Του Γιώργη Γιαννακέλλη
Δεν ξέρω πόσους/ες ενδιαφέρουν οι ιστορικές αναρτήσεις, αλλά θεωρώ ότι γενικότερα η Αριστερά δεν δείχνει τα απαιτούμενα αντανακλαστική στους σύγχρονους αναθεωρητές – πλαστογράφους της νεότερης ιστορίας, και ειδικά σε κάτι “ιστορικούς” σαν τον Μαραντζίδη, που για το τελευταίο αντικομμουνιστικό παραλήρημα του έκανα αναφορά πρόσφατα.
Σε κάθε περίπτωση όμως, αφού έχουμε την δυνατότητα από αυτή την διαδικτυακή γωνιά, να θυμίζουμε κάποια ιστορικά γεγονότα, ας το κάνουμε.
Διαβάζοντας δυο δημοσίευμα που είχε ο “Ριζοσπάστης” σαν σήμερα το ένα το 34/1945΄και το άλλο 3/4/1947 που δημιουργήθηκε η επιθυμία να γράψω κάποια πράγματα.
Το πρώτο έχει τίτλο “ΡΑΛΛΗΣ, ΕΔΕΣ,ΤΑΓΜΑΤΑ, ΓΕΡΜΑΝΟΙ, είχαν συμμαχήσει εναντίον του ελληνικού λαού”,
Ας θυμηθούμε αρχικά ποιο ήταν ο δωσίλογος “πρωθυπουργός”, (από τις 7 Απρίλη του 1943 μέχρι τις 12 Οκτώβρη του 1944) κάνοντας μια τηλεγραφική αναφορά για μια απ’ τις πιο “μαύρες” εγκληματικές μορφές της νεότερης ιστορίας μας, που το αστικό κράτος “τίμησε” την προσφορά του.
Ηταν ο πατέρας του μετέπειτα αρχηγού και πρωθυπουργού της ΝΔ Γεώργιου Ράλλη, για τον οποίο θα αναφερθούμε παρακάτω.
Ο επικεφαλής της δωσίλογης κυβέρνησης διορισμένος από της Γερμανικές κατοχικές δυνάμεις της χώρας μας, πρωθυπουργός Ιωάννης Ράλλης, υπήρξε το απαύγασμα της τότε “Εθνικοφροσύνης”.
«Ο λόγος όστις είχε την μεγαλυτέραν επί της συνειδήσεώς μου επίδρασιν ήτο ότι, κατ’ Απρίλιον 1943, διεγράφετο σαφώς εις τον ορίζοντα των προβλέψεων η ήττα της Γερμανίας. Η αναρχία εδέσποζε της χώρας όλης. Αι πρόοδοι των ανατρεπτικών στοιχείων ήσαν καταφανείς. Τα θεμέλια του κοινωνικού μας καθεστώτος εσείοντο. Επρεπε το κράτος να παρασκευασθή διά την άμυνάν του, εάν ήθελε να ζήση», ήταν ένα μέρος της απολογίας του, στο δικαστήριο δωσίλογων.
Ηταν το πρόσωπο που οργάνωσε τα “ελληνικά Es Es”, τα Τάγματα Ασφαλείας, που περιλάμβαναν ότι εγκληματικό στοιχείο υπήρχε αυτή την εποχή και έκαναν ανήκουστα εγκλήματα σε βάρος του ελληνικού λαού.
Υπήρξε ο ιδρυτής της “Ειδικής Ασφάλειας”, της “Ελληνικής Γκεστάπο” που αποτελούνταν ότι ότι κατακάθι υπήρχε στην τότε ελληνική κοινωνία. Σεσημασμένοι κακοποιοί έχοντας διαπράξει και πριν την κατοχή σειρά από εγκλήματα, ληστείες, εκβιασμούς, βιασμούς, κ.α βρέθηκαν να συνεχίζουν το ίδιο έργο αυτή την φορά κάτω από τις διαταγές των Γερμανών. (Μετά την απελευθέρωση της χώρας μας ο αστικός κρατικός μηχανισμός ενσωμάτωσε σε κύριες θέσεις τα κτήνη της Ειδικής, ενώ σε κάποιες ελάχιστες περιπτώσεις που στις δίκες παρωδία των δοσιλόγων επιβλήθηκαν ποινές θανάτου η ισοβίων, σύντομα μετατράπηκαν σε ποινές λίγων ετών).
