Πηγή: Θανάσης Καμπαγιάννης – f/b
Έτσι λέει ο λαός μας, και ταιριάζει γάντι στην περίπτωση του Υπουργού Κατ’ ευφημισμό Δικαιοσύνης Γιώργου Φλωρίδη και την από πλευράς του στοχοποίηση των αντιδράσεων του νομικού κόσμου για την τροπολογία του άρθρου 100 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας υπό τον τίτλο: “Κατ’ εξαίρεση αποκλεισμός του κατηγορουμένου από την πρόσβαση σε μέρος της δικογραφίας”.
Με την τροπολογία, έγγραφα της ανάκρισης θα παραμένουν μυστικά για τον ύποπτο ή/και τον κατηγορούμενο με αποτέλεσμα να μην μπορεί αυτός να αντιτάξει μια αποτελεσματική υπεράσπιση και να καταργείται το δικαίωμα σε μια δίκαιη δίκη, στο στάδιο της προδικασίας όπου κρίνεται η άσκηση της ποινικής δίωξης ή ακόμα και στο κρίσιμο στάδιο της ανακριτικής απολογίας όπου κρίνεται πιθανή προφυλάκιση.
Ο Υπουργός μιλά απαξιωτικά για όσους αντιδρούν και επικαλείται το ενωσιακό δίκαιο, λες και είναι το ιερό δισκοπότηρο και δεν γνωρίζουμε πλήθος αυθαιρεσιών με πηγή την Ευρωπαϊκή Ένωση, ιδίως στο επίπεδο της αντιτρομοκρατικής νομοθεσίας. Επικαλείται, επιπλέον, και το γεγονός ότι ανάλογη διάταξη είχε ισχύσει από το 2014 μέχρι το 2019 και καταργήθηκε με τον νέο Ποινικό Κώδικα. Φαίνεται πως το μάθημα των “προστατευόμενων μαρτύρων” – που όταν κατέθεσαν κατά των υπουργών του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας μετονομάστηκαν εν μια νυκτί σε “κουκουλοφόρους” – δεν έγινε μάθημα για τον κύριο Υπουργό. Αν στο μέλλον ασκηθεί ποινική δίωξη με μυστικά έγγραφα και με κατηγορούμενους Υπουργούς της Νέας Δημοκρατίας, ας μην τσιρίζουν όμως: ο ποινικός αυταρχισμός και η κατάργηση των εγγυήσεων της ποινικής δίκης ανοίγουν μια δίνη που μπορεί να ρουφήξει ακόμα και τους εμπνευστές τους.
Δεν φταίει, όμως, μόνο ο Φλωρίδης και ο σκαιός τρόπος του, απέναντι ακόμα και στον πρόεδρο του ΔΣΑ Δ. Βερβεσό.
Τα θεσμικά όργανα του δικηγορικού σώματος επέτρεψαν στον Φλωρίδη – και στον κάθε Φλωρίδη – να βρουν και να τα κάνουν. Όταν περνούσε από τη Βουλή το ποινικό έκτρωμα του ν. 5090/2024 που μετέτρεψε τους Ποινικούς Κώδικες σε ξεχειλωμένη κουρελού χωρίς ίχνος δογματικής ενότητας, η διοίκηση του ΔΣΑ δεν σήκωσε ούτε το δαχτυλάκι της, παρά μόνο διαπραγματευόταν το “ερανιστικό” νομοσχέδιο. Αυτή η λογική, που θέλει τους δικηγόρους να σιωπούν απέναντι στις μεγάλες θεσμικές αντιμεταρρυθμίσεις με αντάλλαγμα κάποια μικροποσότητα δικηγορικής ύλης, μας έφτασε στο σημείο που είμαστε.
Ο συνυποψήφιός μου για την προεδρία του ΔΣΑ Michalis Kalantzopoulos ζήτησε από εμένα και όλους τους ανακοινωθέντες μέχρι σήμερα υποψηφίους για την προεδρία του ΔΣΑ ( Andreas Koutsolampros, Δημήτρης Χρ. Αναστασόπουλος, Thomas Kamenopoulos) να καταδικάσουμε ομόθυμα τις δηλώσεις Φλωρίδη και το ιταμό του ύφος. Τον ευχαριστώ πολύ και από πλευράς μου συνυπογράφω άνευ όρων την καταδίκη. Όμως ας συμφωνήσουμε και κάτι:
Στην επόμενη συνεδρίαση της Ολομέλειας των Προέδρων των Δικηγορικών Συλλόγων της χώρας, όποιος και αν εκλεγεί πρόεδρος του ΔΣΑ (και συνεπώς της Ολομέλειας), ο Υπουργός δεν θα στρογγυλοκάθεται σαν συμπροεδρεύων στο προεδρείο της συνεδρίασης. Γιατί απλούστατα ούτε συγκυβερνάμε ούτε συμπροεδρεύουμε. Είμαστε ανεξάρτητο θεσμικό όργανο ελέγχου της εξουσίας, δικαστικής, νομοθετικής και πρωτίστως εκτελεστικής. Ο Υπουργός καλείται να παρέμβει από το βήμα, όπως το κάνει σε κάθε αντίστοιχη θεσμική διαδικασία, βλέπε για παράδειγμα τη συνέλευση της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων. Κάθε άλλο θέαμα είναι – τουλάχιστον για μένα – ντροπιαστικό. Ιδίως με τον συγκεκριμένο Υπουργό, που θα έπρεπε από καιρό να έχει κηρυχθεί από το δικηγορικό σώμα persona non grata. Και βέβαια, να αποφασίσει άμεσα το ΔΣ του ΔΣΑ πρωτοβουλίες για να μην περάσει η επαίσχυντη τροπολογία.
Ελπίζω όλοι οι συνυποψήφιοί μου να συμφωνήσουν με αυτές τις θέσεις
Αφήστε μια απάντηση