Σε αυτές τις εικόνες η Αμερική, ουσιαστικά, καταρρέει

Πηγή: Tasos Sagris – f/b

Το να βλέπει όλη η Αμερική καθηγήτριες πανεπιστημίων δεμένες πισθάγκωνα, με αστυνομικούς από πάνω τους, δεν είναι καθόλου μικρή υπόθεση. Στην Αμερική οι κοινωνικοί ρόλοι συνεχίζουν να διατηρούν την σημασία τους, γιατί είναι μια βαθιά ιεραρχική κοινωνία, με γενική αποδοχή του status, της αίγλης που κατέχουν οι ιεραρχίες και της λειτουργίας που επιτελούν.

Σε αυτές τις εικόνες η Αμερική, ουσιαστικά, καταρρέει – για αυτό παράγουν τέτοιο σοκ στα πλαίσια του τρόπου λειτουργίας της χώρας και αναπαράγονται από όλα τα ΜΜΕ.

Το ίδιο ισχύει ακόμα και για τους φοιτητές αυτών των “σπουδαίων” πανεπιστημίων, που χτυπιούνται από την αστυνομική βία 50 χρόνια μετά τα κινήματα ενάντια στον πόλεμο του Βιετνάμ.

Αυτό είναι ένα στοιχείο που εμείς δεν μπορούμε να καταλάβουμε, ζώντας σε μια χώρα που οι φοιτητές, οι καθηγητές και συνολικά τα πανεπιστήμια έχουν απαξιωθεί με διαρκείς και μεθοδευμένες στρατηγικές δεκαετιών από την δεξιά- ενώ οι ανώτερες κοινωνικές θέσεις έχουν καταληφθεί κατά κύριο λόγο από μαφιόζους και η αστική τάξη έχει καταρρεύσει πολιτισμικά σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό από ότι στις ΗΠΑ.

Οι διαμαρτυρίες των φοιτητών και των καθηγητών στα Αμερικανικά πανεπιστήμια, υπέρ των Παλαιστινίων, αυτές τις ημέρες είναι δράσεις μεγάλου συμβολισμού για το σύνολο της ανθρωπότητας. Γιατί δυστυχώς, σε έναν άνισο κόσμο σαν το δικό μας, το να κάνεις κατάληψη στο Yale δεν είναι το ίδιο σαν να καταλαμβάνεις το Πολυτεχνείο, αν και για τα υποκείμενα του αγώνα η σημασία είναι ίδια.

Αυτό που αποδεικνύει όμως η άγρια καταστολή στις ΗΠΑ είναι επίσης, την εξαναγκαστική υποτέλεια της γνώσης απέναντι στην εξουσία.

Αυτοί που παράγουν την γνώση και την τεχνολογία ή θα είναι υπάκουοι στα συμφέροντα των ισχυρών ή η μοίρα τους δεν θα διαφέρει σε τίποτα από την μοίρα των σκλάβων.

Το 1% έχει ισχυροποιηθεί απόλυτα πλέον – μέσα από τους δικούς του, συνειδητούς και οργανωμένους ταξικούς αγώνες 50 χρόνων. Όποιος δεν υπακούει στην λογική και τις επιλογές τους, θα βρίσκεται στα πεζοδρόμια με μια μπότα μπάτσου στο κεφάλι.

Αυτή είναι η μοίρα που μας επιφυλάσσουν – αυτός είναι ο κόσμος που ζούμε.

Το μόνο που θα έπρεπε να σκεφτόμαστε και να συζητάμε, είναι πως θα οργανώσουμε την καταστροφή του.