Το πιο εξωφρενικό όμως είναι, το οποίο παράλληλα μας δείχνει και την νοοτροπία του αστικού κράτους που συγκροτήθηκε μετά την κατοχή, αποτελεί το γεγονός ότι μετά τον θάνατο του Ιωάννη Ράλλη -είχε καταδικαστεί σε ισόβια και πέθανε στο σπίτι του, από καρκίνο του πνεύμονα- είναι ότι η τότε κυβέρνηση χορήγησε στην χήρα γυναίκα του μια υπέρογκη σύνταξη “τιμώντας” την προσφορά στο αστικό καθεστώς του δωσίλογου, εγκληματία “πρωθυπουργού”! Ηταν η εποχή που οι προδότες και κάθε είδους κοινωνικό απόβρασμα που συνεργάστηκε με τους κατακτητές ενσωματωνόταν στον κρατικό μηχανισμό και αποτελούσαν τον “εθνικό κορμό”.
Το τέκνο λοιπόν αυτού του καθάρματος που μετέπειτα βρέθηκε αρχηγός της Ν.Δ., λίγο καιρό μετά τον θάνατό του πατέρα του κυκλοφορεί το 1947 το βιβλίο “Ο Ιωάννης Ράλλης ομιλεί εκ του τάφου”. Απ’ αυτό δεν είναι απλώς ότι πληροφορούμαστε ότι μετά την σύλληψη του δεν βρέθηκε ούτε μια μέρα στην φυλακή όπως οι κοινοί δοσίλογοι. Αυτός με επιφανείς συνεργάτες των Γερμανών που είχαν συλληφθεί βρέθηκε “φιλοξενούμενος” με όλες τις ανέσεις του σε ένα ειδικά διαμορφωμένο από την κυβέρνηση μέγαρο στην οδό Πατησίων. Μάθαμε επίσης ότι αμέσως μετά την καταδίκη του από τα δικαστήρια – παρωδία των δωσιλόγων, αρρώστησε και μεταφέρθηκε στην θαλπωρή του σπιτιού του, δίπλα σε συγγενείς και φίλους.
Το πιο βασικό όμως είναι ότι ότι ο Γιώργος Ράλλης, -ο μετέπειτα αρχηγός της Ν.Δ και πρωθυπουργός της χώρας, για να μην ξεχνιόμαστε- θεωρεί ήρωα τον πατέρα του και την συνεργασία με τους κατακτητές την αξιολογεί σαν “εθνική προσφορά”.
Πάμε τώρα στο δεύτερο δημοσίευμα του “Ρ” που αναφέρετε στον αρχηγό του ΕΔΕΣ. Να αναφέρουμε αρχικά ότι είναι αναμφισβήτητο ότι ο ΕΔΕΣ και ο αρχηγός του ήταν πιστά όργανα των γερμανικών κατοχικών στρατευμάτων.
Αντιγράφουμε ένα απόσπασμα από το βιβλίο του Διονύση Χαριτόπουλου, «Αρης ο αρχηγός των ατάκτων», όπου μέσα από αναμφισβήτητες μαρτυρίες αποκαλύπτεται η αγαστή συνεργασία που είχε ο Ζέρβας και ο ΕΔΕΣ με τα στρατεύματα κατοχής και ειδικά τα Γερμανικά.
***
Δυστυχώς τα πολυάριθμα στοιχεία που υπάρχουν σήμερα δεν περιορίζουν τη σχέση του Ζέρβα με τους Γερμανούς σε μια απλή μεταξύ τους ανακωχή. Η συμφωνία περιελάμβανε εκτός της ανακωχής και όρους για κοινό αγώνα κατά του ΕΛΑΣ.
(Sekendorf)
Δεν υπάρχει σοβαρός ιστορικός που να αμφιβάλλει.
«Θεωρώ ως αλήθεια που είναι πια αποδειγμένη και αποδεκτή από τους επαγγελματίες ιστορικούς ότι ο Ναπολέων Ζέρβας είχε πράγματι έρθει σε συνεννόηση με τους Γερμανούς στα Γιάννενα».
(Mazower).
Μέχρι και οι συνεργάτες του Βρετανοί αναγκάζονται να το παραδεχτούν.
