Τελικά κακώς προσπεράσαμε σε περασμένη ανάρτησή μας με την πρόταση: «είναι δυνατόν να ακούς έναν πρωτοκλασάτο υπουργό να σου λέει ότι οι χαροκαμένοι συγγενείς των εγκλήματος των Τεμπών “έχουν σε ένα βαθμό το ακαταλόγιστο;”», την προκλητικότατη (μόνο) έκφραση που ακούσαμε να μας λέει ο Αδωνις Γεωργιάδης. (Αντιλαμβανόμαστε μέχρι ένα σημείο την ψυχολογική κατάσταση στην οποία βρίσκεται)
Εξάλλου δεν διαθέτουμε την επιστημονική κατάρτιση του Πάνου Παπανικολάου που με ανάρτησή του στο “Χ” δίνει άλλες διαστάσεις στην τοποθέτηση του αντιπροέδρου του κυβερνητικού κόμματος:
«Ο υπουργός Υγείας υποχρεούται να ξέρει πως “καταλογισμός” και “ακαταλόγιστο” είναι ψυχιατρικοί όροι. Αν δεν το ξέρει, να παραιτηθεί από υπουργός Υγείας. Αν το ξέρει, να παραιτηθεί και από βουλευτής: χαρακτήρισε δημόσια και απαξιωτικά ψυχικά πάσχοντες τους συγγενείς των θυμάτων», μας γράφει ο αγωνιστής γιατρός.
Προφανώς ούτε να παραιτηθεί, ούτε να κάνει την αυτοκριτική του πρόκειται ο Αδωνις Γεωργιάδης, Οπως σημειώναμε ο άνθρωπος είναι ένα στάδιο πριν την παράκρουση.
Για να υπάρχει ο Γεωργιάδης, ο Βορίδης, ο Ψαριανός και όλος ο δεξιός βόθρος ακόμη στην πολιτική σκηνή σημαίνει ότι το ακροατήριο ζεί και ανασαίνει με αυτούς δεν του χρειάζεται καθαρός αέρας.
Αυτοί του αξίζουν γι αυτό δεν ξεβρωμίζει την σκηνή.