε να τρυπώσει στην καθημερινότητά μας, αφού σε κάθε φιάσκο της ΕΛ.ΑΣ. όλοι αναφέρονται στη «Μεγάλη των Μπάτσων Σχολή».

Κι ίσως μόνο απόφοιτοι μιας τέτοιας σχολής θα έβαζαν απόρρητο έγγραφο σε δικογραφία (όπως έγινε με την περίπτωση του «Ρουβίκωνα»), αλλά και θα ισχυρίζονταν στη συνέχεια για να καλύψουν την γκάφα τους ότι το έκαναν για να… «αναδειχθεί η σοβαρότητα της υπόθεσης».

Η ιστορία της Ελληνικής Αστυνομίας είναι γεμάτη σπαρταριστά επεισόδια που ενέπνευσαν από συνθήματα σε πορείες μέχρι διαφημιστικά σποτ.

Ο οξυδερκής και διεισδυτικός Γιώργος Λάνθιμος στα ελάχιστα δευτερόλεπτα ενός σποτ απέδωσε ίσως με τον εναργέστερο τρόπο την εικόνα του Ελληνα απεινούς διώκτη του κακού. «Φρίιιιζ, πουτ δε κοτ ντάουν σλόουλυ!»

Κι αν οι γκάφες τους δεν είχαν να κάνουν με ανθρώπινες ζωές (και δεν γίνονταν αφορμή να εντείνεται η αστυνόμευση στις πόλεις μας), οι σουρεαλιστικές στιγμές της ΕΛ.ΑΣ. θα μπορούσαν να είναι μια αστείρευτη πηγή γέλιου. Με ένα γλυκόπικρο λοιπόν μειδίαμα μπορούμε να θυμηθούμε…

Μάρτιος 1992

Οι δυνάμεις καταστολής συναντούν τη «17 Νοέμβρη» κατά πρόσωπο στην οδό Λουίζης Ριανκούρ. Ο Δημήτρης Κουφοντίνας περιγράφει το επεισόδιο στον «Ιό» λίγο μετά την παράδοσή του:

«Ο επικεφαλής αστυνόμος πλησίασε με νωχελικά βήματα, κρατώντας ένα πλαστικό κύπελλο καφέ, το άδειο όπως νόμιζε φορτηγάκι και κόλλησε το πρόσωπό του στο πίσω τζάμι για να δει μέσα. Σε απόσταση λιγότερο από έναν πόντο βρισκόταν η κάννη ενός αυτόματου, ενώ ένα δεύτερο ήταν οπλισμένο λίγο πιο πίσω.

»Κατορθώσαμε να φύγουμε χωρίς τη χρήση οποιασδήποτε βίας, έστω κι αν έτσι διακινδυνεύαμε περισσότερο. Αυτό που είναι σίγουρο είναι ότι δεν επρόκειτο για καμία ενέδρα της Αστυνομίας μετά από ειδοποίηση πληροφοριοδότη τους. Γιατί τότε θα έστηναν κάτι πολύ πιο σοβαρό από 3-4 αγουροξυπνημένους ασφαλίτες που έπιναν τον καφέ τους, θεωρώντας ότι συμμετέχουν σε μια επιχείρηση ρουτίνας, ενώ όσα εκ των υστέρων επινοήθηκαν περί των 15-20 οχημάτων που ήταν ακροβολισμένα γύρω δεν είναι αληθινά».

Νοέμβριος 2007

Εκτυλίσσεται η πολλοστή -και αιματηρή- επιχείρηση της αστυνομίας στα Ζωνιανά της Κρήτης. Εγραφε τότε το «Βήμα»:

«Πρόκειται ουσιαστικά για την πέμπτη μαζική επίθεση εναντίον αστυνομικών, τα τελευταία χρόνια, στην ευρύτερη περιοχή Μυλοποτάμου με στόχο να δημιουργηθεί… άβατο στην περιοχή και να μην υπάρχει έλεγχος των χασισοκαλλιεργητών.

»Μάλιστα σε μία περίπτωση απήχθησαν επί ώρες αξιωματικοί της ΕΛ.ΑΣ. από κατοίκους, ενώ πολλές φορές έχει επιχειρηθεί να… καταρριφθεί ελικόπτερο της ΕΛ.ΑΣ. επιχειρώντας να εντοπίσει τις φυτείες χασίς (…)

»Η αιματηρή επίθεση σημειώθηκε στις 11 το πρωί κατά τη διάρκεια επιχείρησης 43 αστυνομικών που συμμετείχαν σε επιχείρηση έρευνας δύο νεαρών εξαδέλφων που συμμετείχαν σε διακίνηση ναρκωτικών ουσιών.

»Για την επιχείρηση είχε σημάνει συναγερμός στις αστυνομικές υπηρεσίες του Ρεθύμνου αλλά και ολόκληρης της Κρήτης. Σύμφωνα με πληροφορίες υπήρξε προσυνεννόηση μεταξύ αξιωματικών της ΕΛ.ΑΣ. και κατοίκων της περιοχής (ανάμεσά τους και μέλη της οικογένειας των νεαρών) ώστε να μην εκδηλωθεί… πάλι επίθεση ενόπλων εναντίον των αστυνομικών.

Οι αστυνομικοί είχαν διαβεβαιώσει τους εκπροσώπους των κατοίκων ότι θα ήλεγχαν τα σπίτια μόνο δύο τριών ατόμων και θα έφευγαν… ήσυχοι. Ετσι εξηγείται το πώς γνώριζαν την επιχείρηση των αστυνομικών οι 20 πιστολέρο που έστησαν το καρτέρι».

