Συνέχεια από εδώ
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΜΦΙΒΟΛΙΑ ότι ο Α. Γεωργιάδης είναι ιδανικός εκφραστής της θεωρίας του κ. Καρατζαφέρη περί «γαλάζιας πολυκατοικίας». Γεννήθηκε πολιτικά μέσα σ’ αυτήν, ως μέλος της ΟΝΝΕΔ, δοκίμασε να ακολουθήσει τον Αντώνη Σαμαρά στην Πολιτική Άνοιξη, μεταπήδησε στο ΛΑΟΣ, όπου για πρώτη φορά αναδείχθηκε σε ηγετικό στέλεχος, και επανήλθε στη Νέα Δημοκρατία. Με άλλα λόγια, ο κ. Γεωργιάδης κατόρθωσε μέσα σε λίγα χρόνια να συγκατοικήσει με όλους τους νοικοκυραίους της Δεξιάς. Το κακό είναι ότι σε όποιο διαμέρισμα βρισκόταν, δεν άντεχε και έλουζε τους περιοίκους με κάθε άλλο παρά κολακευτικά λόγια.
Από πολύ νωρίς είχε βάλει στο μάτι τον Κώστα Καραμανλή: «Η χτεσινή συνέντευξη τύπου τον πρωθυπουργού ήταν γελοία. Λέω μια βαριά έκφραση, ήταν γελοία όμως. Γιατί ήταν γελοία; Διότι επί μιάμιση ώρα καθίσαμε ν’ ακούσουμε τι θα πει ο πρωθυπουργός. Ο πρωθυπουργός δεν είπε απολύτως τίποτε. Ποιες μεταρρυθμίσεις; Δηλαδή η πώλησις του ΟΤΕ λέγεται μεταρρύθμισις; Δηλαδή ξεπουλάω; Αυτό λέγεται μεταρρύθμισις;» {Τηλεάστν, 11.9.2006).
Προτού ο αρχηγός Καραιζαφέρης διατυπώσει τη θεωρία της πολυκατοικίας ο Α. Γεωργιάδης αρνιόταν κάθε συγγένεια με τη Νέα Δημοκρατία: “Πάρα πολλοί κάνουν το μεγάλο σφάλμα να μας συγχέουν με τη Νέα Δημοκρατία και να θεωρούν ότι κατά κάποιο τρόπο είμαστε κοντινά πολιτικά κόμματα. Πρέπει να σας πω ότι καμία εγγύτητα δεν αισθάνομαι περισσότερο προς τη Νέα Δημοκρατία, απ’ ό,τι προς το ΠΑΣΟΚ. Για μένα αυτά τα δύο κόμματα είναι πανομοιότυπα» (Τηλεάστυ, 31.10.2006). Μάλιστα δεν δίσταζε να καταγγείλει τη Νέα Δημοκρατία για κρυφή φιλομεταναστευτική ατζέντα: «Εσείς που σκοπεύετε να ξαναψηφίσετε Νέα Δημοκρατία, θέλω να έχετε υπόψη σας, ότι το κόμμα αυτό έχει αποφασίσει να αναθεωρήσει το Σύνταγμα και να δώσει πολιτικά δικαιώματα στους μετανάστες. Θέλετε; Αν θέλετε ψηφίστε το. Αλλά να το ξέρετε τουλάχιστον» (Τηλεάστυ, 6.11.2006).
Θεωρούσε την κυβέρνηση Καραμανλή επικίνδυνη για το έθνος και τη θρησκεία: «Δίνουμε μία μάχη στα χαρακώματα για να σώσουμε την εθνική μας μνήμη και σε αυτή τη μάχη ο πρωθυπουργός της χώρας (Κώστας Καραμανλής) και η Νέα Δημοκρατία είναι αντίπαλοι Έχουν πάει με τη θολοκουλτούρα, έχουν πάει με τον Σημίτη, έχουν πάει με τον εκσυγχρονισμό, έχουν πάει αντίθετοι στην Εκκλησία» (Τηλεάστυ, 21.3.2007).
