Πηγή ΚΟΝΤΡΑ
Αν ρώσος πράκτορας εκτελούσε ουκρανό στρατηγό μέσα στο Κίεβο, τι θα διαβάζαμε σήμερα; Τη λέξη «τρομοκρατία» συνοδευόμενη από τα επίθετα που περιγράφουν τις πιο ειδεχθείς πράξεις. «Αποτρόπαια τρομοκρατική πράξη», «τρομοκρατικό έγκλημα» και όλες τις συναφείς παραλλαγές.
Τώρα, που συνέβη το αντίστροφο, με την ουκρανική πολιτική ηγεσία να αναλαμβάνει με καμάρι την ευθύνη για την εκτέλεση ρώσου στρατηγού, έχουμε απλή περιγραφή του γεγονότος, ουδέτερη, χωρίς ονειδιστικούς χαρακτηρισμούς.
Είναι περιττό να μιλήσουμε για δυο μέτρα και δυο σταθμά, αυτό είναι αυτονόητο. Τη σχετικότητα των εννοιών θέλουμε να επισημάνουμε.
Αυτήν που η αστική δημοσιολογία απολυτοποιεί κατά το δοκούν. Killing is no murder, έγραφε ο Λένιν σε ένα άρθρο του. Σημασία έχει ποιος σκοτώνει ποιον. Ο σκοπός χαρακτηρίζει την πράξη. Οι αστοί το ξέρουν καλά αυτό. Γι’ αυτό και όταν σκοτώνουν οι ίδιοι η πράξη καθαγιάζεται (ο πόλεμος γενοκτονίας των σιωναζιστών ενάντια στους Παλαιστίνιους βαφτίζεται «δικαίωμα στην αυτοάμυνα»), ενώ όταν κάποιος δικός τους εκτελείται, θυμούνται την «απόλυτη αξία της ανθρώπινης ζωής», για να τυλίξουν με ηθικολογική βρομιά μια δίκαιη πράξη.
__________________
Από την ίδια ιστοσελίδα:
Από το «party μωρή άρρωστη» στο Πεδίον του Αρεως
Το δικαίωμα στην επιλογή, ακόμη και στην ψυχαγωγία είναι στοιχείο δημοκρατίας. Δεν μπορεί να απαγορευτεί αυτό κάτω υπό καμία συνθήκη. Αν κάποιος δεν θέλει να διασκεδάσει με τον Φοίβο Δεληβοριά και την Νατάσσα Μποφίλιου, είναι κακό να έχει δικαίωμα επιλογής για κάτι άλλο;
Νίκος Χαρδαλιάς
(Παραβλέψτε τη γελοιότητα της δικαιολογίας αυτή καθαυτή και προσπαθείστε να καταλάβετε τι ακριβώς λέει ο Χαρδαλιάς. Εγινε ξαφνικά… δικαιωματιστής. Εκείνοι που δε γουστάρουν Δεληβοριά και Μποφίλου έχουν… δικαίωμα σε διαφορετική επιλογή. Την οποία, όμως, δε θα την κάνουν οι ίδιοι αλλά ο Χαρδαλιάς. Ο οποίος επέλεξε Μάστορα και Μέλισσες και Zaf και ONEMANSHOW, που αρέσουν και στους ΟΝΝΕΔίτες. Οι οποίοι, για… πολιτιστικούς λόγους δεν αντέχουν τους «έντεχνους» -δεν τους σηκώνει η Μύκονος, βρε αδερφέ- και για πολιτικοϊδεολογικούς λόγους δεν αντέχουν τον Δεληβοριά και τη Μποφίλιου που δηλώνουν αριστεροί. Από πολιτιστική άποψη, ο Χαρδαλιάς δεν διαφέρει από τους ΟΝΝΕΔίτες του «party μωρή άρρωστη». Απλά προσπαθεί να το κρύψει. Αυτούς θέλει να μαζέψει την Πρωτοχρονιά στο Πεδίον του Αρεως, για να τον αποθεώσουν.
Καλύτερος ήταν ο Μπακογιάννης που έβγαλε ένα σκασμό λεφτά από το ταμείο του δήμου Αθηναίων για ένα 17λεπτο σκυλοπάρτι με Ρουβά και Ρουβίτσες, χωρίς κοινό λόγω πανδημίας;
Τι γίνεται, όμως, αν κάποιοι δε γουστάρουν ούτε τον Μάστορα και την παρέα του και θα ήθελαν Αργυρό και Πάολα; Αυτοί δεν έχουν δικαίωμα επιλογής;
Ο… εκδημοκρατισμός του σκυλάδικου,που επαγγέλλεται ο Χαρδαλιάς, εξατμίζεται μόλις έρθει σε επαφή με την κοινή λογική.
Οσο για τον Δούκα, έναν τυπικό πασόκο χίπστερ,πήγε στις επιλογές που θα μαζέψουν κοινό «της αριστεράς και της προόδου». Οσο μαζέψουν, ίσα για να τραβηχτούν τα πλάνα και να βγουν οι φωτογραφίες και να γνωρίσει ο Δούκας μια ολιγόλεπτη αποθέωση, την ώρα που θα μετράει αντίστροφα για την αλλαγή του χρόνου. Την έχει τόσο ανάγκη, μετά το στραπάτσο που έπαθε στις εκλογές του ΠΑΣΟΚΙΝΑΛ. Τουλάχιστον θα ξαναδούμε παλαιστινιακές σημαίες να ανεμίζουν μπροστά στην εξέδρα)
Αφήστε μια απάντηση