Το παρελθόν των λογοκλοπών στη Ν.Δ.

Η κυβέρνηση προσπαθεί αμήχανα να κρατήσει αποστάσεις από τον εκλεγμένο «υπό τη σημαία» της Γιώργο Πατούλη για την υπόθεση του διδακτορικού του, εξακολουθεί να στηρίζει ωστόσο τον μετρ της λογοκλοπής Αδωνι Γεωργιάδη, που εμφανίζει ως δικό του ένα ολόκληρο μυθιστόρημα του Αγγλου ιεροκήρυκα και λογοτέχνη Τζον Μέισον Νιλ.

Ενα θέμα που προκάλεσε αμηχανία στο μέγαρο Μαξίμου την εβδομάδα που πέρασε ήταν βέβαια η υπόθεση της καταγγελλόμενης λογοκλοπής στη διδακτορική διατριβή του -εκλεγμένου με το επίσημο χρίσμα του Κυρ. Μητσοτάκη- περιφερειάρχη Αττικής Γιώργου Πατούλη.

Η κυβέρνηση επέλεξε εν τέλει να νίψει τας χείρας της και να κρατήσει αποστάσεις από τον «γαλάζιο» περιφερειάρχη διά του κυβερνητικού εκπροσώπου Γιάννη Οικονόμου, ο οποίος δήλωσε ότι «ο κ. Πατούλης δεν είναι μέλος της κυβέρνησης, οπότε η κυβέρνηση δεν έχει να τοποθετηθεί για κάτι», ότι «υπάρχει δήλωση του κ. Πατούλη» και ότι όπως αντιλαμβάνεται «η κατάσταση θα οδηγηθεί στη Δικαιοσύνη».

Ακόμα πιο πολλών… χιλιομέτρων ήταν οι αποστάσεις του υπουργού Εσωτερικών, Μάκη Βορίδη, που άφησε έκθετο τον περιφερειάρχη λέγοντας στη Βουλή: «Εγώ λοιπόν δεν έχω καμία άποψη επ’ αυτού, διότι εγώ δεν υιοθετώ τίποτε και δεν απορρίπτω τίποτε το οποίο αποτελεί αντικείμενο σε τελευταία ανάλυση ποινικής και δικαστικής διερεύνησης. Αν έχουν γίνει παραβιάσεις του νόμου περί πνευματικής ιδιοκτησίας από οποιονδήποτε, προφανώς αυτά θα ελεγχθούν. Μου ζητάτε εμένα να τοποθετηθώ επί ενός άρθρου το οποίο δημοσιεύσατε εσείς σήμερα στην έγκυρη Αυγή; Ε, να επιφυλαχθώ».

Στην περίπτωση του κ. Πατούλη βέβαια οι κυβερνητικές αποστάσεις από εκείνον ήταν μάλλον αναμενόμενες, αν θυμηθεί κανείς και τον ανοιχτό «εμφύλιο» που είχε ξεσπάσει προ καιρού μεταξύ της κυβέρνησης και του περιφερειάρχη Αττικής, όταν ο ένας πετούσε στον άλλο το μπαλάκι της ευθύνης για την κατάρρευση του «επιτελικού κράτους» μπροστά στον χιονιά της «Ελπίδας».

Ποτέ όμως το Μαξίμου δεν έχει πάρει καν αποστάσεις από τον μετρ της λογοκλοπής, ο οποίος όχι μόνο είναι «μέλος της κυβέρνησης», αλλά σε καίριο υπουργικό πόστο (υπουργός Ανάπτυξης). Είναι επίσης, με απόφαση του σημερινού προέδρου της Ν.Δ., σε καίριο κομματικό πόστο (αντιπρόεδρος) και είναι και παλιός συνοδοιπόρος του Μάκη Βορίδη από τα χρόνια της κοινής θητείας τους στον ακροδεξιό ΛΑΟΣ.

Προσθαφαιρέσεις

Ο λόγος βέβαια για τον Αδωνι Γεωργιάδη, που έχει φτάσει στο σημείο να αντιγράψει και να παρουσιάσει ως δικό του ένα ολόκληρο βιβλίο -ένα μυθιστόρημα- γραμμένο από έναν Αγγλο στα μέσα του 19ου αιώνα και να πάρει έτοιμη από άλλον ακόμα και τη μετάφραση στα ελληνικά. Η δική του μοναδική… συμβολή στο μυθιστόρημα είναι να προσθέτει και να αφαιρεί ό,τι του φανεί ότι μπορεί να προσαρμοστεί στις εθνοπατριωτικές εμμονές του, αποκρύβοντας το όνομα τόσο του συγγραφέα όσο και του πραγματικού μεταφραστή.

Το θέμα έχει αποκαλύψει ο Ιός («Εφ.Συν.» 20-21.12.2014, «Η Αλωσις του Αδώνιδος») και έχει αναδείξει αναλυτικά ο Δημήτρης Ψαρράς στο ειδικό του ένθετο (Αδωνις Γεωργιάδης: Η Ακροδεξιά με το γελαστό πρόσωπο, 19.5.2018), αλλά ουδέποτε ο σημερινός υπουργός Ανάπτυξης έχει πει έστω και μία λέξη. Σήμερα λοιπόν επανερχόμαστε στο θέμα.