Σιγά σιγά άρχιζε να εντοπίζει την αντίθεσή του σε πρόσωπα της Νέας Δημοκρατίας: «Έχουμε κάτι άχρηστους υπουργούς Εξωτερικών στιλ Μπακογιάννη. Αυτή η γυναίκα είναι εθνικά επικίνδυνη. Η Ντόρα Μπακογιάννη είναι εθνικά επικίνδυνη ως υπουργός Εξωτερικών. Σας το βροντοφωνάζω από αγωνία. Κινδυνεύει να τινάζει στον αέρα όλες τις ελληνορωσικές σχέσεις από την αμερικανο-δουλεία της. Η γυναίκα δεν ξέρει από εξωτερική πολιτική. Είναι άσχετη. Την έχουν βάλει επειδή είναι κόρη του Μητσοτάκη, και όταν φύγει από αυτό το υπουργείο θα έχουμε διακόψει τις διπλωματικές μας σχέσεις με τις μισές χώρες του πλανήτη. Είναι ανίκανη γι’ αυτή τη θέση» (Τηλεάστυ, 7.5.2007).
Στην ίδια εκπομπή δεν παρέλειπε βέβαια να καταγγείλει ως μειοδότη και τον πρωθυπουργό: «Έχουμε παραχωρήσει με εντολή Καραμανλή τον μισό εναέριο χώρο στους Τούρκους».
Η γνώμη του ήταν ότι ο κ. Καραμανλής ήταν όργανο των ξένων δυνάμεων: «Το Ίδρυμα Σύρος, το Στέιτ Ντιπάρτμεντ, το υπουργείο Εξωτερικών της Γερμανίας, το διεθνές κατεστημένο επέβαλε στον Κώστα Καραμανλή να κρατήσει το επαίσχυντο, το άθλιο βιβλίο Ιστορίας και δυστυχώς όλοι αυτοί οι λαλίστατοι βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας που γυρνάνε από κανάλι σε κανάλι και λέγανε ότι το βιβλίο είναι άθλιο, εθνοπροδοτικό, γενιτσαρικό, κατάπιαν τη γλώσσα τους, στηρίζουν Κώστα Καραμανλή, στηρίζουν Μαριέττα Γιαννάκου, στηρίζουν τη Ρεπούση, για να κάνουν τα παιδιά μας γενιτσάρους, σαν κι αυτούς που πήρανε την Πόλη πριν από 500 χρόνια» (Τηλεάσζν, 29.5.2007).
Σε άλλη εκπομπή θα επαναλάβεi: «Δέσμιος ο Καραμανλής από τους έξω» (Τηλεάστυ, 5.6.2007). Και έναν μήνα αργότερα: «Είναι παντελώς ακατάλληλος γι’ αυτή τη θέση ο Κώστας Καραμανλής. Κάθε μέρα το αποδεικνύει. Όποιος λέει ότι εμάς είμαστε δήθεν ακροδεξιοί είναι ψεύτης και συκοφάντης. Γιατί; Θα σας διαβάσω τώρα την πιο ακροδεξιάς ιδεολογίας δήλωση που έχει γίνει από Έλληνα πολιτικό, για να ξεκαθαρίσουμε επιτέλους τι θα πει Ακροδεξιά και τι όχι. Ακροδεξιά κύριοι σημαίνει να είσαι αντιδημοκράτης. Ακούστε λοιπόν την απάντηση που έδωσε η κυρία Ντόρα Μπακογιάννη μέσα στο ελληνικό κοινοβούλιο σε επίκαιρη ερώτηση του προέδρου του Συνασπισμού Αλέκου Αλαβάνον. Η κυρία Μπακογιάννη ξεκαθάρισε ότι “μεταξύ του λαϊκισμού μεταξύ του λαϊκισμού του Ναι ή του Οχι στα δημοψηφίσματα προτιμώ την βουλή”. Ξεκαθάρισε δηλαδή ότι ποτέ δεν θα γίνει δημοψήφισμα για κανένα θέμα. Αυτή είναι στην ουσία ακροδεξιά δήλωση. Ας τολμήσουν να μου πούνε εμένα ξανά περί Ακροδεξιάς σε κανένα παράθυρο και θα δείτε τι θα γίνει» (Τηλεάστν, 2.7.2007).
Στην επόμενη φάση ο κ. Γεωργιάδης άρχισε να ξεχωρίζει κάπως τα δύο μεγάλα κόμματα: «Το επικίνδυνο κόμμα στην πολιτική μας ζωή σήμερα λέγεται ΣΥΡΙΖΑ. Το επικίνδυνο λόγω ιδεολογίας. Το επικίνδυνο λόγω ανικανότητας δυστυχώς λέγεται Νέα Δημοκρατία» (Τηλεάστυ. 10.12.2008).