«Είναι, φανερό επίσης από τα γερμανικά έγγραφα ότι έκανε μυστική ανακωχή με τις δυνάμεις κατοχής ανάμεσα στον Νοέμβριο του 1943 και τον Αύγουστο του 1944».
(Woodhouse)
«Οι παλαιότερες υποψίες μου ότι υπήρχε κάποια μορφή συνεργασίας επιβεβαιώνονταν τώρα εγγράφως. […] 0 Λαντς είχε συγκεκριμένους λόγους να θεωρεί τον Ζέρβα “άνθρωπο εμπιστοσύνης” […] για μια συνεργασία εναντίον των κομουνιστικών ομάδων. 0 Ζέρβας τους κρατάει συνεχώς ενήμερους για τα διάφορα σχέδιά του».
(Κλάιβ)
Οι μαρτυρίες είναι πάμπολλες.
Ένορκη κατάθεση του φον Λέντε, του επιτελείου του Λαντς, στις 27.9.1947 στο Στρατοδικείο της Νιρεμβέργης:
«Μετά από επανειλημμένες προσπάθειες πέτυχα να πάρω επαφή με τους εθνικιστές αντάρτες, και στις αρχές Οκτώβρη 1943 να αποκαταστήσω σύνδεση με τον στρατηγό Ζέρβα. Μ’ αυτό τον δρόμο κλείστηκε αργά το 1943 μια σιωπηρή συμφωνία να μη γίνονται αμοιβαία εχθροπραξίες στην περιοχή των εθνικών ανταρτών. […] Μια και οι εθνικοί αντάρτες βρίσκονταν σε συνεχή αγώνα με τους κομουνιστές (ΕΑΜ-ΕΛΑΣ), ο στρατηγός Ζέρβας την άνοιξη του 1944 παρακάλεσε επανειλημμένα να τον βοηθήσει ο στρατός μας και να συμπράξει μαζί του. Μια και ο Λαντς ήταν ειλικρινά υπέρ της συνεργασίας, ανταποκρίθηκε σε κάθε τέτοια παράκληση και υποστήριξε τους εθνικιστές σ’ αυτόν τον αγώνα. Υπενθυμίζω εδώ προπαντός τον κοινό αγώνα κατά των κομουνιστών το Μάη 1944 στο μέτωπο του Αράχθου».
(Sekendorf)
Ένορκη κατάθεση του Άουγκουστ Βίντερ, επιτελάρχη της Ομάδας Στρατιών Ε, στις 22.9.1947 στο Στρατοδικείο της Νυρεμβέργης:
«Όταν τον Μάη του 1944 επισκέφθηκα υπηρεσιακά τον στρατηγό Λαντς στα Γιάννενα και πήγαμε με το αυτοκίνητο στο δρόμο Ιωαννίνων – Άρτας χωρίς συνοδεία, ο στρατηγός Λαντς, σε ερώτησή μου για την ασφάλεια των Γερμανών, παρατήρησε ότι αυτή δεν είναι πια εδώ αναγκαία, μια και ο στρατηγός Ζέρβας έχει αναλάβει την ασφάλεια του δρόμου, κι από πολύ καιρό δεν έχει συμβεί καμιά επίθεση. […] 0 στρατηγός Λαντς έκφρασε την ικανοποίησή του ότι πέτυχε μια σιωπηρή συμφωνία, πράγμα που εδώ ήταν φανερό. […]
»Η συμφωνία αυτή προχωρούσε τόσο πολύ που την άνοιξη του 1944 πραγματοποιήθηκε ένας κοινός επιχειρησιακός συνδυασμός μεταξύ του 22ου Ορεινού Σώματος Στρατού και του Ζέρβα. Θυμάμαι ότι γι’ αυτό μονάδες της 104ης Μεραρχίας Κυνηγών ανέλαβαν στον χώρο βορειοανατολικά της Άρτας την κάλυψη μιας επιθετικής επιχείρησης που θα έκανε ο Ζέρβας κατά των κομουνιστών».
(Sekendorf)
Επίσης από τα γερμανικά αρχεία προκύπτει ότι η συνεργασία Ζέρβα – Γερμανών έγινε πάνω στην ακόλουθη βάση: «1. Κατάπαυση των εχθροπραξιών. 2. Συνεργασία στον αγώνα κατά του ΕΛΑΣ με συνεχή ενημέρωσή μας για τις προθέσεις του, τις θέσεις που βρίσκεται και για τις εχθρικές δυνάμεις».