Ο τίτλος του φερόμενου ως βιβλίου του Αδ. Γεωργιάδη είναι «Εκ του Ανωνύμου, Θεοδώρα Φραντζή: Η Αλωσις» και ο ίδιος ο αντιπρόεδρος της Ν.Δ. στο επίσημο βιογραφικό του το παρουσιάζει έτσι: «Το τελευταίο μου προσωπικό βιβλίο είναι ένα ιστορικό μυθιστόρημα, γύρω από την Αλωση της Κωνσταντινουπόλεως, με τίτλο “Θεοδώρα Φραντζή: η Αλωσις”. Βρίσκεται στην τρίτη επανέκδοση».

Μόνο που το μυθιστόρημα δεν είναι βέβαια προσωπικό βιβλίο του κ. Γεωργιάδη, αλλά του αγγλικανού θεολόγου, ιεροκήρυκα και λογοτέχνη Τζον Μέισον Νιλ (John Mason Neale, 1818-1866), το οποίο εκδόθηκε στο Λονδίνο το 1857 με τίτλο «Theodora Phranza; or, the Fall of Constantinople».

Και ήδη από το 1860 το μυθιστόρημα μεταφράστηκε στα ελληνικά από τον Χρήστο Α. Παρμενίδη (ψευδώνυμο του Χρήστου Αναστασιάδη, περ. 1820-1869) και από τότε κυκλοφόρησε σε πολλές επανεκδόσεις με το όνομα του Αγγλου συγγραφέα, το όνομα του μεταφραστή και τίτλο «Θεοδώρα Φραντζή ή Η πτώσις της Κωνσταντινουπόλεως, υπό του αιδεσίμου I. [J]. M. Neale».

Η συγγραφική… έμπνευση του κ. Γεωργιάδη περιορίζεται μόνο σε δύο επίπεδα. Το πρώτο είναι ότι έχει πάρει την απλή καθαρεύουσα του Παρμενίδη και έχει υποτίθεται «απλοποιήσει», κατά το δοκούν, ορισμένες λέξεις παράγοντας μια μικτή γλώσσα με κωμικοτραγικά αποτελέσματα.

Οπως με τη λέξη «δώμα» (ταράτσα) του Παρμενίδη που την έχει κάνει «δωμάτιο», σε φράσεις όπως «τα μαρμάρινα δωμάτια των ανακτόρων είχαν γεμίσει από βροχή» (σ. 11) και «τα μαρμάρινα δωμάτια άστραφταν σαν να ήταν σκεπασμένα με χιόνι» (σ. 18).

Και το δεύτερο επίπεδο είναι ότι προκειμένου να βάλει μέσα τις εθνοπατριωτικές εμμονές του έχει βιαίως εξελληνίσει πρωταγωνιστές, ονόματα και… φράσεις του μυθιστορήματος με αντίστοιχα κωμικοτραγικά αποτελέσματα και στην πλοκή.

Ο ύποπτος Μπαρτόλομιου

Οσο για τον μοναδικό χαρακτήρα που έχει προσθέσει ο Αδ. Γεωργιάδης στο μυθιστόρημα είναι βέβαια ο, απαραίτητος για τους αντισημίτες, Εβραίος, που εδώ είναι σύμβουλος του σουλτάνου και ονομάζεται Μπαρτόλομιου. Ο Μωάμεθ λοιπόν εμφανίζεται να λέει στον Μπαρτόλομιου: «Είσαι πραγματικά πολύτιμος σύμβουλος. Δεν ξέρω εάν χωρίς τις συμβουλές σου θα βρισκόμουν εδώ τώρα, πολιορκώντας την Πόλι. Θα πρέπη πραγματικά να μισής πολύ τους Ελληνες, αφού με τόσο ζήλο εργάζεσαι για την καταστροφή τους».

Με τον Εβραίο να απαντά: «Τους σιχαίνομαι! Κανένας στον κόσμο δεν θα χαρή περισσότερο από εμένα, όταν η Κωνσταντινούπολις θα πέση στα χέρια σου» (σ. 241-2). Φυσικά ο Μπαρτόλομιου δεν εμφανίζεται σε κανένα άλλο σημείο του βιβλίου αφού αυτή η εμφάνιση είναι αρκετή για να υπηρετήσει τον αντισημιτισμό του κ. Γεωργιάδη, όσο και αν σήμερα ο αντιπρόεδρος της Ν.Δ. προσπαθεί να μας πείσει για την όψιμη μεταστροφή του. Επειτα απ’ όλα αυτά λοιπόν είναι κατανοητή η αμηχανία της κυβέρνησης απέναντι στην υπόθεση Πατούλη, αφού τι να πει τώρα όταν έχει καταπιεί όλο το «μυθιστόρημα» του κ. αντιπροέδρου.

Πηγή: Γιάννης Μπεσκάκης – “ΕφΣυν”

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Current ye@r *