Ο επόμενος σταθμός στη μετατόπισή του ήταν να αποκαλύψει ότι προτιμά Καραμανλή και αποκλείει Ντόρα Μπακογιάννη: «Με την Ντόρα Μπακογιάννη αρχηγό, ενιαία Κεντροδεξιά δεν μπορεί να υπάρξει. Με οποιονδήποτε άλλον και φυσικά και με τον Κώστα Καραμανλή μπορεί Αυτή είναι η πολίτικη Θέση του ΛΑΟΣ. Είναι πολύ απλή. Οι επιθέσεις της κυρίας Μπακογιάννη προς τον κ. Καρατζαφέρη και το ΛΑΟΣ είναι όχι η πεποίθηση η πολίτικη, είναι το πολιτικό της συμφέρον, διότι καταλαβαίνει ότι ενίσχυσις του ΛΑΟΣ σημαίνει ότι δεν θα γίνει η κυρία αυτή πρωθυπουργός. Και εμείς δεν θέλουμε να γίνει πρωθυπουργός» (Τηλεάστυ, 22.6.2009).
Μετά τις εκλογές του 2009 και την παραίτηση του Κώστα Καραμανλή, ξαφνικά ο Α. Γεωργιάδης εμφανίστηκε ως απολύτως ουδέτερος στη μάχη των επιγόνων: «Ας κάνουν στη Νέα Δημοκρατία ό,τι τους φωτίσει ο Θεός. Το ποιον θα βγάλουν, το ποιος στηρίζει ποιον, το τι θα μπορούσε να γίνει είναι εσωτερικός, δικός τους λογαριασμός. Ο Κώστας Καραμανλής και όλα τα υπόλοιπα είναι το παρελθόν. Ανήκουν εις την δικαιοδοσίαν των ιστορικών. Δεν σχολιάζω καθόλου αυτά τα ζητήματα. Δεν είναι δική μου δουλειά να υπεισέλθω εις τα εσωτερικά ενός άλλου κόμματος» (Τηλεάστυ, 13.10.2009).
Και βέβαια: «Σας μιλώ ειλικρινά, πάρτε τα πρακτικά από την συζήτηση για να διαπιστώσετε ότι η σημερινή Νέα Δημοκρατία είναι αριστερότερα του ΠΑΣΟΚ!» (24.4.2010). Λίγο καιρό αργότερα θα υποστηρίξει το ακριβώς αντίθετο, ότι «υπάρχει κάποιον είδους διασύνδεση» μεταξύ Νέας Δημοκρατίας και Χρυσής Αυγής. «Αυτό είναι πλέον ολοφάνερο!» (24.1.2011).
Αποκαλυπτική είναι η σειρά των εξηγήσεων που δίνει για να δικαιολογήσει ότι το ΛΑΟΣ υποστηρίζει τον Σγουρό του ΠΑΣΟΚ και όχι τον Κικίλια της Νέας Δημοκρατίας για την Υπερνομαρχία τον Νοέμβριο του 2010: «Εάν δηλαδή ο κ. Σαμαράς επέλεγε για υποψήφιο Περιφερειάρχη έναν χιμπαντζη για Περιφερειάρχη, εμείς θα έπρεπε να τον υπερψηφίσουμε επειδή είναι Νέα Δημοκρατία; (Προς Θεού δεν υπαινίσσομαι ότι ο κ. Κικίλιας είναι χιμπαντζής). Με τον Σγουρό ήμασταν μαζί στις εκπομπές του Χαρδαβέλλα για το Μεταναστευπκό, ναι ή όχι; Ο Σγουρός ως Νομάρχης Αθηνών έστειλε τις υπηρεσίες Υγείας της Νομαρχίας και έβγαλαν την έκθεση για τις μολυσματικές ασθένειες που έφεραν στην Αθήνα οι αλλοδαποί και εγώ τις είχα κάνει σημαία στη Βουλή».
Όσο για τις σχέσεις του με τον Κυριάκο Μητσοτάκη, μη φανταστεί κανείς όχι προϋπήρχε καμιά ιδιαίτερη πολιτική συγγένεια. Το αντίθετο μάλιστα. Όταν ο κ. Μητσοτάκης είχε διατυπώσει -ακολουθώντας ιδέες της Ντόρας Μπακογιάννη- μια σειρά προτάσεις για εκσυγχρονισμό του ελληνικού πολιτικού συστήματος και περιορισμό του λειτουργικού κόστους της Βουλής, ο κ. Γεωργιάδης είχε ξεσηκωθεί. Εκείνο που κυρίως τον ενδιέφερε ήταν να μην περάσει η πρόταση Μητσοτάκη για μείωση του αριθμού των βουλευτών σε 200, κάτι που θα μείωνε τις πιθανότητες του βουλευτή του ΛΑΟΣ να παραμείνει στη Βουλή. Αντιδρούσε έντονα και σε προτάσεις για κατάργηση των βουλευτικών αυτοκινήτων και μείωση της βουλευτικής αποζημίωσης: «Ολες αυτές οι απόψεις είναι βαθύτατα αντικοινοβουλευτικές» (9.6.2011).