Σεπτέμβριος 1998

Η τραγικότερη ίσως αστοχία της ΕΛ.ΑΣ. με θύμα μια νεαρή γυναίκα έγινε τηλεοπτικό σόου σε ζωντανή μετάδοση. Ο καταζητούμενος Σορίν Ματέι εισβάλλει στο διαμέρισμα της οικογένειας Γκινάκη στα Κάτω Πατήσια και κρατά τέσσερις ομήρους.

Λίγα λεπτά αργότερα τηλεφωνεί στον ΣΚΑΪ και ζητά να συνομιλήσει με τον κεντρικό παρουσιαστή ειδήσεων.

Οπως γράφει η «Μηχανή του Χρόνου»: «Ο Ματέι 15 ημέρες πριν από την εισβολή του στο διαμέρισμα της οδού Νιόβης, είχε καταφέρει να ξεφύγει για έκτη φορά από την αστυνομία κρατώντας όμηρο έναν αστυνομικό.

»Οι αρχές είχαν καταφέρει να εντοπίσουν τον Ματέι στη Χαλκίδα, αλλά δεν κατάφεραν να τον συλλάβουν. Ο κακοποιός έβαλε τον όμηρο σε ένα Ι.Χ. και με την απειλή χειροβομβίδας.

»Στον Πειραιά, ο Ματέι άφησε ελεύθερο τον αστυνομικό και διέφυγε με ταξί. Εντέλει η αστυνομία, αφού επέτρεψε να μεταδοθεί η ομηρία σε ζωντανή σύνδεση κι “ανέθεσε” στο δημοσιογράφο το ρόλο του διαμεσολαβητή, αποφάσισε εισβολή στο διαμέρισμα αφού εκτίμησε ότι η χειροβομβίδα με την οποία απειλούσε ο Ματέι ήταν ψεύτικη. Η έκρηξη που σκότωσε τη νεαρή Αμαλία Γκινάκη ακούστηκε στον τηλεοπτικό αέρα…»

Μαΐος 1999

Η πρώτη λεωφορειοπειρατεία σε ελληνικό έδαφος. Ο 25χρονος Φλαμούρ Πίσλι καταλαμβάνει λεωφορείο των ΚΤΕΛ, με ομήρους τους εννέα επιβάτες.

Οπως γράφει το TVXS, «η σαστισμένη αστυνομία αδυνατούσε να χειριστεί την πρωτόγνωρη κατάσταση. Κι από τη στιγμή εκείνη ξεκίνησε μια τρελή πορεία στους δρόμους της πόλης, με κατεύθυνση την Αλβανία, αλλά και των ΜΜΕ, καθώς ο οπλισμένος δράστης προσεγγιζόταν από τηλεοπτικές κάμερες και δημοσιογράφους (…)

Στο Ελμπασάν η περιπέτεια είχε τραγική κατάληξη: κατά τη διάρκεια επιχείρησης απελευθέρωσης των ομήρων η αλβανική αστυνομία από ασυνεννοησία σκότωσε τον νεαρό επιβάτη Γιώργο Κουλούρη.

Για “φιάσκο της αστυνομίας” έκαναν λόγο τα εγχώρια Μέσα, τα οποία έκτοτε κάθε φορά που αναφέρονται σε παρόμοια περιστατικά σπεύδουν να δηλώσουν “Την αρχή έκανε ο Αλβανός Φλαμούρ Πίσλι”, εστιάζοντας στην εθνικότητα του λεωφορειοπειρατή.

Οσο για το πολιτικό κόστος, αυτό φορτώθηκε από το υπουργείο Δημοσίας Τάξης εξ ολοκλήρου στις αλβανικές αρχές. Κι ας ακολουθούσε το λεωφορείο έως το Ελμπασάν ειδική ομάδα των ΕΚΑΜ… Η αντίδραση της κυβέρνησης; Διαμαρτυρίες προς την αλβανική κυβέρνηση και προαναγγελίες για αντιμέτρα, όπως μαζικές απελάσεις μεταναστών από την Αλβανία».

Ιούνιος 2006

Ενα ελικόπτερο προσγειώνεται στον Κορυδαλλό για να αποδράσει από αέρος ο Βασίλης Παλαιοκώστας, ο υπουργός Δημόσιας Τάξης Βύρωνας Πολύδωρας τον καλεί να παραδοθεί.

Είναι η πρώτη θεαματική απόδραση του Παλαιοκώστα, που αργότερα το BBC magazine θα περιγράψει ως «Ελληνα Ρομπέν των Φτωχών». Στις 22 Φεβρουαρίου 2009 ο Βασίλης Παλαιοκώστας θα γινόταν γνωστός σε όλον τον κόσμο. Γράφει το BBC magazine: «Για τους φρουρούς έμοιαζε ένα πρωινό σαν όλα τα άλλα. Είχε έρθει η ώρα.

Οι σειρήνες ήχησαν στον Κορυδαλλό την ώρα που οι φρουροί διέταξαν τους έγκλειστους να απομακρυνθούν από το προαύλιο. Ηταν 15:45 την ημέρα πριν ξεκινήσει η δίκη του Παλαιοκώστα.

Από πάνω τους, ένας σκοπός αντιλήφθηκε τον ήχο του έλικα (…) Πέντε χρόνια μετά από την δραματική αυτή απόδραση ο Παλαιοκώστας παραμένει ασύλληπτος. Ο Τύπος πρόσφατα άρχισε να τον αποκαλεί “Φαντομά”, ενώ οι ντόπιοι τον φωνάζουν “Βασιλιά των βουνών”».

Πηγή: Ντίνα Δασκαλοπούλου – “Εφημερίδα των Συντακτών”