Ο πολυαγαπημένος Ρίτσος. Σπουδαίος και πολυγραφότατος. Ο λόγος του ακριβής, οξύς και βαθιά ερωτικός και ευαίσθητος. Αυθεντικός Ποιητής δηλαδή και αυθεντικός και ακέραιος Αγωνιστής.
”Ανάβω στίχους για να ξορκίσω το κακό στη χώρα. Με την ελπίδα μιας στιγμής, μας χρέωσαν το μέλλον”.
Εντάχθηκε στο Κ.Κ.Ε. κι έμεινε εκεί σταθερά μέχρι το τέλος της ζωής του. Αυτή η στράτευση του είχε για αυτόν τις γνωστές συνέπειες. Από το 1948, από την εποχή δηλαδή του εμφύλιου, μέχρι και τα χρόνια της χούντας, ο ποιητής της Ρωμιοσύνης εξορίζεται για πολύ μεγάλα χρονικά διαστήματα. Στο Κοντοπούλι της Λήμνου, στη Μακρόνησο, στον Αϊ Στράτη, στη Γυάρο, στο Παρθένι της Λέρου, πάλι για λίγο στη Γυάρο και τελικά το 1968 τίθεται σε κατ’ οίκον περιορισμό στο Καρλόβασι της Σάμου. Ζει όλον αυτό τον καιρό μέσα στη στέρηση και τον εξολοθρεμό, άρρωστος, μοναχικός.
Στις “Πέτρες, επαναλήψεις, κιγκλίδωμα»,γράφει:
“Μόνες περγαμηνές μας: Τρεις λέξεις: Μακρόνησος, Γυάρος και Λέρος. Κι αν αδέξιοι μια μέρα σας φανούν οι στίχοι μας, θυμηθείτε μονάχα πως γραφτήκαν κάτω από τη μύτη των φρουρών, και με τη λόγχη πάντα στο πλευρό μας”.
Το έργο του πλέον σήμερα είναι στη συνείδηση της ελληνικής κοινωνίας, αλλά και πολύ παραπέρα, καταξιωμένο. Η φωνή του Λουί Αραγκόν, του Νερούντα και των νεότερων κριτικών του, ιδίως μετά τη Μεταπολίτευση, με φόντο τη μελοποιημένη ποίησή του από τον Μίκη Θεοδωράκη, τον έχουν αναδείξει ως έναν από τους μεγαλύτερους ποιητές του 20ου αιώνα και οπωσδήποτε ισοδύναμο με τους δυο άλλους μεγάλους ποιητές της γενιάς του, τον Σεφέρη και τον Ελύτη.
Η αλήθεια είναι ότι ο Ρίτσος ανήκε πάντοτε στο χώρο της αριστεράς και ήταν πάντοτε πιστός στο κόμμα, αλλά δίπλα στη ρεαλιστικά σοσιαλιστική του αντίληψη για τη ζωή και την ποίηση υπήρχε και η ιδεαλιστική και μεταφυσική του ενόραση. Και οι δύο του πλευρές συνυπήρχαν μέσα στη μεγάλη αγάπη του για τον λαό, μέσα στον βαθύ ανθρωπισμό του. Ποτέ του δεν υποχώρησε από αυτή τη θέση του, τη διπλή ποιητική του ιδιοσυγκρασία, προσπαθώντας πάντοτε να λειτουργεί εξισορροπιστικά.
Η ποίηση με τη γραφίδα του Ρίτσου είναι ένα εξαίρετο καλλιτεχνικό μέσο αφιερωμένο στην υπηρεσία των πιο προχωρημένων και υψηλών ιδανικών της ανθρωπότητας. Αυτά εις μνήμην και συνείδηση.
Της Π.Μ
Αφήστε μια απάντηση