Και την επομένη: «Οι πολιτείες έχουν ιεραρχίες! Π.χ. λένε να μην έχουν οι βουλευτές αυτοκίνητα. Με την ίδια λογική στον στρατό, ο Στρατηγός, ο Ταξίαρχος κλπ. να μην έχουν αυτοκίνητα, να κινούνται με ταξί ή και με ωτοστόπ; Θυμάμαι στον στρατό ότι βλέπαμε το αυτοκίνητο του Στρατηγού που ήταν πολύ καλό με τα αστέρια του, μετά του Ταξιάρχου λίγο λιγότερο καλό με λιγότερα αστέρια κλπ. Λέγεται ιεραρχία. […J Η κοινοβουλευτική ιεραρχία καλώς κακώς έχει στην κορυφή ή τουλάχιστον έτσι θα έπρεπε να είναι τους βουλευτές! Πώς θα γίνει δηλαδή, θα τα ισοπεδώσουμε;» (10.6.2011).
Ο δε Κυριάκος Μητσοτάκης τα λέει αυτά επειδή «είναι ζάμπλουτος», ενώ οι προτάσεις του «εάν εφαρμοστούν, απλώς θα μειώσουν δραματικά ης επιλογές σας και θα κάνουν ης εκλογές καθαρά τυπική και στημένη διαδικασία» (11.6.2011). Και τελικά: «Ας πάρουμε για παράδειγμα τον ίδιο τον κ. Κυριάκο Μητσοτάκη. Τι έχει κάνει για την Ελλάδα ή για τη Νέα Δημοκρατία ώστε να εκλέγεται στις πρώτες θέσεις της μεγαλύτερης εκλογικής περιφέρειας της χώρας; Και αφού εξελέγη και μάλιστα πρώτος, μετά τι έκανε; Υπάρχει κανένας σας που να αμφιβάλλει για το ότι θα επανεκλεγεί με χαρακτηριστική άνεση; Άρα πρέπει να είμαστε προσεκτικοί, αυτό σας λέω» (12.6.2011).
Λίγο καιρό αργότερα ο κ. Γεωργιάδης μεταπήδησε στη Νέα Δημοκρατία. Για να εξηγήσει τη στάση του επικαλείται τον αντιαριστερό αγώνα: «Η χθεσινή εικόνα της Βουλής τα λέει όλα, ο Σαμαράς ξέσκιζε την Αριστερά μόνος του! Εγώ σε αυτόν τον αγώνα θέλω να είμαι παρών. Τώρα η μάχη είναι μεταξύ του αστικού κόσμου και των κομμουνιστών, για να μείνει η Ελλάς στην Ε.Ε. ή να πέσει, και η Νέα Δημοκρατία είναι ο φυσικός ηγέτης αυτού του χώρου!» (29.2.2012).
«Το Μνημόνιο είναι η πρώτη σοβαρή προσπάθεια να παύση το Κράτος μας να είναι σοβιετικού τύπον, από τη μεταπολίτευση και εντεύθεν! Αντι- μνημόνιο και αποκομμοννιστικοποίηση από κοινού δεν γίνεται» (5.3.2012).
Ακόμα και μετά την εκλογή του με το νέο του κόμμα δεν διστάζει να εκθειάσει τις τηλεοπτικές συνεντεύξεις Μιχαλολιάκου και Γερμενή, στους οποίους αποδίδει μόνο αντισημιτισμό και φιλοναζισμό, από όπου επιχειρούσε τότε ο ίδιος να απομακρυνθεί, αποκηρύσσοντας ακόμα και τον μέντορά του Κ. Πλεύρη: «Αν δεν έλεγαν αυτά τα περί τον Ολοκαυτώματος κ,λπ. και δεν είχαν ναζισηκό παρελθόν, μία χαρά τα είπαν. Δεν είδα και καμία σπουδαία διαφορά από το ΛΑΟΣ. Πάντως αν περίμεναν κάποιοι να δέρνουν και τέτοια εκεί μέσα, θα απογοηιευθούν» (16.5.2012). Δέκα μέρες αργότερα συνέβη το επεισόδιο με την επίθεση Κασιδιάρη στη Λ. Κανέλλη και τη Ρ. Δούρου. Η συνέχεια είναι γνωστή.
Αφήστε μια απάντηση