(Μαθιόπουλος, Αντίσταση)
Όμως, εάν ο Ζέρβας συνεργάστηκε με τον κατακτητή της χώρας, δεν ισχύει το ίδιο για το σύνολο των αξιωματικών και ανταρτών του ΕΔΕΣ, οι οποίοι είχαν πλήρη άγνοια των συμφωνιών του αρχηγού τους· αυτές παρέμειναν μεταξύ ενός κύκλου στενών συνεργατών του, άλλως ο κίνδυνος ανταρσίας ήταν κάτι παραπάνω από βέβαιος.
Αυτό που είναι εξαιρετικά δύσκολο να δεχτεί κανείς σήμερα είναι ότι όλα αυτά έγιναν εν αγνοία του Μπαρνς, του Γούντχαουζ και των υπόλοιπων αξιωματικών της ΣΣΑ όπως οι ίδιοι ισχυρίζονται. Τα γερμανικά αρχεία της Κατοχής άλλα λένε.
Οι Βρετανοί κρατάνε ακόμη κλειστά τα δικά τους.
***
Στην φωτογραφία βλέπουμε δημοσίευμα του “Ριζοσπάστη” στις 30 Οκτώβρη 1943 στο οποίο καταγγέλλετε ότι “Ο ΕΔΕΣ χτυπάει ύπουλα και άνανδρα τον ΕΛΑΣ μαζί με τους Γερμανούς”
Και τονίζει το σχετικό δημοσίευμα: “Ο ελληνικός λαός είναι μεγαλόψυχος, με ανδρισμό και ανωτερότητα. Μα ποτέ δεν θα συγχωρέσει τα καθάρματα που συμμάχησαν με τους κατακτητές εναντίον του. Τα αιματοβαμμένα βουνά του, όπου αυτό το μήνα διεξάγει το φοβερό του πόλεμο, αντιβουίζουν από το φρικτό τους μίσος ενάντια στους προδότες. Μια θέληση γρανιτένια κυριαρχεί στο Εθνος και ένα σύνθημα εμπνέει τον ηρωικό του στρατό τον ΕΛΑΣ. Να συντριβεί η πέμπτη φάλαγκα των Βουλπιώτηδων – Ζέρβηδων. Δίχως να ξεκαθαριστεί ο 5 φαλαγγισμός δεν μπορεί να γίενι εθνικοαπελευθερωτικός αγώνας. .Οσο υπάρχουν προδότες και κατάσκοποι και σηκώνουν δολοφονικό μαχαίρι ενάντια στους εθνικούς αγωνιστές οι θυσίες του έθνους είναι μάταιες. Το έθνος πολεμάει αγώνα υπέρτατο. Η τρομερή του απαίτηση είναι να εκμηδενιστεί δίχως έλεος και χρονοτριβές η προδοσία. Χτυπήστε τους προδότες αδίσταχτα, κεραυνοβόλα. κατάρα και θάνατος στους προδότες”. (Δείτε και ένα αναλυτικό σχετικό άρθρο στον προσωπικό μου ιστότοπο).
Το άρθρο, λοιπόν του “Ριζοσπάστη” που αναφέραμε αρχικά και είχε δημοσιευτεί σαν σήμερα το1947 παραθέτει άλλο ένα αναμφισβήτητο στοιχείο, για την αγαστή συνεργασία του Εθνικού Δημοκρατικού Ελληνικού Σύνδεσμου (ΕΔΕΣ) με τους Γερμανούς. Πρόκειται για μια έκθεση του γερμανικού στρατού με χρονολογία 7 Αυγούστου 1944. που ανακάλυψε η αμερικανική αποστολής στρατιωτικών πληροφοριών και δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “Ταςς”. Αυτή “αποκαλύπτει ότι ο σημερινός υπουργός Δημόσιας Τάξεως Ζέρβας συνεργάστηκε με τους Γερμανούς την περίοδο της κατοχής”, όπως αναφέρει ο “Ρ” παρουσιάζοντας αποσπάσματα της έκθεση που θα ήταν πλεονασμός να τα αναφέρουμε.
Αφήστε μια απάντηση